Rubaszewski h. Sas, vel Rubaszowski, Robaszewski, Robaszowski, Robiszewski, Rubieszewski etc., na Podlasiu, Litwie i w Galicji, w XVIII i XIX wieku. Zapewne właściwym ich herbem była Ostoja.
Rubaszewski h. Sas, vel Rubaszowski, Robaszewski, Robaszowski, Robiszewski, Rubieszewski etc., na Podlasiu, Litwie i w Galicji, w XVIII i XIX wieku. Zapewne właściwym ich herbem była Ostoja.
Ruszczykowski h. Brochwicz, vel Ruścikowski, drobna szlachta na Mazowszu. W 1774 r. dziedziczyli we wsi Karwowo-Bieczki, w ziemi wiskiej.
Skrobiszewski, licznie rozrodzeni w obecnym woj. łódzkim. Jako szlachta są notowani w aktach na terenie Wielkopolski, w XVI i XVII wieku. Ich pierwotnym nazwiskiem było zapewne Skrobisz.
Skrzynecki h. Bończa, w dawnym woj. łęczyckim, pisali się ze Skrzynki. Później obecni m.in. na Podlasiu, Mazowszu, w Małopolsce i na ziemiach pruskich.
Spaszewski, vel Spaszowski, Spasowski (?), w XVIII i XIX-tym wieku zamieszkiwali w ziemi wieluńskiej, na Mazowszu i w Sandomierskiem.
Suliszewski h. Kościesza (in. Strzegomia), oraz h. Rawicz, vel Suliszowski, Szuliszewski, w dawnym woj. sandomierskim. Rodzina znana Paprockiemu w 1584 r.
Szybiński h. Działosza, w woj. krakowskim, oraz h. Wukry, przydomku Mokosiej, w woj. wołyńskim.
Tołwiński h. własnego (in. Tołwiński, Drogosław albo Ogończyk odm.), dawniej także Thołwiński, na Podlasiu, Mazowszu i Litwie. Pisali się z Tołwina w ziemi bielskiej.
"Non omnis moriar"Horacy, Pieśni III, 30, 6
„Ci, których kochamy, nie umierają nigdy, bo miłość to nieśmiertelność"Emily Dickinson