Gryżewski

Gryżewski h. Sulima, vel Gryziewski, na Mazowszu, w woj. łęczyckim. Byli posłami na sejm i elektorami z ziemi liwskiej 1733 r. W XIX wieku należały do nich dobra Wolskie, parafia Żbików, obecnie gmina Ożarów Mazowiecki, pow. Warszawa Zachodnia. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.

Grzejewski

Grzejewski h. Nałęcz, vel Grzejeski, Grzyjewski, na Mazowszu. Byli właścicielami m. in. wsi Telatycze w ziemi mielnickiej 1783. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.

Grędzica

Grędzica h. Korab, vel Grzędzica, szlachta mazowiecka, po większej części zagrodowa (Urus.). 

Grzymski

Grzymski h. Cholewa, w woj. łęczyckim, pisali się z Grzymków. Według Bonieckiego, wyszli ze wsi Grzymki w dawnym powiecie orłowskim. Sąd in. Sand z Grzymków w Łęczycy 1394 (Akta Łęczyckie). Dorota z Wąglczewskich Grzymska, w powiecie przedeckim 1606 (AGZ Przedecz). Wojciech, cześnik halicki 1735. Grzymscy zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.

Grzywiński

Grzywiński h. Jastrzębiec vel Grzywieński, Grzewiński, błędnie Krzywiński, na Mazowszu, w Małopolsce i woj. łęczyckim, licznie rozodzeni. Nazwisko wzięli być może od wsi Grzywno koło Brodnicy, na

Gumowski

Gumowski h. Rola, ich gniazdem ma być województwo łęczyckie, skąd w XV wieku jedna gałąź osiedliła się w północnym Mazowszu, gdzie mieli nabyć bądź założyć wieś Gumowo, w pow. łomżyńskim (Urus.). 

Gustowski

Gustowski h. Machwicz (in. Murzyn) vel Gustoski, Gustawski, Gustaski, osiedli w Wielkopolsce i ziemi sieradzkiej, a przywędrowali tam zapewne z Pomorza. Wywodzą się być może od pomorskiej rodziny Machwiczów (Machwitz). Niektórzy używali przydomku Szczerba. 

Gutt

Gutt h. Ślepowron vel Gut, rodzina pochodzenia bawarskiego, osiadła w Wilnie. 

Guzowski

Guzowski h. Jastrzębiec vel Guzewski, stara rodzina mazowiecka wywodząca się z Guzowa w powiecie sierpskim. Współwłaścicielem tej wsi był w 1578 r. Jan Guzowski (Paw.). Jerzy, podstarości opoczyński

Habich

Habich h. własnego, rodzina pochodzenia niemieckiego, zamieszkała w W. Ks. Litewskim. Według niektórych źródel pochodzą spod Osnabrück w Dolnej Saksonii. Z nich: Fryderyk, dziedzic dóbr Misicze w powiecie lidzkim 1719. Jan, komornik ziemski starodubowski 1778 (Bon.). Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, w guberni wileńskiej 1800.
Herb — na tarczy dwudzielnej, w prawej połowie błękitnej, pół srebrnego koła od wozu, a w lewej czerwonej pół jastrzębia w lewo. W szczycie hełmu trzy pióra strusie.