Mamiński

Mamiński h. Radwan (in. Wierzbowa), ród mazowiecki ze wsi Mamino w ziemi sieluńskiej, w dawnym powiecie różańskim, parafii Gąsewo. 

Maruszewski

Maruszewski h. Mogiła (in. Mohyła), niektórzy z Maruszewskich herbu Rogala, zostali mylnie wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862 z herbem Mogiła. Do herbu Mogiła należeli

Mazowiecki

Mazowiecki h. Dołęga, vel Dołęga-Mazowiecki, stara rodzina w ziemi dobrzyńskiej, pisała się z Mazowsza. 

Mazurkiewicz

Mazurkiewicz h. Pobóg, w woj. sandomierskim i ruskim. Byli właści- cielami m. in. dóbr Sołohubówka w ziemi mielnickiej 1775, Popkowice w pow. zamojskim, Przespolewo w guberni kaliskiej. Zapisani do ksiąg szlacheckich w Galicji 1783.

Mączewski

Mączewski h. Bem (in. Behem) vel Monczewski, Mączowski, na Mazowszu, w woj. płockim. Pisali się z Mączewa Wielkiego, powiat Raciąż (Urus.). Wieś Mączewo w parafii Unierzyż, obecnie leży w gminie Strzegowo, pow. Mława, woj. mazowieckie. Mateusz, w 1727 r. dziedzic dóbr Chudyno, Kostki i Bońkowo (Akta Płockie). Byli też właścicielami m. in. dóbr Kotlewo, Sałkowo i Kwasieborzyno Sujki, parafia Gralewo, obecnie pow. Płońsk, Łebki in. Łepki, pow. Mława. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Z Mączewa-Popkowa, leżącego także w dawnym pow. raciąskim, wiedli się Mączewscy herbu Ciołek.

Merecki

Merecki h. Szeliga, chyba w rzeczywistości Mareccy. Wątpliwe, czy 
jedni z Mireckimi, pochodzącymi od Magierów vel Magerów herbu Szeliga. Chociaż w dawnych herbarzach Mireckich wywodzą z Mircza w

Merlini

Merlini, rodzina włoska. Dominik, architekt (budowniczy) nadworny króla Stanisława Augusta, wystawił wiele gmachów w Warszawie i urządzał łazienki królewskie, za co otrzymał nobilitację 1768 r. a w 1775 r. został uwolniony od skartabelatu. 

Męczkowski

Męczkowski h. Białynia (in. Białycz) vel Menczkowski, Męćkowski, rodzina mazowiecka, wywodząca się ze wsi Męczki in. Męczki Sułkowo w ziemi wiskiej, parafia Wizna, powiat Łomża, obecnie woj. podlaskie. Ich pierwotne nazwisko Męcz i Męczko (Mancz, Manczko), pochodzi od staropolskiego imienia Męcimir. Piotr i Męcimir, synowie Kiełcza, otrzymali w nagrodę zasług w 1436 r. od Władysława ks. mazowieckiego 20 włók ziemi, zwanej Sułkowe Nowiny w ziemi wiskiej, na której Męcimir wybudował wieś zwaną Męćki in. Męczki, od której jego potomkowie wzięli nazwisko Męczkowski (Urus.). Naganieni w szlachectwie 1608 r. przed sądem dowiedli, iż są herbu podkowa i krzyż ze strzałą, który zowią Białycz. Z nich: Bartłomiej, podstarości wiski 1548-1553. Józef, skarbnik wiski 1728, sędzia ziemski i marszałek kapturowy ziemi wiskiej 1736. Męczkowscy podpisali elekcję 1733 r. z woj. mazowieckim. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.

Mianowski

herb Przerowa

 herb Przerowa odm.

Mianowski h. Przerowa (odm.) vel Przerowa-Mianowski, nazwisko wzięli może od wsi Mianowo w ziemi wiskiej. Pochodzący zapewne z rodziny Mianowskich herbu Przerowa, Antoni Wincenty, instygator miasta

Michalski

Michalski h. Korczak, w Wielkopolsce. Antoni Jan, miecznik dobrzyński 1783. Franciszek, starosta selutyński 1785, żonaty z Franciszką Cichocką, stolnikówną chełmińską (Metr. Kor.; Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel.).