Szumski

Szumski h. Jastrzębiec, rodzina mazowiecka, gałąź Dzierzgowskich z Szumska w ziemi ciechanowskiej. Wyszli ze wsi Szumsk w dawnym powiecie przasnyskim, parafia Dzierzgowo. Wymieniają ich Herbarze Paprockiego 1584 r. i Niesieckiego. Niektórzy już na początku XV wieku porzucili gniado rodowe, przenosząc się m. in. do woj. sandomierskiego, płockiego, kaliskiego, poznańskiego, podlaskiego, na Litwę, Ruś Czerwoną i Wołyń. Mikołaj Szumski, dziedzic wsi Łączyno Stare i części w Dzierzgówku w pow. przasnyskim, żonaty z Potencjanną Tańską, w 1647 r. zapisuje żonie na ½ swych dóbr sumę posagową (AGZ Poznań).

Szymański

Szymański h. Ślepowron, vel Szeptyc-Szymański, Szymoński, rodzina mazowiecka, używająca przydomku Szeptyc.

Szymborski

Szymborski h. Ślepowron, vel Szemborski, Szymberski, Symborski, Semborski, drobnoszlachecka rodzina podlaska, biorąca nazwisko od wsi Szymbory in. Szembory w ziemi bielskiej, obecnie w woj. podlaskim, pow. wysokomazowieckim, gminie Szepietowo, parafii Jabłoń Kościelna. Wieś tę wymieniają akta sądowe ziemi bielskiej w roku 1527 (Gloger, Ziemia bielska). W wyniku podziałów, majątek ten uległ rozdrobnieniu i z czasem zamienił się w okolicę szlachecką. Wskutek tego obniżył się również status zamieszkującej tam szlachty. Szymborskich wymieniają Herbarze Niesieckiego i Kapicy Milewskiego oraz Konstytucje sejmowe z r. 1589 (Con. f. 558). Liczni przedstawiciele tej rodziny rozproszyli się po różnych województwach dawnej Rzeczypospolitej. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w 1825 i 1860. Według Żernickiego była też inna rodzina Szymborskich – herbu Nałęcz.

Szypowski

Szypowski h. Szreniawa, (in. Śreniawa) vel Szypiowski, Szypiewski, rodzina małopolska, osiedlona również w Wielkopolsce i w ziemi sieradzkiej. Pisali się „z Biały”. Wywodzą się od Bielskich z Szypowic i Białej (wieś Biała w pow. częstochowskim, gminie Lelów), których jedna

Szołowski

Szołowski h. Wczele, vel Kęblan-Szołowski, Kemblan-Sz., pisali się z Szołowa i Cieśli, wyszli z Szołowa, w powiecie kaliskim. 

Maczuka

Maczuka h. Rosyniec (in. Ślepowron odm.) vel Maczuk, drobna szlachta na Żmudzi. W XVIII i XIX wieku zamieszkiwali m. in. w parafii Kielmy (MK Kielmy). Byli właścicielami dóbr Stonkaje w powiecie wieszwiańskim. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa 1799 r., przed deputacją wywodową wileńską. Zdaje się, że niektórzy zmienili później nazwisko na Maczukowski v. Maczuk-Maczukowski.
Odmiana Ślepowrona polega na tym, że podkowa w lewym ocelu przebita strzałą prawo ukośnie na dół, a w prawym lewo ukośnie w górę (Dyplom 1799 roku; Ostr.).

Korzenicki

Korzenicki h. Topór vel Starża-Korzenicki, Korzeniecki, pisali się „na Korzenicy”, a wywodzą się ze wsi Korzenica w powiecie sieradzkim, na której wcześniej dziedziczyli Korzeniccy Nałęcze. Stanisław i Ambroży,

Strupiechowski

Strupiechowski h. Jasieńczyk, rodzina mazowiecka, wyszli ze wsi Strupiechów, w dawnej ziemi liwskiej, w powiecie węgrowskim, obecnie w województwie mazowieckim, parafia Czerwonka. Wymienia ich Paprocki w swoim Herbarzu 1584 r.

Załuskowski

Załuskowski h. Rola vel Załuszkowski, gałąź rodziny Kaliszkowskich, pisali się „z Kaliszkowic” w powiecie kaliskim, a nazwisko wzięli od wsi Załuskowo w powiecie brzeskim kujawskim.

Budny

Budny h. Jastrzębiec, rodzina mazowiecka, pisali się „z Budnego”. Wyszli ze wsi Budne w dawnym powiecie różańskim.