Wietrzychowski

Wietrzychowski h. Korab, vel Wietrzykowski, rodzina małopolska, której gniazem ma być wieś parafialna Wietrzychowice, w pow. tarnowskim, nosząca w XV wieku nazwę Dzietrzychowice.

Wilczkowski

Wilczkowski h. Jelita, rodzina małopolska, którą wymienia Paprocki w 1584 r. Stanowią odgałęzienie Łukowskich herbu Jelita. Nazwisko wzięli od wsi Wilczkowice, w pow. miechowskim, parafia Więcławice.

Wilczopolski

Nieczuja

Rawicz

Wilczopolski h. Nieczuja (oraz h. Rawicz), vel Wilczepolski, przydomku Pszczółka, w woj. lubelskim, skąd przenieśli się m. in. na Mazowsze, Wołyń i w Sandomierskie. Wymienia ich Paprocki w 1584 r. pod nazwiskiem Wilczopski. 

Wladich

Wladich h. Radęsław, vel Wladych, Władych, prawa tzw. nowego szlachectwa wraz z herbem Radęsław otrzymał 19 XII 1826 r. Demetry vel Demetriusz Wladich, pochodzący z Chorwacji, prezes sądu kryminalnego województwa lubelskiego i podlaskiego. Razem z potomstwem został zapisany do ksiąg szlachty Królestwa Polskiego.

Widłak

 wg Niesieckiego

wg Siebmachera

Widłak h. Widły (in. Gableniec, Gablenz), na Śląsku i w Wielkopolsce. Stanowią odgałęzienie łużyckiej rodziny Gableniec (Gabelenz, Gabelentz) vel Gablenz, mieszkającej w XIV wieku w Saksonii, we wsi Gablenz (łużyc. Jabłońc), w dawnym powiecie rozborskim, dzisiaj powiat Görlitz (SGKP).

Wodecki

Wodecki h. Nałęcz, rodzina wielkopolska, pisała się z Wódek in. Wodek (de Wodki). Jej gniazdem jest wieś Wódki w powiecie gnieźnieńskim. Wodeccy zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w XIX wieku.

Warzycki

Warzycki h. Trąby, vel Jordan-Warzycki, Ważycki, rodzina małopolska nobilitowana 1539 r. (Metr. Kor.). Używali przydomku Jordan i wydaje się, że są jednego pochodzenia z domem Jordanów, którzy także byli pochodzenia mieszczańskiego.

Wasilkowski

Wasilkowski h. Korczak, vel Wasielkowski, Wasylkowski, rodzina podolska, ze wsi Wasylkowce in. Wasilkowce w powiecie proskurowskim, okręgu Jarmolińce, parafii katolickiej Szarawka.

Wasilewski

Wasilewski h. Drzewica, vel Wasielewski, przydomku Chochlik, na Podlasiu, w ziemi drohickiej. Podobno wyszli ze wsi Wasilewice w pow. sokołowskim.

Wasiłowski

Wasiłowski h. Ślepowron, vel Korwin-Wasiłowski, Wasiełowski, Wasilo-wski, Wasilewski, licznie rozrodzona rodzina mazowiecka, wywodząca się ze wsi Wasiły in. Wasiły Zygny, dawny powiat Przasnysz, gmina Bugzy Płoskie, parafia Krzynowłoga Wielka (SGKP).

Wądołowski

Wądołowski h. Grabie (odm.) vel Wąndołowski, Wandołowski, Wondołowski, Wądołoski, Wędołowski, Wądołkowski, Wandołkowski, itd., rodzina podlaska, szeroko rozrodzona na Mazowszu i Podlasiu. Wyszli ze

Wąsowski

Wąsowski h. Nałęcz vel Wąssowski, Wąsoski, rodzina wielkopolska, biorąca nazwisko od dóbr Wąsosz k/ Szubina w dawnym powiecie kcyńskim, w parafii Słupy, na których wcześniej dziedziczyli Pałukowie.

Wejchert

Wejchert h. Dotrzyma vel Weychert, otrzymali polskie szlachectwo 1827 r., wraz z herbem, nazwanym Dotrzyma. Herb — na tarczy obramowanej złotem, w polu czerwonym niebieska wstęga, na niej miecz skierowany rękojeścią prostopadle w górę. Nad hełmem 5 piór strusich. 

Węgleński

Węgleński h. Szreniawa vel Węgliński, w ziemi chełmskiej i na Wołyniu, skąd byli elektorami 1658, 1674 i 1733 r. (Nies.).

Wieliczko

Wieliczko h. Syrokomla (odm.) vel Weliczko, na Litwie, w powiecie oszmiańskim, dokąd mieli przybyć z Wołynia. Zwani podobno także Wielickimi lub Welickimi, mają się wywodzić od kniaziów litewsko-ruskich,

Wielobycki

Wielobycki h. Abdank (in. Habdank) vel Wielobicki, wyszli ze wsi Wielobycz w powiecie krasnostawskim, gminie i parafii Gorzków (SGKP). Notowani w aktach ziemi chełmskiej 1611, podpisali elekcję króla Augusta

Wielogórski

Wielogórski h. Grzymała vel Wielogorski, Wielogurski, Wielgórski, wyszli zapewne z dawnego województwa sandomierskiego, ze wsi Wielogóra, siedziby gminy w powiecie radomskim, parafii Wsola (SGKP).

Wierzchowski

Wierzchowski h. Korczak vel Wierzchnowski, na Wołyniu i Rusi. Pochodzą ze wsi Wierzchowce, mylnie nazywanej Zwierzchowcami, w pow. proskirowskim. Zanotowani w aktach wołyńskich 1528 r. (M. Woł.). Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim ok. 1840 r. 

Wik

Wik h. własnego vel de Wik, zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim ok. 1840 r. z herbem, którego wizerunku nie przedstawili. Mieli posiadać tytuł baronów.

Wilkoszewski

Wilkoszewski h. Jelita, vel Saryusz-Wilkoszewski, Wilkoszowski, Wilkoszeski, przydomku Saryusz, rodzina sieradzka, ze wsi Wilkoszewice w powiecie piotrkowskim, gminie Gorzkowice, parafii Rozprza (SGKP).