Karwosiecki

Karwosiecki h. Lubicz, vel Karwosicki, pisali się z Karwosieka, a ich gniazdowym majątkiem był Karwosiek, w pow. płockim. 

Jak pisze Bronisław Chlebowski w Słowniku Geograficznym Królestwa Polskiego – Karwosiek (inaczej Karwosieki, a właściwie Karwosiaki, tj. potomkowie Karwosa), była nazwą rozległego obszaru w ówczesnym pow. płockim i pow. lipnowskim, w parafiach Bądkowo (Bątkowo) Kościelne i Sikórz. 

Jan, syn Mścisława z Karwosieka, 1436 r. na Uniwersytecie Krakowskim. Ten sam pewnie ksiądz Jan z Karwosieka, część swoją tamże odstąpił 1449 r. bratu Bogusławowi. Wierzbięta, Jan, Mikołaj i Paweł z Karwosieka, synowie Stanisława, dopełnili 1440 r. działu dóbr, dwaj pierwsi otrzymali Karwosiek, a dwaj ostatni Głuchowice. Wierzbięta z Karwosieka, był 1453 r. starostą gostyńskim. 

W XVI wieku jest już Karwosiek rozdzielony na kilka części, noszących odrębne nazwy. Żyjący na początku XVI wieku Piotr, dziedziczył na Karwosieku Pieczątkach vel Cholewicach. Jan Pieczątka z bratem, dziedziczą jeszcze na Karwosieku 1578 r. (Paw.), a Stanisław Pieczątka, syn Wawrzyńca, swoje części na Cholewicach sprzedał 1615 r. żonie swej Jadwidze z Pęszyńskich (Gr. Płoc. Wiecz.). 

Na Karwosieku-Serokim dziedziczył Andrzej, zwany Seroki, syn Jana Kossiela. W 1532 r. pozwany o gwałty przez Jana Rospanda (Rosponda, Responda, na pewno od „Rozpęd”), także z Karwosieka Serokiego. Respondowie dziedziczyli także na Karwosieku Noskowicach. Andrzej, syn Jana, odziedziczywszy po matce część Grabowa, zwał się Grabowskim. Mateusz Grabowski Respond, zawarł ugodę ze stryjami swoimi Karwosieckimi 1561 r.

Poszczególne części majątku Karwosiek przeszły w XVII i XVIII wieku do innych rodów, m.in. do Słubickich i Dłużniewskich.

Jan Karwosiecki, podsędek płocki ok. 1640 r. Andrzej Karwosiecki, kapitan regimentu królewskiego 1694. Jan, burgrabia grodzki płocki 1719. Stanisław, cześnik czerniechowski 1712. Teodor, elektor Stanisława Augusta 1764 r., towarzysz chorągwi pancernej 1762 r.

Karwosieccy podpisali z ziemią dobrzyńską i woj. kaliskim elekcję Augusta II-go 1697 r., z woj. płockim i sandomierskim, elekcję Stanisława Augusta 1764 r. 

Karwosieccy herbu Lubicz wylegitymowali się ze szlachectwa 1782 r. w sądzie ziemskim halickim, 1804 r. w Galicji zachodniej, w latach 1836-1862 w Królestwie Kongresowym.

Genealogia
(osób: 69)

 

• JAN Kanty Karwosiecki h. Lubicz (ok. 1743-14 I 1803), s. Aleksandra i Barbary Pinińskiej h. Jastrzębiec, komornik sandomierski, poseł na sejm; podpisał z woj. sandomierskim elekcję Stanisława Augusta 1764 r., regent grodzki chęciński 1772, skarbnik chęciński 1772, pisarz grodzki 1773, miecznik 1776, wojski 1779, łowczy chęciński 1784, komornik graniczny sandomierski 1785; nabył od Gołuchowskiego 1781 r. Rączki i Wymysłów, w pow. chęcińskim (Bon.); majątek Rączki, parafia Przedbórz, obecnie pow. Radomsko; zm. Rączki, parafia Przedbórz, lat 60 (MK Przedbórz); ż. (ok. 1775) Józefa Maj h. Starykoń (ok. 1753-11 IV 1789), komornikówna wieluńska; w aktach także: Józefa May; zm. Rączki, parafia Przedbórz, lat 36 (MK Przedbórz); dzieci: Stanisław (Aleksander), Tomasz, Magdalena, Kunegunda, Wincencja, Antonina, Józefa.

• KUNEGUNDA Karwosiecka h. Lubicz (ok. 1785-po 1826), c. Jana Kantego i Józefy Maj h. Starykoń; ur. Rączki, parafia Przedbórz, obecnie pow. Radomsko (MK Przedbórz); m. (11 V 1819 Kłomnice) Jakub Korwin-Broniecki, Bronicki h. Ślepowron (ok. 1780-po 1819), s. Józefa i Justyny Zawadzkiej, burmistrz miasta Przedbórz (ibid.); ślub w parafii Kłomnice, pow. Częstochowa, obecnie woj. śląskie, miejscowość: Kłomnice, uwagi: on wdowiec po Jadwidze (MK Kłomnice); dzieci: 1/ Maria Aurelia Józefa (11 IX 1820-po 1856), ur. Przedbórz, chrz. 1820 (MK Przedbórz); 1v. Józef Grzymalski (ok. 1820-ok. 1855); 2v. (26 I 1856 Kraków) Piotr Bednarski (ok. 1811-po 1856), s. Franciszka i Marianny Bublowskiej; ślub w parafii św. Krzyża, miejscowość: Kraków, uwagi: on lat 45, ze wsi Góra dekanat Lelów?, ona wdowa lat 30, z Przedborza (MK Kraków: św. Krzyż); 2/ Felicjanna Izydora (9 XI 1823-5 X 1824); ur. Przedbórz, zm. tamże (MK Przedbórz) – Bronickie.

 
Źródła: Bon. t. 9/317-322; Bork. Sp. 146; Nies. t. 5/31-32; Sęcz.; SGKP t. 3/890-891; Urus. t. 6/238-241.