Karoński h. Syrokomla, vel Syrokomla-Karoński, Koroński, ich pierwotnym nazwiskiem było zapewne Karoń.
Jan Karoński, towarzysz roty pancernej hetmana wielkiego koronnego, nobilitowany w 1685 r. Zapewne ten Jan, był podwojewodzim podolskim 1702 r.
Amon, subdelegat grodzki krakowski i brat jego Stanisław, późniejszy kanonik katedralny poznański, otrzymali szlachectwo 1775 r. (Vol. Leg.). Amon, subdelegat, następnie komisarz cywilno-wojskowy i sędzia ziemiański woj. krakowskiego, na powiaty lelowski i ksiąski. Bonawentura, syn Amona, przeniósł się w Poznańskie, gdzie miał majątek pod Poznaniem. Bartłomiej, doktor filozofii na Uniw. Krakowskim 1775 r.
Karońscy herbu Syrokomla wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym w latach 1836-1862, zostali zapisani do ksiąg szlachty ówczesnej guberni radomskiej, oddział kielecki.
Genealogia
(osób: 40)
• JÓZEF Kazimierz Wincenty Ferrariusz Karoński z Osieka h. Syrokomla (1775-po 1819), s. Amona i Antoniny Miklaszewskiej, sędzia pokoju powiatu lelowskiego; dziedzic dóbr ziemskich Osiek i Mysłów, parafia Koziegłówki, obecnie pow. Myszków, woj. śląskie (MK Koziegłówki); jego syn wylegitymował się ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym 1838 r. z herbem Syrokomla, (Sęcz.); ur. Kraków, chrz. 1775, uwagi: dopełnienie ceremonii chrztu z wody 29 III 1775 r. (MK Kraków: WNMP Mariacki); ż. (ok. 1810) Marianna Paciorkowska (ok. 1780-po 1819), c. Antoniego Michała i Marianny Wolskiej; 1v. Wincenty Miklaszewski; dzieci: Roman, Matylda.
(1891-1940)
• MATYLDA Karońska h. Syrokomla, voto Hubicka (ok. 1819-5 IV 1867), c. Józefa i Marianny Paciorkowskiej; zm. Łazy, parafia Jerzmanowice, pow. Kraków, lat 48, uwagi: mąż Bolesław (MK Jerzmanowice); m. (1840 Koziegłówki) Bolesław Stefan Hubicki (ok. 1810-po 1851); w aktach także: Stefan Hubicki; ślub w parafii Koziegłówki, obecnie pow. Myszków, woj. śląskie, miejscowości: Smoleń, Osiek (MK Koziegłówki); dzieci: Maria Anna Hubicka (ur. 1851), ur. Siewierz, chrz, 1851 (MK Siewierz: św. Maciej Apostoł).
Źródła: Bon. t. 9/274-275; Bork. Sp. 145; Dw. Teki; Nejm.; Sęcz.; Urus. t. 6/217; Katyń. Księga cmentarna. Warszawa 2000. t. 1/253.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz