Nurzyński

Nurzyński h. Rawicz, vel Nużyński, Nóżyński, Nożyński, Nuryński, rodzina podlaska, licznie rozrodzona. Nazwisko wzięli od wsi Nurzyna, parafia, gmina i powiat Łuków, obecnie woj. lubelskie, gdzie są notowani w aktach już 1475 r. 

Dla odróżnienia się między sobą używali różnych przydomków, jak Bartoszewicz (Bartoszowicz), Borzym, Kalisz, Klimkowicz, Komyszka, Książyk, Niesławowicz, Pisarczyk, Świderski, Świercz, Tkacz, Tomczyk, Więcławowicz (Więczławowicz, Więcłowiniec), Żywiec (Szywiec). 

Maciej, dziedzic części wsi Nurzyna-Świercze i Wronowice w 1586 roku. Jego synowie w 1593 r. prowadzili proces o granice Wronowic. 

Nurzyńscy herbu Rawicz zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, zapisani do ksiąg szlachty ówczesnej guberni lubelskiej, oddział podlaski.
Genealogia 
(osób: 52)
 

• FRANCISZKA Nurzyńska h. Rawicz (ok. 1790-po 1811), c. Wawrzyńca i Anny Tchórzewskiej; ur. Dminin, parafia i powiat Łuków (MK Łuków); m. (1811 Łuków) Walenty Zalewski (ok. 1785-po 1811), s. Jakuba i Agaty Ryszkowskiej; ur. Dminin; ślub w parafii Łuków, miejscowość: Dminin (MK Łuków).
 

• JÓZEF Kalasanty Wincenty Nurzyński h. Rawicz (13 VII 1789-po 1840), s. Sebastiana i Katarzyny Rolanki, radca dworu, naczelnik urzędu gubernialnego pocztowego w Siedlcach; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1840 r. z herbem Rawicz, zapisany do ksiąg szlachty ówczesnej guberni lubelskiej, oddział podlaski; ur. Rzymki, parafia Ulan, pow. Radzyń Podlaski, obecnie woj. lubelskie (Sęcz.); ż. (25 X 1814 Wohyń) Józefa Łukaszyńska (ok. 1794-po 1815), c. Andrzeja i NN.; ślub w parafii Wohyń, pow. Radzyń Podlaski (MK Wohyń).

 

Źródła: Bork. Sp. 283; Nies. t. 6/588; Sęcz.; Urus. t. 12/206-207.