Giedymin

Giedymin h. Gryf, Odrowąż, Pomian, Pogoń litewska (in. Pogoń I, Pogonia) i inne, vel Gedymin, Giedmin, Gedmin, Gedminowicz, drobna szlachta żmudzka, osiedlona w różnych stronach W. Ks. Litewskiego, na
Rusi Czerwonej i Podolu. Niektórzy przypisywali sobie książęce pochodzenie oraz przynależny rodzinie wielkich książąt litewskich herb Pogoń litewska, a nawet przydomek Kiejstut vel Kiejsztut. Antoni Gedymin, podstoli buski 1729. Fabian, stolnik smoleński 1732. Antoni, kanonik lwowski, dziekan i oficjał podolski, deputat na Trybunał koronny 1751. Giedyminowie podpisali elekcję 1697 r. z ks. żmudzkim, woj. nowogrodzkim i ziemią halicką. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, w guberni wileńskiej 1836, kowieńskiej 1849.

• ANASTAZJA Gedmin (ok. 1885-po 1907), c. Wincentego i Marii Stanilewicz; m. (25 VII 1907 Tbilisi) Piotr Tataris (ok. 1880-po 1907), s. Ignacego i Izabeli Czekas; ślub w parafii śś. Piotra i Pawła w Tbilisi, Gruzja (MK Tbilisi: śś. Piotr i Paweł).

• JÓZEF Eustachy Gedymin (ok. 1790-po 1844), s. Jakuba i NN., dziedzic dóbr Wejliszki w pow. kalwaryjskim 1844; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1844 r. z herbem Pogoń litewska (Bon.; Urus.; Szl. Król.); ż. Eleonora Szukszta (ok. 1795-po 1820); dzieci: Oskar.

Źródła: Bon. t.6/20; Nies.; Szl. Król.; Urus. t.4/146-147.