Nowicki

Nowicki h. Lubicz odm., uzyskali noblitację 1776 r. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. 

Z nich: Antoni, stolnik płocki 1787. Wincenty, nadleśny generalny w guberni płockiej 1837.

• JÓZEF Nowicki h. Lubicz odm. (ok. 1790-po 1830), s. Antoniego i NN., stolnikowicz płocki; jego synowie zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1853 r. z herbem Lubicz (Urus.; Szl. Król.); ż. Zofia Niezabitowska h. Lubicz (ok. 1800-po 1830); dzieci: Seweryn, Stanisław. 

 

Źródła: Bork. Sp. 282; Ostr. nr 2295; Szl. Król.; Urus. t.12/184; Żern. t.2/142.

 

Nowicki h. własnego (in. Nowicki, Osęki I), vel Siła-Nowicki, przydomku Siła, dawniej Sieła, od XVI wieku zamieszkali na Litwie, licznie rozrodzeni. Posiadali dobra Kurejszowszczyzna, w ziemi lidzkiej, które były ich własnością przez ponad 300 lat.

Prokop, dzielny rotmistrz za Zygmunta III, otrzymał w nagrodę zasług wieś Kozłucz, pod Samborem. Michał, skarbnik miński 1701. Jego syn Jan Antoni, skarbnik 1717, a następnie podczaszy miński. Franciszek, sędzia grodzki 1728, cześnik miński 1745. Feliks (Szczęsny), podwojewodzi 1760, łowczy chełmski 1761, elektor 1764 r. z ziemi chełmskiej. Stanisław, cześnik chełmski, poseł i elektor z ziemi zakroczymskiej 1764 r., podstoli wendeński 1766 r., który w 1765 r. nabył części Popowa, w pow. serockim.

Nowiccy podpisali elekcje 1632 i 1669 r. z woj. trockim, 1648 r. z pow. kowieńskim, 1669 r. z woj. wileńskim, 1697 r. z woj. brzeskim litewskim, nowogrodzkim i witebskim. 

Franciszek, subdelegat grodzki trembowelski, mianowany na ten urząd według akt pogalicyjskich z r. 1726. Jego potomkowie zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, zapisani do ksiąg szlachty ówczesnej guberni lubelskiej.

Herb — w polu błękitnym trzy srebrne osęki w środku tarczy stykające się, dwa i jeden. Nad hełmem w koronie na trzech piórach strusich takież trzy osęki. Labry błękitne podbite srebrem (Ostr.). Herb ten nadany został również lub przyznany wielebnemu Józefowi i Stanisławowi, braciom Nowickim, przez Stanisława Augusta, króla polskiego 19 VI 1768 r.

Odmiana tego herbu (Osęki II), znana na Litwie w XVII stuleciu, a także nadana albo przyznana Ignacemu Nowickiemu, metrykantowi koronnemu przez Stanisława Augusta, króla polskiego 16 XII 1764 r.

 

• KASTELLI Nowicki h. wł. (ok. 1783-1820), s. Józefa i Wiktorii Szurat-Sołtan, oficer armii carskiej p. 1813, komisarz wojny w Królestwie Polskim; zamieszkały 1813 r. w Warszawie; burmistrz miasta Kozienice 1819-1820; ur. na Litwie, zm. Kozienice, lat 35 sic!, uwagi: burmistrz miasta Kozienic (Urus.; MK Kozienice); ż. (15 VII 1813 Warszawa) Marianna Agnieszka Karwacka (ok. 1794-po 1820), c. Piotra, komisarza dóbr Domaniewice, w pow. rawskim, i Ludwiki Makulskiej; ur. Radomsko; ślub w Warszawie, on kawaler lat 30, rodzice zmarli dawno temu na Litwie, ona panna lat 19, w podpisie: Karwadzka, rodzice zamieszkali w Domaniewicach (MK Warszawa: ASC Cyrkuł VII); dzieci: Joanna, Adam, Krystyna. Józefa.

 

Źródła: Bork. Sp. 282; Nies. t. 6/579-580; Ostr. t. 1/414 nr 2413-2415, 2/244; Sęcz.; Urus. t. 12/184-186.