Zagrodzki

Zagrodzki h. Syrokomla (in. Abdank, Habdank odm.), vel Zagrocki, rodzina małopolska, nazwisko biorą zapewne od wsi Zagrody. 

Zagrzewski

Zagrzewski h. Lubicz, w Prusach, w Galicji 1778. Wywodzą się z Mazur, ze wsi Zagrzewo (niem. Sagsse, Sagchse, Sagsau), obecnie woj. warmińsko-mazurskie, gmina i powiat Nidzica. W 1537 r. właścicielem wsi był Jakub z Zagrzewa. W 1666 r. miejscowość zamieszkiwali Czapkowscy

Zajdlicz

Zajdlicz h. Korzbok (in. Korzbog, Korczbok), vel Korzbok-Zaydlicz, Zajdlic, Zajglic, Zayglic, Zajglicz, później też Zeidlitz, Zejdlicz, Seidlitz, Seydlitz, etc., rodzina śląska, notowana w aktach już od 1329 r., osiedlona m. in. w Wielkopolsce, na Rusi, we Lwowie, Lublinie i Krakowie,

Zakobielski

Zakobielski h. Przegonia (in. Ostoja odm.), vel Zakobylski, w ziemi zakroczymskiej 1584 (Pap.), w Prusach 1635. Czasem przypisuje się im herb Ostoja. 

Gniazdem tej rodziny jest wieś Zakobiel, w parafii Cieksyn, obecnie gmina Nowe Miasto, pow. Płońsk, woj. mazowieckie. W XIX wieku Zakobiel Duża albo Wielka i Zakobiel Mała były to dwa folwarki i wieś, nad potokiem Turka, w pow. płońskim. W r. 1576 wieś Zakobiel Minor płaci od 1 łanu a Zakobiel Major od 2 łanów. Mieszka tu szlachta zagrodowa. 

Zakobielscy herbu Przegonia zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym w latach 1836-1862.

Genealogia 
(osób: 63)

• LUDWIKA Anna Zakobielska h. Przegonia (ok. 1825-po 1850), c. Ludwika i Tekli Kownackiej; jej brat został wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym w latach 1836-1862 (Szl. Król.; Sęcz.); ur. prawd. Mieszki Wielkie, parafia i powiat Ciechanów, obecnie woj. mazowieckie (MK Ciechanów); m. (1846 Ciechanów) Wojciech Mieszkowski (ok. 1820-po 1850), s. Walentego i Katarzyny Ślaskiej h. Grzymała, dziedzic dóbr Mieszki Wielkie, parafia i powiat Ciechanów; ślub w parafii Ciechanów, miejscowość: Mieszki Wielkie (MK Ciechanów); dzieci: Wincenty (ur. 1848), Aleksander (1849-1850) – Mieszkowscy.

• STANISŁAW Zakobielski h. Przegonia (ok. 1730-1785), dziedzic dóbr Zakobiel Mała, ówczesne woj. płockie, 1783; jego synowie zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym w latach 1836-1862 z herbem Przegonia (Szl. Król.; Sęcz.); ur. Zakobiel Mała, parafia Cieksyn, tenże zapewne Stanisław zm. tamże w 1785 r. (MK Cieksyn); ż. (ok. 1760) Apolonia Kruszewska (ok. 1734-1811); zm. Zakobiel Mała, parafia Cieksyn, lat 77, wdowa (MK Cieksyn); dzieci: Gabriel, Marianna, Agnieszka, Kacper, Jan, Tomasz, Franciszek, Katarzyna.

Źródła: Bork. Sp. 525; Nies. t.10/32; Pap.; Sęcz.; Szl. Król.; Żern. t. 2/555.

Szyller

Szyller, vel Schiller, Schüller, rodzina wywodząca się prawdopodobnie z Niemiec. Jedna gałąź od kilku pokoleń mieszkała w Warszawie, gdzie jej przedstawiciele są notowani w aktach już w I połowie XVIII wieku. Z nich: Franciszek, jubiler i radny gminy Starej Warszawy ok. 1790. Teofil (ok.

Zalaszowski

Zalaszowski h. Półkozic, vel Zalasowski, Zalassowski, Zalazowski, w woj. krakowskim. Mieszczańska rodzina krakowska, nobilitowana przez Zygmunta Augusta 1555 r. (Pap.). Otrzymali potwierdzenie szlachectwa na sejmie 1676 r. (Con.). 

Zaliwski

Zaliwski h. Junosza, na Mazowszu, później w Małopolsce, w woj. ruskim. „Dersława Zaliwskiego, burgrabiego krakowskiego, zmarłego w r. 1524, opowiada nagrobek w Sandomierzu” (Nies.). Michał, sędzia ziemski liwski, poseł na sejm 1569 r., podpisał unię Litwy z Koroną (Con.).

Zanelli

Zanelli h. własnego, vel Zaneli, nobilitowani na sejmie 1768 r. (Con.). Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.

Zaorski

Zaorski h. Lubicz, również Zahorski, na Mazowszu i Podlasiu, rozro- dzona, przeważnie zagrodowa szlachta mazowiecka, w ziemi nurskiej 1584 (Pap.) i łomżyńskiej.

Zarębski

Zarębski h. Zaremba, vel Zaręmbski, Zarembski, pochodzą od Zarem- bów, a ich gniazdem jest wieś Zaręby in. Zaremby (Zaręby Kościelne) w ziemi nurskiej, która później zamieniła się w okolicę szlachecką. Obecnie Zaręby leżą w woj. mazowieckim, pow. Ostrów Mazowiecka. Zostali wyle-