Faszcza

Faszcza h. Prus II (in. Wilczekosy) vel Faszcz, licznie rozrodzona, drobnoszlachecka rodzina podlaska, której gniazdem jest wieś Faszcze w ziemi bielskiej, obecnie w woj. podlaskim, pow. Wysokie Mazowieckie, gm. Kulesze Kościelne. Wielu później zmieniło nazwisko na Faszczewski. Po przyłączeniu Podlasia do Korony w 1569 r., liczni Faszczowie wykonali przysięgę wierności w grodzie brańskim. Jedna gałąź tej rodziny w XVI stuleciu osiedliła się na Litwie. Dominik, sędzia ziemski rzeczycki 1766. Karol, marszałek szlachty pow. bielickiego 1849. Adam, marszałek szlachty pow. rohaczewskiego 1851. Faszczowie zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, w guberni wileńskiej 1839, mohylewskiej 1880.

Foltański

Foltański h. Pelikan, w Małopolsce i w Galicji w XVIII i XIX wieku. 

Frąckiewicz

Frąckiewicz h. Brodzic (in. Brodzicz), vel Frąckiewicz-Radzimiński, Fronckiewicz, stara rodzina mazowiecka, właściwe jej nazwisko Radzimiński. Kacper Radzimiński, długo i dzielnie służąc wojskowo na Litwie, dostał w niej znaczne nadania i był podwojewodzim połockim.

Froelich

herb Fröhlich von Freudenfels I

Froelich h. Frölich, vel Fröeilich, Froeilich, Frelich, Frölich, Freulich, rodzina niemiecka ze Śląska, otrzymała nobilitację w Rzeczypospolitej na sejmie 1773 r. Uzyskali zatwierdzenie szlachectwa w Królestwie Polskim 1852 r. (Teki B. Rummla). Z nich: Franciszek Ksawery, pułkownik wojsk koronnych 1790.

Gardocki

Gardocki h. Jacyna, vel Gardecki, licznie rozrodzeni, pochodzą ze wsi Gardoty w ziemi wiskiej, obecnie w woj. podlaskim, powiat Łomża, gmina Przytuły, parafie Przytuły i Romany. Pierwotnie nazywali się Gardota. Marcin z Gardot, właściciel wsi Gardoty, podsędek wiski 1496. Krzysztof, dziedzic dóbr Gardoty Grzymki 1690. Marcin (zm. 1755), stolnik smoleński. Gardoccy podpisali elekcje 1697 r. z ziemią wiską oraz łomżyńską, 1764 r. z ziemią łomżyńską. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Wielu zmieniło pisownię nazwiska na Gardecki, jak np. niektórzy z linii dziedziczącej w XVIII i XIX wieku we wsi Łazarze, parafia Rajgród, pow. Grajewo.

Garlicki

Garlicki h. Strzemię, ród małopolski biorący nazwisko od wsi Garlica (Garlicza, Gardlicza) Górna in. Górna Wieś oraz Garlica Dolna, położonych w parafii Korzkiew, niegdyś pow. Proszowice, obecnie pow.

Garlikowski

Garlikowski h. Pobóg, byli m. in. na Litwie i Rusi Czerwonej, skąd wyszli – nie wiadomo. Poprzednio nazywali się chyba Garlik albo Karlik, może od Garling lub Karling.

Gaszyński

Gaszyński h. Jastrzębiec (odm.), vel Gasiński, pisali się z Gaszyna, wsi nabytej przez nich w drugiej połowie XV stulecia. 

Gawiński

Gawiński h. Rawicz, rodzina podlaska, wywodząca się ze wsi Gawiny w pow. bielskim. W XIX wieku Gawiny-Topczewo stanowiły okolicę szlachecką i należały do powiatu Bielsk Podlaski, gminy Malesze (SGKP), obecnie są w gminie Wyszki.

Gąsowski

Grzymała

Garczyński

Gąsowski h. Grzymała (oraz h. Garczyński in. Sas odm.), vel Gąssowski, Gassowski, Gąsoski, Gonsowski, wg Uruskiego wywodzą się z Mazowsza, skąd przeszli w XV stuleciu na Podlasie i tam założyli kilka osad o nazwie Gąsówka in. Gąssówka, w pow. brańskim i w ziemi bielskiej, m. in. Gąsówka Skwarki i Gąsówka Osse, obecnie leżące w woj. podlaskim, pow. Białystok, gmina Łapy.

Giedymin

Giedymin h. Gryf, Odrowąż, Pomian, Pogoń litewska (in. Pogoń I, Pogonia) i inne, vel Gedymin, Giedmin, Gedmin, Gedminowicz, drobna szlachta żmudzka, osiedlona w różnych stronach W. Ks. Litewskiego, na

Gębski

Gębski h. Gryf, vel Gembski, Gęmbski, Gąmbski, Gambski, Gąbski, Gabski, w północnym Mazowszu (Urus.). 

Gierałtowski

Gierałtowski h. Tępa podkowa (oraz h. Jastrzębiec). vel Gerałtowski, rodzina mazowiecka, wywodząca się ze wsi Gierałty, w woj. płockim. Jedna linia, przesiedliwszy się na Podlasie, założyła wieś Gierałty, z której dostawiała czterech zbrojnych konnych na potrzeby wojenne (Urus.).

Gierowski

Gierowski h. Pniejnia, wywodzą się zapewne z Mazowsza. Potomkowie Seweryna, dziedzica dóbr Wilamów w woj. brzeskim litewskim 1740 r., zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. 

Gierwatowski

Szeliga

Lubicz

 

Gierwatowski h. Szeliga (oraz h. Lubicz), vel Gierwatoski, Gerwatowski, ale także Giewartowski, Giewartoski, Gewartowski etc., rodzina drobnoszlachecka wywodząca się ze wsi Gierwaty w woj. mazowieckim,

Gluziński

Gluziński h. Korczak, nazwisko wzięli zapewne od wsi Gluzy. 

Głodowski

Głodowski h. Przeginia (in. Przegonia), vel Głodoski, na Mazowszu, szlachta po większej części zagrodowa. Nazwisko wzięli od wsi Głodowo, parafia Nasielsk, w dawnym pow. zakroczymskim, obecnie pow. Pułtusk, którą już w XIV stuleciu posiadali, w końcu zaś owego stulecia, przesiedliwszy się do ziemi łomżyńskiej, założyli w niej osadę Głodowo-Dąb (Urus.). Dzisiaj Głodowo-Dąb leży w woj. podlaskim, pow. Zambrów, gm. Kołaki Kościelne. Bartłomiej (zm. 1501), sędzia ziemski łomżyński. Stanisław, pleban w Kołakach 1561. Głodowscy podpisali elekcję 1697 r. z ziemią zakroczymską i woj. lubelskim. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.

Głodziński

Głodziński h. Jastrzębiec vel Głodzieński, w dawnym woj. sieradzkim. Nazwisko wzięli zapewne od wsi Głodno. Obecnie istnieją dwie wsie tej nazwy, jedna w pow. Grodzisk Wielkopolski, parafia Konin, druga w pow.

Głuchowski

herb Prus II

 

herb Prus III

Głuchowski h. Prus II (oraz h. Prus III), stara rodzina mazowiecka, już za czasów krzyżackich dziedzicząca w ziemi chełmińskiej i od swego dziedzictwa Głuchowa, przezwanego Glauchen, pisząca się von Glauch, lub von Glauchen; porzuciła za panowania polskiego to nazwisko i nazwała się Głuchowski (Urus.).

Gniazdowski

Gniazdowski h. Korab, przydomku Niemiera, pochodzą z Gniazdowa w pow. kaliskim. Jan, sędzia ziemski kaliski 1422 roku. Maciej i Mikołaj, dóbr Gniazdowa, Jan, części Lutyni, a Mikołaj, dóbr Czekanowa dziedzice 1579 r. (Ks. poborowe). Chryzostom Niemiera (zm. 1723), pułkownik wojsk królewskich 1716 (Metr. Kor.), ożeniony z Teresą Wyssogota-Zakrzewską, regimentarz konfederacii tarnogrodzkiej, i najdzielniejszy z jej wodzów, szczęśliwie walczył z wojskiem saskiem 1715, a w 1716, zwiększywszy znacznie swój oddział, pobił Sasów pod Ryczywołem, i zdobył Częstochowę i Piotrków (Urus.). Gniazdowscy herbu Korab podpisali elekcję 1697 r. z woj. kaliskim. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.