Okniński

Okniński h. Okno (in. Okno III, Okno złote), błędnie Okmiński, w ziemi liwskiej i na Podlasiu, w większości szlachta zagrodowa, pisali się z Zalesia w pow. łukowskim (El. 2). 

Okołowicz

Okołowicz h. Ostoja vel Krzywiec-Okołowicz, Okółowicz, Okułowicz, przydomku Krzywiec, na Litwie, w województwie brzeskim litewskim 1691 r. (Nies.), oraz w Prusach. Łukasz, bojar ostryński 1528 r. (Metr. Litew.).

Olechnowicz

Olechnowicz h. Leliwa, na Wołyniu i Litwie. Wedle heraldyków stanowią odgałęzienie rodziny Zabrzezińskich, sami zaś dali początek Kuchmi- strzowiczom i Irzykowiczom. Mają pochodzić od Olechny (Aleksandra), syna Wojciecha Monwida, wojewody wileńskiego. Właściwym ich nazwiskiem było Dorohostajski, jakaś jednak linia Olechnowiczów nie brała tego nazwiska. Metryka Litewska z 1528 r. wymienia Iwana, syna Mikołaja, w pow. oszmiańskim, który ze swych majętności 13 koni i Jerzy, syn Michała, który 17 koni winni byli stawić na potrzeby wojenne. W 1733 r. na sejmiku wileńskim udowodnili dawne swoje szlachectwo. Zostali także wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Z nich: Tadeusz, regent ziemski upicki 1781, komisarz do zbierania ofiar z woj. trockiego 1789. Aleksander, geometra królewski 1781. Mikołaj, łowczy mścisławski 1791. 

Olsztyński

Olsztyński h. Bożawola, pisali się „na Olsztynie”. Stanowią być może jedną rodzinę z Olsztyńskimi herbu Odrowąż, a nazwisko wziąć mogli od wsi Olsztyn w pow. piotrkowskim.

Omelański

herb Hurko

herb Odyniec

Omelański h. Hurko, vel Omeliński, Omyliński, właściwie Hurko-Omelański, odnoga rodu Hurków, którzy na Wołyniu od dóbr dziedzicz- nych Omelany zwali się Omelańskimi. Nazwisko wzięli zapewne od wsi Wielkie i Małe Omelany, pow. Równe (SGKP).

Omęta

Omęta h. Niesobia vel Omenta, na Litwie, w woj. trockim. Byli posłami i elektorami z woj. trockiego 1632 i 1648 r. (Con.). Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Z nich: Józef Karol, w pow. słonimskim 1706. Antoni, dziedzic wsi Pojoście w pow. upickim 1775. 

Orliński

Orliński h. Cielątkowa, pisali się z Orlińczy. Notowani w Wielkopolsce w XVII wieku, w pow. barskim, na Podolu, 1615. Nazwisko mogli wziąć od wsi Orlina in. Orlina Mała k/ Słupcy, gmina Grodziec, parafia Królików. 

Orzeszkowski

Orzeszkowski h. Korab, głównie na Mazowszu. Z nich: Adam, patron Trybunału lubelskiego 1663 r. Byli posłami na sejm i elektorami 1697 r. z ziemi czerskiej, 1733 r. z woj. bełskiego (Con.).

Orzyłowski

Orzyłowski h. Prus I, vel Orzełowski, na Podlasiu i w Lubelskiem. Wywodzą się od rodziny Orłów (Orzeł herbu Prus I). Stefan, chorąży makowski 1662 r. (Zap. Tryb. Lubel.). Antoni, wiceregent grodzki łukowski 1703 r. 

Osmolski

Osmolski h. Bończa, vel Osmólski, Osmulski, stara rodzina w woj. lubelskim, piszą o nich Długosz i Paprocki. Nazwisko wzięli od wsi Osmolice w powiecie lubelskim, gminie Strzyżewice, parafii Krężnica.