Strzegowski

Strzegowski h. Dołęga, ród mazowiecki, piszący się ze Strzegowa. Ich gniazdem jest wieś Strzegów pod Przasnyszem, w ziemi ciechanowskiej, w parafii Przasnysz.

Strzemiński

Strzemiński h. Strzemię v. Strzemieński, w Galicji, gdzie dowiedli szlachectwa 1782 r. w sądach lwowskich. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861. Zdaje się, że pierwotnie nosili nazwisko Strzemię v. Strzemień, albo Strzemieczny (Szl. Gal.). Strzemieniowie byli według Paprockiego w powiecie bielskim 1584 r. (Pap.). 

Stypiński

Stypiński h. Prus II (in. Wilczekosy) vel Stypieński, wyszli może ze wsi Stypin in. Stypień w dawnym powiecie przedeckim, w 1470 r. nazwanej Stypino. W XIX wieku wieś ta należała administracyjnie do pow. kolskiego, gminy Izbica, parafii Modzerowo (SGKP).

Stypułkowski

Stypułkowski h. Lubicz vel Stypułkoski, Stypółkowski, Stypałkowski, drobnoszlachecka rodzina podlaska, nazwisko biorą od wsi Stypułki w parafii Kobylin Borzymy. Wieś Stypułki była zamieszkiwana przez liczną

Surzycki

Surzycki h. Gierałt (in. Osmoróg), na Mazowszu 1700, w Krakowskiem 1850. Nie wiadomo skąd wyszli, może ze wsi Suszyce (Surzyce) w powiecie lipnowskim, w parafii i gminie Szpetal (SGKP), która była też gniazdem Ogończyków Suszyckich.

Sutkowski

Sutkowski h. Korczak, na Podolu, stanowią odgałęzienie Jarmolińskich herbu Korczak. Protoplastą tych rodzin jest Chodka, z pochodzenia Chorwat (Kroata), który osiedlił się na Podolu w czasach Władysława Jagiełły. 

Świeszewski

Świeszewski h. Grabie, vel Grabic-Świeszewski, Świeszowski, Świeżewski, Świeżowski, rodzina mazowiecka, pochodząca ze wsi Świeszewo pod Pułtuskiem, zwanej Małym Gzowem, parafia Dzierżenin, gmina Gzowo (AGZ Czersk; SGKP).

Święszkowski

Święszkowski h. Syrokomla vel Świeszkowski, Świeskowski, Śnieszkowski, Śnieżkowski, pisali się ze Święszków (de Święszki) w woj. sandomierskim w 1460 r., jako Święszkowscy (Swyanskowski), następnie ze Święszkowic in. Świeszkowic, obecnie Śnieżowice, parafia Waśniów, pow. Ostrowiec Św. Jedna gałąź przeniosła się na Mazowsze, do ziemi łomżyńskiej, skąd byli elektorami 1697 r. (Con.). W XIX wieku były na Mazowszu dwie wsie o nazwie Święszki: jedna w powiecie Szczuczyn, gminie Grabowo, parafii Lachowo, druga w pow. Ostrów Mazowiecka, gm. Warchoły, par. Rossochate (SGKP). Są jednego pochodzenia z Grocholskimi z Grocholic. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861.

Świętochowski

Świętochowski h. Dołęga, vel Świentochowski, rodzina drobnoszla-checka na Mazowszu. Nazwisko wzięli od wsi Świętochów, dawniej Świętochowo (1406 Szwantochowo), w ziemi warszawskiej, w parafii Tarczyn.

Szalawski

Szalawski h. Jastrzębiec, vel Szaławski, Szelewski, Szeleski, w pow. piotrkowskim. Wymieniony w Aktach poznańskich Aleksander Szaławski z Rogaczewa, sędzia grodzki inowrocławski 1730, to błędnie zapisany Skaławski herbu Nałęcz (AGZ Poznań).

Szczerbiński

Szczerbiński h. własnego (in. Szczerbiec), z nieistniejącej dzisiaj wsi Szczerbin pow. lipnowski, parafia bobrownicka, drobna szlachta, mało rozrodzona, prawdopodobnie przybysze z Prus. Są jednego pochodzenia z Brzezińskimi z Brzeźna in. Brzezina (Brzezin) pow. lipnowski, par. kikolska. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861.
Herb — nazywany przez Niesieckiego Szczerbcem, ma według niego wyobrażać miecz, który przebija podkowę. Jednak na pieczęci z 1505 r. Andrzeja Brzezińskiego z Brzezin, z obydwu stron miecza dopatrzeć się można raczej dwóch półksiężyców zwróconych ku sobie rogami, dochodzącymi do miecza niż podkowy. Pieczęć z 1565 r. Franciszka Szczerbińskiego ze Szczerbin jest zupełnie zniszczona (Bil.). 

Szostkiewicz

Szostkiewicz h. Waksman (in. Waxman), zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w 1850 r.

Szpakowski

Szpakowski h. Belina, rodzina mazowiecka, wywodząca się zapewne ze wsi Szpaki pod Przasnyszem, w parafii Dzierzgowo. W 1697 r. byli posłami na sejm z woj. bełskiego i płockiego, jak również elektorami króla Augusta II. Jedna gałąź osiedliła się na Litwie. W połowie XIX wieku mieszkali w powiecie lidzkim.

Sztemborski

Sztemborski h. Stemberg (in. Szternberg) v. Sztembarski, Stembarski, nazwisko pochodzi od niem. Sternberg in. Stemberg. Oni zapewne, jako Sztembarscy, odnotowani w aktach województwa rawskiego 1738 r. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861. 

Szteyner

Szteyner h. Jezierza, vel Sztejner, Szteiner, Stejner, Steiner, rodzina pochodząca z Bawarii. Według Konstytucji sejmowych byli elektorami z województwa sandomierskiego w roku 1764 (Con.).

Szturm

Szturm h. własnego vel Sturm, Storm, Stormen, w Prusach 1700 r. Służyli w wojsku Rzeczypospolitej. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1851 r.
Herb — tarcza podzielona na cztery pola; w pierwszym i czwartym polu – dwie poprzeczki, w drugim i trzecim polu – głowa człowieka, trzy gwiazy oraz krokwie. 

Szyłański

Szyłański h. Topór vel Szylański, rodzina pochodzenia tatarskiego na Litwie. Ci sami zapewne, przydomku Bortkiewicz, występują jako elektorzy Księstwa Żmudzkiego 1697 r. (Con.).

Szymoński

Szymoński h. Jastrzębiec, vel Szymański, przydomku Rajtasz (Raytasz, Rajtas), w województwie rawskim 1781 r. 

Tabaczyński

Tabaczyński h. Grabie, vel Tabaczeński, na Kujawach w XVIII wieku.

Tabiszewski

Tabiszewski h. Bończa, w ziemi sieradzkiej 1756 r., później w Lubelskiem i na Wołyniu. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861. 

Tafiłowski

Tafiłowski h. Abdank (in. Habdank), rodzina mazowiecka, przydomku Tafił, który był w istocie ich pierwotnym nazwiskiem. Występują w aktach jako Tafiłowscy dopiero od połowy XVII wieku.

Talmont

Talmont h..., v. Talmontowicz, na Żmudzi. Rodzina znana tam już w 1621 roku o czym wspomina Niesiecki w Herbarzu. Wymieniają ich także Konstytucje sejmowe z 1697 r. (Con.). 
Byli właścicielami dóbr Talmontowszczyzna w woj. wileńskim, które już w 1693 r. należały do Berdowskich.

Tarczałowski

Tarczałowski h. Gozdawa, w powiecie wieluńskim, gdzie posiadali majątek ziemski Zajączki, skonfiskowany za udział w powstaniu 1831 r. 
Z nich: Kacper, powstaniec, dzierżawca ekonomii Krzepice, powiat Wieluń. 

Thugutt

Thugutt h. Pelikan, vel Thugut, Tugut, rodzina pochodzenia austriackiego, wywodzą się z Wiednia. Mieszkali m. in. w Łęczycy, dokąd przybyli z Cieszyna nad Narwią na przełomie XVIII i XIX wieku.

Toczyłowski

Toczyłowski h. Abdank (in. Habdank), rodzina podlaska, pochodząca zapewne z tego samego Toczyłowa w ziemi bielskiej, z którego wyszli T. herbu Samson. Osiedleni na Litwie, zostali zapisani w aktach powiatu trockiego 1750 r. Wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861. 

Todtleben

Todtleben h. własnego vel (von) Tottleben, Todleben, Totleben, Tottloben, rodzina wywodząca się z Saksonii. Pisali się hrabiami na Tottleben, Zeippau i Hausdorf, dobrach położonych do 1944 r. w powiecie Langensalza.
W XIX wielu zamieszkiwali w Warszawie oraz w guberni warszawskiej. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861. Z nich: Tadeusz Todtleben (1907-1994), działacz ruchu narodowego, sygnatariusz deklaracji założycielskiej Obozu Narodowo-Radykalnego, działacz Organizacji Polskiej.

Tokarski

Tokarski h. Roch II (in. Kolumna, Pierzchała), wywodzą się z Tokarzewa in. Tokarzowa w powiecie ostrzeszowskim, gdzie byli właścicielami już w 1440 r. (Nies.).

Tomczycki

Tomczycki h. Jastrzębiec, nazwisko wzięli być może od wsi Tomczyce w powiecie kutnowskim, gminie i parafii Plecka-Dąbrowa. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim ok. 1850.

Tropiański

Tropiański h. Lubicz vel Tropieński, odnotowani w Wielkim Ks. Litewskim 1707 r. oraz ci sami zapewne jako Tropieńscy – na Żmudzi. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861.

Kokeli

Kokeli h. Prawdzic, vel Kokieli, Kokelli, Kökeli, Kökely, rodzina przybyła z Węgier ze Stefanem Batorym. Jedna gałąź osiadła w Sieradzkiem. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie, w pierwszej połowie XIX

Truszkowski

Truszkowski h. Bończa vel Truskowski, przydomku Trusk, wywodzą się ze wsi Truszki w ziemi łomżyńskiej. Występują w tamtejszych aktach w latach 1421, 1438, 1473 (Kap.).

Trzaska

Trzaska h. Trzaska, już w czasach Długosza są w woj. krakowskim i ziemi łomżyńskiej. Wymienia ich Paprocki w Herbarzu 1584 r. Niektórzy osiedli w Sieradzkiem.

Turkuł

Turkuł h. Ostoja (odm.), vel Turkułł, rodzina pochodzenia mołdaw- skiego, nobilitowana przez Jana III w 1676 roku. Odmianę herbu tak opisuje Niesiecki: „hełm jednak u nich odmienny: bo tam rękę noszą,

Tuszyński

Tuszyński h. Nałęcz, rodzina pomorska, w jednej gałęzi używająca przydomku Drobysz. Nazwisko wzięli od wsi Tuszyny in. Tuszyn (niem. Tuschin) w powiecie świeckim, parafii Świekatowo. Zostali odnotowani

Tykiel

Tykiel h. Cholewiec vel Tykel, rodzina miejska warszawska, uszlachcona w Królstwie Polskim. Wraz ze szlachectwem otrzymali herb o nazwie Cholewiec, który jest odmianą herbu Cholewa.

Urbanowicz

Urbanowicz h. Łabędź (odm.), vel Urbanowicz-Pilecki, stara rodzina litewska, stanowiąca podobno odgałęzienie małopolskiego rodu Szpotów-Pileckich z Pilczycy.

Urbanowski

Urbanowski h. Prus I vel Prus-Urbanowski, rodzina wielkopolska, której gniazdem jest wieś Urbanowo w pow. kościańskim. Już w XV wieku wieś ta dzieliła się na Stare i Nowe Urbanowo. W XVII i XVIII

Warzycki

Warzycki h. Trąby, vel Jordan-Warzycki, Ważycki, rodzina małopolska nobilitowana 1539 r. (Metr. Kor.). Używali przydomku Jordan i wydaje się, że są jednego pochodzenia z domem Jordanów, którzy także byli pochodzenia mieszczańskiego.

Wasilkowski

Wasilkowski h. Korczak, vel Wasielkowski, Wasylkowski, rodzina podolska, ze wsi Wasylkowce in. Wasilkowce w powiecie proskurowskim, okręgu Jarmolińce, parafii katolickiej Szarawka.

Wasilewski

Wasilewski h. Drzewica, vel Wasielewski, przydomku Chochlik, na Podlasiu, w ziemi drohickiej. Podobno wyszli ze wsi Wasilewice w pow. sokołowskim.

Wasiłowski

Wasiłowski h. Ślepowron, vel Korwin-Wasiłowski, Wasiełowski, Wasilo-wski, Wasilewski, licznie rozrodzona rodzina mazowiecka, wywodząca się ze wsi Wasiły in. Wasiły Zygny, dawny powiat Przasnysz, gmina Bugzy Płoskie, parafia Krzynowłoga Wielka (SGKP).

Wądołowski

Wądołowski h. Grabie (odm.) vel Wąndołowski, Wandołowski, Wondołowski, Wądołoski, Wędołowski, Wądołkowski, Wandołkowski, itd., rodzina podlaska, szeroko rozrodzona na Mazowszu i Podlasiu. Wyszli ze

Wąsowski

Wąsowski h. Nałęcz vel Wąssowski, Wąsoski, rodzina wielkopolska, biorąca nazwisko od dóbr Wąsosz k/ Szubina w dawnym powiecie kcyńskim, w parafii Słupy, na których wcześniej dziedziczyli Pałukowie.

Wejchert

Wejchert h. Dotrzyma vel Weychert, otrzymali polskie szlachectwo 1827 r., wraz z herbem, nazwanym Dotrzyma. Herb — na tarczy obramowanej złotem, w polu czerwonym niebieska wstęga, na niej miecz skierowany rękojeścią prostopadle w górę. Nad hełmem 5 piór strusich. 

Węgleński

Węgleński h. Szreniawa vel Węgliński, w ziemi chełmskiej i na Wołyniu, skąd byli elektorami 1658, 1674 i 1733 r. (Nies.).

Wieliczko

Wieliczko h. Syrokomla (odm.) vel Weliczko, na Litwie, w powiecie oszmiańskim, dokąd mieli przybyć z Wołynia. Zwani podobno także Wielickimi lub Welickimi, mają się wywodzić od kniaziów litewsko-ruskich,

Wielobycki

Wielobycki h. Abdank (in. Habdank) vel Wielobicki, wyszli ze wsi Wielobycz w powiecie krasnostawskim, gminie i parafii Gorzków (SGKP). Notowani w aktach ziemi chełmskiej 1611, podpisali elekcję króla Augusta

Wielogórski

Wielogórski h. Grzymała vel Wielogorski, Wielogurski, Wielgórski, wyszli zapewne z dawnego województwa sandomierskiego, ze wsi Wielogóra, siedziby gminy w powiecie radomskim, parafii Wsola (SGKP).

Wierzchowski

Wierzchowski h. Korczak vel Wierzchnowski, na Wołyniu i Rusi. Pochodzą ze wsi Wierzchowce, mylnie nazywanej Zwierzchowcami, w pow. proskirowskim. Zanotowani w aktach wołyńskich 1528 r. (M. Woł.). Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim ok. 1840 r. 

Wik

Wik h. własnego vel de Wik, zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim ok. 1840 r. z herbem, którego wizerunku nie przedstawili. Mieli posiadać tytuł baronów.