Turkuł

Turkuł h. Ostoja (odm.), vel Turkułł, rodzina pochodzenia mołdaw- skiego, nobilitowana przez Jana III w 1676 roku. Odmianę herbu tak opisuje Niesiecki: „hełm jednak u nich odmienny: bo tam rękę noszą,
niby na koronie leżącą, po ramię ją widać, w lewą tarczy palcami obróconą, na drzewcu na dół, niby zawój Turecki trzymającą, tak go odmalowany widziałem na przywiłeju Jana III. Króla, danym Bazylemu Turkułowi, z nobilitacyą, na sejmie jego koronacyi, w r. 1676. gdzie o nim tak mówią”.
Jedna ich gałąź osiedliła się w ziemi sieradzkiej. Posiadali tytuł hrabiowski w XIX wieku. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.
Genealogia
(osób: 25)

• HELENA Turkułł (1837-po 1883), c. Tadeusza i Heleny Poletyłło, dama austriackiego Krzyża Gwiaździstego (Bork.); m. (25 XI 1857 Lwów) Karol hr. Mier h. wł. (24 VIII 1832-po 1883), s. Feliksa i Agnieszki hr. Mier h. wł., szambelan austriackiego dworu cesarskiego, ziemianin; pozasłużbowy porucznik armii austriackiej, członek rady nadzorczej galicyjskiego Zakładu Kredytowego Włościańskiego, członek wydziału galicyjskiej Kasy Oszczędności we Lwowie; właściciel dóbr Kamionka Strumiłowa w pow. kamioneckim.

• TADEUSZ Turkułł z Zastawny (ok. 1800-po 1837), ziemianin, dziedzic dóbr Zastawna (Bork.); ż. (p. 1837) Helena hr. Poletyłło h. Trzywdar (ok. 1810-po 1837), c. Wincentego i Eufrozyny Karszówny; dzieci: Helena.

Źródła: Bork. Sp. 471; Bork. Rocz.; Nejm.; Nies. t.9/151; Szl. Król.; Urus.; Żern. t.2/467.