Sapalski

Sapalski h. Syrokomla, rodzina małopolska, której jedna gałąź otrzymała nobilitację na sejmie 1790 r. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861.

Saski

Saski h. Sas, vel Sas-Saski, wyszli może ze wsi Saska, zwanej też S. Dominikalna albo Szlachecka, nieopodal Komarna, dawny powiat Rudki (SGKP).

Sawczyński

Sawczyński h. Prus I, vel Szawczyński, pochodzą zapewne z ziemi dobrzyńskiej, skąd byli posłami i elektorami 1697 r.

Sawiński

Sawiński h. Doliwa, mylnie Sowiński, wyszli ze wsi Sawiny w woje- wództwie podlaskim, gdzie są notowani w aktach 1724 r. W Słowniku Gegraficznym Królestwa Polskiego wymieniona jest wieś Sawino w powiecie mazowieckim, gminie Stolmachowo, parafii Tykocin (SGKP). Według obecnego podziału administracyjnego wieś ta znajduje się w pow. Białystok. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim, 
w ówczesnym województwie augustowskim, w latach 1836-1861.

Sąchocki

Sąchocki h. Zagłoba (in. Zagroba) vel Sochocki, Sochacki, drobna szlachta na Mazowszu. Pierwotnie nazywali się Socha. Byli posłami na sejm i elektorami z ziemi wyszogrodzkiej 1648 r. (Con.). Wywodzą się ze wsi Sąchocin in. Sochocin, Sochocino, właściwie Sąchocino, powiat Płock, gmina Łubki, parafia Blichowo. Wieś ta w XIX wieku podzielona była na Sochocin Badurki, S. Praga, S. Suchardy i S. Czyżewo (SGKP). Sąchoccy używali różnych przydomków, m. in. Bąk. Zostali wylegity- mowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861. Stanowią jedną rodzinę z Sochackimi herbu Zagłoba. Od nich pochodzą też Krajkowscy z Krajkowa w parafii Zagroba, pow. Płock.

Siedlewski

Siedlewski h. Ogończyk vel Karszo-Siedlewski, przydomku Karszo, w województwie łęczyckim. Nazywali się pierwotnie Karszo, a od wsi Siedlew przyjęli nazwisko Siedlewski. Według dawnych herbarzy mieliby

Siemniszko

Siemniszko h. Łabędź, vel Simniszko, na Litwie, Podlasiu i na Wołyniu. Byli właścicielami wsi Niemorozy w 1733 r.

Sienkiewicz

Sienkiewicz h. Oszyk (in. Oszyki) vel Sieńkiewicz, Sinkiewicz, na Litwie, w województwie trockim. Ich protoplastą jest Piotr Oszyk Sienkiewicz, pułkownik JKM, tysięcznik hospodarski wojsk koronnych, który za oddane usługi otrzymał od Zygmunta III dobra Limiatyszki i Czerewczyzna w woj. podolskim. Nobilitację lub potwierdzenie szlachectwa otrzymali 1775 r. wraz z nadaniem herbu Oszyk (Con.). Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861.

Siennicki

Siennicki h. Klamry (odm.) vel Sienicki, byli w województwie mińskim i na Wołyniu 1528 r. (M. Woł.), pisali się z Siennicy. Używali przydomków Koziutycz i Jamołowicz. Są pewnie odgałęzieniem rodziny Niemierzyców vel Niemiryczów, która pieczętowała się tym samym herbem. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861. 

Sikorski

Sikorski h. Cietrzew, vel Cietrzew-Sikorski, na Pomorzu, Kujawach i w Wielkopolsce. Gniazdem tej rodziny jest Sikorzyn pod Kościerzyną. Są jednego pochodzenia z Berkhanami vel Berhanami i Kętrzyńskimi.