Koliński

Koliński h. własnego (in. Koliński), z nich Jan, otrzymał indygenat w 1762 r. w księstwie siewierskim (Sęcz.). 

Kamionowski

herb Korwin

herb Ślepowron

Kamionowski h. Ślepowron, vel Korwin-Kamionowski, z Kamionowa w dawnym powiecie łomżyńskim, parafii Kleczkowo, gdzie dziedziczyli już 1476 r.

Kapica

Kapica h. Jastrzębiec (odm.), na Podlasiu. Mają być gałęzią Milewskich herbu Jastrzębiec. Gniazdem tego domu jest wieś Kapice w parafii i gminie Kobylin Borzymy, pow. Wysokie Mazowieckie. 

Karasiński

Karasiński h. Dąbrowa, na Mazowszu i Podlasiu. Pochodzą zapewne od Karasiów tegoż herbu. Franciszek, subdelegat grodzki radomski 1747. Paweł, sprzedał w 1769 r. Zaszczyńskim swój majątek Wólka Jasionowska, w ziemi drohickiej. Karasińscy zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. 

Karnecki

Karnecki h. Ślepowron, vel Korwin-Karnecki, w XVII wieku zamieszkiwali w ówczesnym pow. przedeckim. Krzysztof Karnecki kwitował 1642 r. Kadzidłowskiego (AGZ Przedecz).

Karpowicz

Karpowicz h. Korab, na Litwie. Wielki książę Zygmunt nadał Żyriatyń Iwanowi Wasilewiczowi, które to nadanie potwierdził Aleksander Jagiellończyk 1494 r. bratankowi jego, Eni Karpowiczowi, bojarowi brańskiemu (Metr. Lit.). Byli właścicielami w 1667 r. dóbr Szukieliszki i Podubicie w księstwie żmudzkim, Mieszkuciszki w pow. rosieńskim. Podpisali elekcję 1764 r. z pow. brasławskim, oszmiańskim i rosieńskim. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa przed deputacją wywodową wileńską 1803, 1817, w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, w guberni wileńskiej 1834, kowieńskiej 1835, wołyńskiej 1847. 

Kasjanowicz

 herb Oracz

Kasjanowicz, vel Kassjanowicz, Kassyanowicz, Kassianowicz, Kasyanowicz, Kasianowicz, na Litwie, w pow. brasławskim.

Kaulbersz

Kaulbersz h. Jazgarek vel Kaulbersch, otrzymali szlachectwo na sejmie 1790 r., dyplom wydany 1791 roku (Metr. Lit.).

Kawałowski

Kawałowski h. Nałęcz, mylnie Kawatowski, na Mazowszu. Stanisław, podstoli bracławski, z żoną Teofilą Cielecką kupili dobra Klukowicze, na Kujawach, od Narajewskich 1714. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa

Kęstowicz

Kęstowicz h. Kotwica, w W. Ks. Litewskim, rodzina żmudzka. 

Kierglewicz

Kierglewicz h. Topór vel Kirglewicz, Kiergielewicz, Kiergelewicz, Giergielewicz, Giergelewicz, Gierglewicz, według dokumentów, złożonych w Heroldii Królestwa Polskiego, właściwym nazwiskiem tej rodziny jest Giergielewicz, które już w XVIII stuleciu zmienili na Kierglewicz. 

Kieszczyński

Kieszczyński h. Niesobia vel Kierzczyński, Kiestrzyński, są być może odgałęzieniem Kierzyńskich z Kierzyna w pow. ostrzeszowskim, którzy wywodzą się od Krzywosądów. N. Kieszczyński, był 1684 r. podstarościm w Uniejowie w woj. sieradzkim, obecnie woj. łódzkie. Kieszczyńscy zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. 

Kirkor

 

(wg Ostrowskiego)

 

(wg Bonieckiego)

Kirkor h. własnego (in. Dwie ławy), na Litwie. Ich gniazdem jest Kirkorowszczyzna w dawnym powiecie lidzkim (Bon.). Jan Kirkor, bojar królewski 1549. Elżbieta, księżniczka Gedroicka, żona Kirkora 1550 (Metr. Lit.). Kirkorowie podpisali 1700 r. laudum woj. mścisławskiego, a 1764 elekcję Stanisława Augusta z tymże woj. mścisławskim. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, w guberni wileńskiej 1817. Z nich: Michał, podpułkownik wojsk koronnych i fligiel adiutant królewski 1784, następnie pułkownik i generał adiutant królewski 1790.

Koboska

Koboska h. Gissa, vel Koboszka, Kobosko, pisali się z Kobosek w powiecie bielskim (Bon.). Obecnie wieś Koboski leży w gminie Nowe Piekuty, pow. Wysokie Mazowieckie, woj. podlaskie. 

Kochowicz

 
Kochowicz h. Ślepowron, otrzymali szlachectwo na sejmie 1676 r. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Z nich: Stanisław Kochowicz, chorąży gwardii królowej Marii Kazimiery, żony Jana III Sobieskiego 1676. 

Koćmierowski

Koćmierowski h. Kmita (in. Szreniawa odm.) vel Koćmirowski, Koczmierowski, Koczmirowski, rodzina podlaska, pisząca się z Koćmier w ziemi bielskiej (Bon.). W XIX wieku ich gniazdo stanowi tzw. okolicę szlachecką, złożoną ze wsi Koćmiery Stare i Koćmiery Wypychy. Obecnie Koćmiery leżą w gminie Wyszki, pow. Biała Podlaska, woj. podlaskie. Pierwotnie Koćmierowscy nazywali się Koczmier albo Koćmier. Florian Koczmier, syn Macieja, Maciej Koczmier, syn Piotra i Jan, syn Jakuba, dziedziczyli na tej wsi 1596 r. (Wyr. Lub.). Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. 

Koczalski

Koczalski h. Wąż, vel Kuczalski, rodzina pomorska. Nazwisko wzięli zapewne od wsi Koczała, powiat Człuchów. Jedna gałąź osiedliła się na Litwie.

Koehler

Koehler h. Węgłowiec, vel Köhler, Kohler, Kochler, Köchler, Keller, rodzina kupiecka w Warszawie. Przodkowie ich mieszkali w połowie XVIII wieku w Pradze czeskiej. 

Kokoszka

 

Kokoszka h. Łada vel Kokoszko, w XV i XVI wieku na Mazowszu zamieszkiwała licznie reprezentowana rodzina o nazwisku Kokoszka. 

Kolitowski

Kolitowski h. Rogala, w Wielkopolsce. Byli właścicielami dóbr Lipnica w pow. kaliskim.