Bogorajski

Bogorajski h. Ostoja odm. (in. Bogorajski, herb własny), vel Bogurajski, Bogurayski, rodzina prawdopodobnie neoficka, otrzymała sekretną nobilitację od króla Stanisława Augusta 1764 i 1775 r. 

Niektórzy z nich używali herbu Odrowąż. Bogorajscy wylegitymowali się ze szlachectwa w ówczesnej guberni kijowskiej 1803 r. 

Odmiana w herbie Ostoja polega na tym, że nad tarczą wprost korona o siedmiu palkach, bez hełmu (Kancl.).

• JAN Bogorajski h. Ostoja odm. (ok. 1760-po 1834), podczaszy grabowiecki 1793 r.; właściciel wsi Syngury, parafia Kodnia, pow. Żytomierz; tamże zamieszkały 1818 r. (MK Kotelnia); ż. (ok. 1800) Aniela Trypolska h. Gozdawa (ok. 1780-po 1834), starościna; dzieci: Oktawia, Aniela, Herman.

• OKTAWIA Bogorajska h. Ostoja odm. (ok. 1815-po 1834), c. Jana, podczaszego grabowieckiego, i Anieli Trypolskiej h. Gozdawa; zamieszkała we wsi Syngury, parafia Kodnia, pow. Żytomierz; ur. Syngury, parafia Kodnia (MK Kodnia); m. (25 I 1834 Kotelnia) Leon Trypolski h. Gozdawa (ok. 1810-po 1834), s. Jana, komornika żytomierskiego, i Balbiny Kamieńskiej; ślub w parafii Kotelnia, miejscowość: Wołosów, uwagi: on „wielmożny” 24 lata, ona „wielmożna” 19 lat; świadkowie i asysta: „wielmożni” Aniela Bogorajska podczaszanka grabowiecka, Erazm Jezierski sędzia żytomierski, Seweryn Trypolski i Zbigniew Bogorajski (MK Kotelnia).

Źródła: Bon. t. 17/221 (tom Uzupełnień); Urus. t. 1/272; T. Gajl, Herbarz polski online.