Mejer

Mejer h. Lewalt (także h. Lewalt I, Lewald, Lehwaldt Oelsen, Elsen, mylnie h. Wolda), vel Meyer, Meier, Majer, Mayer, na Pomorzu, w Prusach, Wielkopolsce, i na Litwie, używali przydomku „de Wolda”. Mają się wywodzić z Kurlandii (Inflanty). Występują w aktach od XIV wieku.

Detner, rycerz zasłużony w wyprawach inflanckich, otrzymał 1612 r. prawem lennem dobra Mojza, Meskil, Maskel Mały, Argamek i Harpe, w pow. derpskim, i w 1619 r. syn jego Jan za wyprawy moskiewskie otrzymał zatwierdzenie posiadania tych dóbr. Daniel, trabant królewski, otrzymał 1622 r. prawem kaduka grunty w starostwie derpskim, i tegoż roku nabył dobra Pluntzken. Teodor, chorąży dragonów 1672 r. Jan Zygmunt, major wojsk litewskich 1684 r. Antoni, Jan, Paweł, Rafał, Teodor i Władysław z woj. nowogrodzkim podpisali elekcję 1697 r.

Józef Mejer vel Meier de Wolda (1769-1825), ksiądz, spowiednik prymasa M. Poniatowskiego i równocześnie członek Kuźnicy Kołłątajowskiej w dobie Sejmu Wielkiego; jakobin i publicysta jakobinów polskich, wydawca „Dziennika Powstania Narodu”; oskarżony o organizowanie wieszań 28 VI 1794 podczas insurekcji kościuszkowskiej; posiadał własną drukarnię; zmarł jako kanonik krakowski. 

Potomstwo po Stanisławie Mejerze, elektorze 1697 r. z woj. kaliskiego, dziedzicu dóbr Pawłowo, wojskim inflanckim 1713 r. – pisało się Majer vel Mayer.

Niektórzy z nich zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862 z herbem Mejer, zapisani do ksiąg szlachty ówczesnej guberni augustowskiej (Urus.).

Herb — w polu czerwonym ramię zbrojne srebrne, trzymające pierścień z turkusem. Nad hełmem w koronie panna ukoronowana z trzema czarnymi piórami cietrzewimi na głowie, pierścień jak na tarczy w ręku trzymająca. 

W herbarzach występują również Mejerowie innych herbów (Jastrzębiec, Trąby, Wolda in. Wołda).

Źródła: Bork. Sp. 242; Dw. Teki; Ostr. t. 1/309, nr 1782, t. 2/181; Urus. t. 10/113-114, 301; Wikipedia.

Genealogia
(osób: 64)

 

• EDMUND Majer h. Lewalt (ok. 1840-po 1880), s. Telesfora i Marii Karpińskiej, właściciel ziemski, dziedzic wsi Kobuszyn, w pow. mławskim; jego dzieci zostały wylegitymowane w Królestwie z herbem Lewalt, zapisane do ksiąg szlachty gub. płockiej (Urus.); ur. prawd. w parafii Dąbrowa, pow. Mława (Urus.; MK Dąbrowa); ż. (ok. 1870) Marianna Mieczkowska (ok. 1850-po 1880); dzieci: Zofia, Helena, Feliks, Romuald, Kazimierz, Jan.

• OLIMPIA Majer h. Lewalt (ok. 1845-po 1868), c. Telesfora i Marianny (Marii) Karpińskiej; w aktach także: Olimpia Mayer; zamieszkała w parafii Dąbrowa, pow. Mława, 1868; ur. prawd. Kamienica Podole, w dawnym pow. lipnowskim, parafia Ligowo, obecnie pow. Sierpc (Urus.; MK Dąbrowa); m. (1868 Dąbrowa) Ludwik Knaap (ok. 1840-po 1868), s. Andrzeja i Józefy Peterson, właściciel wsi Kamienica Podole, w dawnym pow. lipnowskim; ślub w parafii Dąbrowa, pow. Mława (MK Dąbrowa); dzieci: Józef Jan Knaap (ok. 1870-po 1917), voto: (23 I 1907 Ligowo) Marianna Stanisława Majer h. Lewalt (ok. 1886-po 1917), c. Ksawerego i Kazimiery Grabskiej h. Dołęga; ślub w parafii Ligowo, miejscowość: Kamienica Podole (MK Ligowo).

 

Mejer h. własnego (albo h. Mejer, Trąby), vel Meyer, Meier, Majer, Mayer, z nich: Edmund Florian Mejer, w nagrodę zasług dla Rzeczypospolitej otrzymał 1776 r. nobilitację wraz herbem (Kancl.).

Mejerowie herbu Mejer i przydomku Wolda (Wołda) zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, zapisani do ksiąg szlachty ówczesnej guberni augustowskiej. Według Uruskiego, błędnie podali herb Mejer, bowiem właściwie należeli do herbu Lewalt, przydomku Wolda.

Herb — na tarczy w polu niebieskim półksiężyc rogami w lewo, obok niego gwiazda złota sześciopromienna; pod tym trzy trąby myśliwskie złote otworami w lewo, jedna nad drugą; nad tarczą korona szlachecka.

Źródła: Bork. Sp. 242; Ostr. t. 1/348, nr 2016, t. 2/203; Sęcz.; Szl. Król.; Urus. t. 10/302.