Michaelis

Michaelis h. Hening (in. herb własny), vel Michaelis de Henning, de Henning-Michaelis, Michäelis, wywodzą się z północnej Szwecji, skąd na początku XVIII wieku przenieśli się do Kurlandii, a pod koniec owego stulecia do pow. krzemienieckiego na Wołyniu. 

Otrzymali prawa nowego szlachectwa w Królestwie Kongresowym 1845 r., a herb w 1847 r. Z nich: Hieronim, starszy ordynator w Szpitalu Wojennym w Warszawie 1845. Eugeniusz, generał dywizji Wojska Polskiego 1919-1923. Inni Michaelisowie należeli do herbu Lubicz. 

Michaelisowie zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, bez podania herbu, zapisani do ksiąg szlachty ówczesnej guberni lubelskiej, oddział podlaski.

Herb — tarcza wzdłuż podzielona, strona prawa przedzielona w poprzek, w górnej czerwonej części pancerz żelazny, nieco w lewo zwrócony, w dolnej złotej części trzy gwoździe łbami w prawo ułożone w wachlarz i końcami schodzące się z sobą; prawa strona niebieska, na niej trzy białe rzeki jedna nad drugą. W koronie pancerz jak na tarczy między dwoma trąbami, z których prawa w górnej połowie złota, w dolnej niebieska, lewa na odwrót, w górnej połowie niebieska w dolnej złota.

• HIERONIM Teodor Michaelis h. Hening (ok. 1790-po 1845), s. Fryderyka i Estery NN., starszy ordynator w warszawskim szpitalu wojennym w 1845 r.; zamieszkały 1816 r. Żytomierz, gub. wołyńska; otrzymał prawa nowego szlachectwa w Królestwie Polskim 1845 r., a herb 1847 r. (Urus.; MK Płock); ż. (ok. 1820) Aniela Zaborowska (ok. 1800-1825/35); dzieci: Karol, Konstancja, Michał.

gen. Eugeniusz Michaelis de Henning
(1863-1939)

 

• KONSTANCJA Michaelis h. Hening (ok. 1816-po 1835), c. Hieronima i Anieli Zaborowskiej; zamieszkała 1835 r. w Warszawie, ul. Nowyświat 1301; w aktach także: de Hening Michaelis, de Hening-Michaelis; ur. Żytomierz, gub. wołyńska (MK Warszawa: św. Aleksander); m. (16 V 1835 Warszawa) Erazm Izydor Rejzner, Reysner (ok. 1808-po 1835), s. Franciszka, b. chorążego guberni, i Franciszki Kalińskiej, urzędnik biura generała wojennego gubernatora w 1835 r., kawaler Orderu św. Jerzego; zamieszkały w Warszawie przy ul. Nowyświat 1285, ur. Chrustów, pow. bałtski, gubernia podolska; ślub w parafii św. Aleksandra, uwagi: on kawaler lat 27, w podpisie: Rejzner, rodzice zamieszkali w miejscowości Chrustów, na Podolu, ona panna lat 19, matka nie żyje, świadkowie: Aleksander Olendzki, lat 24, oraz Michał Dłużniewski, lat 27, obajj urzędnicy biura generała wojennego gubernatora, zamieszkali w Warszawie (MK Warszawa: św. Aleksander).

Źródła: Pawl. t. 2/214-215; PSB t. 20; Sęcz.; Urus t. 10/356; Wikipedia: 1.