Genealogia Polska 2 Polish Genealogy: Diament

SERWIS GENEALOGICZNY - GENEALOGICAL RESEARCH
• Gromadzenie oraz analiza danych
• Dostęp do aktualnej bazy - kontakt
• Gotowe genealogie do wydrukowania w formacie pdf



Materiały do Polskiego Słownika Biograficzno-Genealogicznego

Materials for Polish Biographical and Genealogical Dictionary


niedziela, 27 sierpnia 2017

Diament

Diament h. Dryja (in. Drya), vel Dyament, Djament, Dyjament, rodzina śląska, osiedlona w Wielkopolsce. Florian, burgrabia kcyński 1761. 

Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Od nich pochodzą Diamentowscy vel Dyamentowscy, którzy zmienili nazwisko już na początku XVII stulecia.


• FRANCISZKA Michalina Dyament (ok. 1800-po 1821), c. Wojciecha i Anny Perzyńskiej; także: Dyamentówna; m. (20 X 1821 Kazimierz Biskupi) Walenty Osiński (ok. 1780-po 1821), s. Marcelego i Jadwigi Majewskiej (Maieska), ekonom; ślub parafia Kazimierz Biskupi, pow. Konin, woj. wielkopolskie, miejscowość: Kazimierz, uwagi: on wdowiec (MK Kazimierz).


• HIPOLIT Dyament (ok. 1804-14 VIII 1867), s. Jana i Rozalii Kegel, prawnik, sędzia Sądu Kryminalnego, Trybunału Cywilnego i Trybunału Kryminalnego guberni warszawskiej; student (wpis 16 XII 1825) i absolwent wydziału prawa i administracji Uniw. Warszawskiego, otrzymał stopień magistra prawa, a także uzyskał złoty medal za rozprawę konkursową na wydziale prawa 1829; asesor w Prokuratorii Generalnej 1835-1845; zastępca pisarza, potem pisarz (1851) Sądu Kryminalnego gub. warszawskiej 1845-1855; sędzia Trybunału Cywilnego (1860), potem Trybunału Kryminalnego (1865) gub. warszawskiej; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1851 r. z herbem Dryja; zm. Płock, ówczesna gub. warszawska, obecnie pow. Płock, woj. mazowieckie, lat 63, poch. tamże, epitafium na Cm. Powązkowskim (Bon.; Urus.; Sęcz.; Gerb.; Cm. Pow.); ż. (ok. 1850) Wincentyna Biedrzycka (ok. 1827-po 1863), c. Antoniego i Franciszki Doroty Czulińskiej; 1v. żona (1847) Andrzeja Nałęcza; dzieci: Konrad, Stanisława, Honorata, Jan, Szczepan.

Źródła: Bon. t. 5/124; Dw. Teki; Sęcz.; Szl. Król.; Urus. t. 3/308; Rafał Gerber, Studenci Uniwersytetu Warszawskiego 1808-1831. Słownik biograficzny, s. 41.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz