Kujawski

Kujawski h. Rawicz (odm.), rodzina małopolska, wywodząca się ze wsi Kujawy, parafia Iwaniska, pow. Opatów, obecnie woj. świętokrzyskie. 

Kunstetter

Kunstetter h. Rogala vel Kunszteter, w ziemi drohickiej i woj. lubelskim, pisali się z Podiebradu (de Podiebrad). 

Lebisz

herb Własnosił

 

Lebisz h. Własnosił II, z nich: Jan Karol, syn Antoniego, naczelnik biura policji w Warszawie, otrzymał 1839 r. przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie Polskim z zasady urzędu.

Lechowski

Lechowski h. Pilawa, w Małopolsce i na Mazowszu. Wywodzą się ze wsi Lechów, położonej w dawnym pow. rawskim, obecnie gmina Czerniewice, pow. Tomaszów Mazowiecki, woj. łódzkie. 

Lekczyński

herb Nałęcz

herb Warnia

 

Lekczyński h. Nałęcz, vel Lekszczyński?, nazwisko zdawałoby się wskazywać, iż gniazdem tej rodziny jest wieś Lekczyn, nie wiadomo gdzie położona, dziś już na pewno nie istniejąca (albo też nie istniejąca pod tą właśnie nazwą). 

Lenk

Lenk h. Potęga, pisali się z Ryzenbergu in. Ryzenburga. Otrzymali szlachectwo na sejmie 1775 roku (Vol. Leg.). Dyplom wydano im 11 IV 1776 r. z herbem nazwanym Potęga, a przedstawiającym w polu czerwonym lwa złotego, wspiętego w lewo, trzymającego w łapach miecz końcem na dół, nad hełmem w koronie trzy pióra strusie (Ostr.). Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. 

Linda

Linda h. własnego vel (de) Linde, von der Linde, Lindau, sądząc po herbie, należą do starego pruskiego rodu Stangonów. Nie wszyscy jednak noszący to nazwisko, choć nawet w herbie gałązkę lipową mają, stanowią jedną rodzinę, z braku źródeł trudno dojść tego i rozdzielić ich na odrębne rodziny (Bon.). Już przez cały XIV wiek wymieniani są Lindowie wśród dygnitarzy krzyżackich. Jan i Jerzy, synowie Piotra von der Linde, otrzymali 1357 r. od w. mistrza 30 włók w polu, zwanym Jugowo i jezioro zwane Radzimin, w pow. tucholskim (SGKP). Klawko von der Linde, właściciel domów Toruniu 1390 r., ławnik ziemi chełmińskiej 1405 r. Gierko von der Linde z Torunia, 1440 r. dziedzic części Ostaszewa, na której po nim dziedziczył Tomasz Linde (Kętrz.). Adrian von der Linda, rajca gdański, burgrabia gdański 1672. Walenty Linda, rajca gdański 1666, sekretarz królewski, łowczy w ekonomii malborskiej 1670. Lindowie byli elektorami 1697 r. z woj. pomorskiego. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.
Herb — w polu czerwonym złota gałązka lipowa, z trzema listkami od góry a dwoma u spodu, w prawo ukośnie leżąca. Nad hełmem w koronie dwie gałązki złote, prawa z dwoma listkami na zewnątrz, lewa z trzema (Ostr.). 

Lineburg

Lineburg h. Palmy, vel Lüneburg, Lueneburg, otrzymali przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie Kongresowym 1841 r. 

Lipka

Lipka h. Nałęcz vel Lipko, z Lipek w ziemi drohickiej, na Podlasiu. Wieś Lipki w parafii Stoczek (Węgrowski), niegdyś pow. sokołowski, obecnie znajduje się w gminie Stoczek, pow. Węgrów, woj. mazowieckie. Jan Lipka, dworzanin pokojowy królewski 1512-1513 (Wierzb. IV 1866). Ziemianie drohiccy Lipkowie stawili 1528 r. na popis trzy konie. Andrzej Lipka, syn niegdy Walentego i współdziedzice Lipek opłacili 1580 r. pobór z 12 włók ziemi (Źr. Dziej. XVII). Lipkowie podpisali elekcję 1733 r. z woj. podlaskim i brzeskim litewskim. Licznie rozrodzeni, dla rozróżnienia używali rozmaitych  przydomków, m. in. Auguścik, Bartosik, Chudzik, Dukalik, Kozanka, Michalik, Wszołczyk, Zanosik (Zanozik), Zansik (Zanszyk, Zamsik). Zostali wylegitymowani ze szlachectwa 1804 r. w Galicji zachodniej, a także w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. 

Lipnicki

Lipnicki h. Hołobok, stary ród małopolski, piszący się z Lipnika, w dawnym woj. sandomierskim. Ich gniazdem są wsie Lipnik w parafii Goźlice oraz Lipniczek w parafii Malice, niegdyś pow. Sandomierz, obecnie gmina Lipnik, pow. Opatów, woj. świętokrzyskie. 

Lipowski

Lipowski h. Ciołek vel Lipowiecki, na Mazowszu, pisali się z Lipowca. 

Listopad

Listopad h. Mora, w Wielkopolsce i w woj. sandomierskim. 

Loga

Loga h. własnego (in. Rogala odm.) vel Loka, Locka, Locke, Luka, w Wielkopolsce, pisali się z Igieł w pow. malborskim, a także z Grochowca (de Grochowiec). Wedle Uruskiego pochodzą od starej niemieckiej i osiedlonej w Prusach już za Krzyżaków, rodziny Cigel vel von Ziegel. Z nich jedna gałąź wzięła nazwisko Loga vel Loka, przy czym to drugie było częściej używane. Podpisali elekcje 1648 r. z woj. malborskim, 1697 r. z poznańskim, kaliskim i z ziemią warszawską. Józef Michał Loka, profes lędzki, opat w Obrze, a następnie w Bledzewie, umarł 1762 r. Brat jego Paweł, jezuita, rektor w Grudziądzu 1751 r. Jakuba, jezuitę, wymienia Niesiecki za swoich czasów. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. 

Lubiejewski

Lubiejewski h. Trzaska vel Lubiewski, pisali się z Zakrzewa, będąc jednej dzielnicy z Zakrzewskimi herbu Trzaska. Wywodzą się ze wsi Lubiejewo in. Lubiewo w ziemi nurskiej, oraz Lubiejewo in. Lubiewo-Kąty w pow. gostyńskim. Adam z Lubiewa otrzymał 1509 r. przywilej na młyn w Kamionce w pow. lwowskim (Wierzb. III. 592). Jan Lubiewski, Ruskowicze, Kąccy, Chrapek, dziedzice Kątów-Lubiewa pod Sochaczewem 1578 roku. Stanisław, współdziedzic Lubiewa w pow. nurskim 1578 r. (Paw.). Podpisali elekcje 1632 r. z ziemią czerską, 1648 r. z woj. brzeskim litewskim, 1697 r. z ziemią nurską, 1733 r. z ziemią rawską. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.

Ludwig

Ludwig h. własnego, w Wielkopolsce. Rodzina wywodząca się z Brandenburgii. Juliusz, superintendent kościołów wyznania ewangelickiego, wiceprezes konsystorza ewangelicko-augsburskiego w Królestwie Polskim, otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa z zasady posiadanej posady 1833 r. 

Lutostański

Lutostański h. Ślepowron, vel Korwin-Lutostański, na Mazowszu, pisali się z Lutostania w ziemi łomżyńskiej, w parafii Puchały.

Łabęcki

Łabęcki h. Korab, vel Łabędzki, Łabencki, Łabendzki, nazwisko wzięli od wsi Łabędzie w pow. sieradzkim, pod Wartą. Pisali się także z Łabęcina.

Łada

Łada h. Łada, na Mazowszu i Podlasiu, ze wsi Łady Borowe i Polne, pow. Zambrów, woj. podlaskie, oraz Łady Mancze, pow. Ostrołęka, Łady Krajczyn, pow. Zakroczym (Bon.). Ładowie byli elektorami 1669 r. z woj. brzeskiego kujawskiego, 1674 r. z woj. wołyńskiego, 1697 r. z ziemi nurskiej, zakroczymskiej i łomżyńskiej, 1764 r. z woj. mazowieckiego i z ziemi łomżyńskiej. Pawła, jezuitę, i brata jego Andrzeja, towarzysza pancernego, wymienia Niesiecki ze swoich czasów. Franciszek, dwo- rzanin 1725, komisarz 1734 r. królewiczowej Konstantowej Sobieskiej, tytułowany stolnikiem nowogrodzkim 1728. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Wydziale Stanów galicyjskich 1806 r., w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.