Szymański

Szymański h. Ślepowron, vel Szeptyc-Szymański, Szymoński, rodzina mazowiecka, używająca przydomku Szeptyc.
Nazwisko wzięli od wsi Szymany, leżącej w dawnym powiecie szczuczyńskim, gminie Wąsosz, parafii Słucz (SGKP). Niektórzy jej przedstawiciele przenieśli się na Ruś Czerwoną i Podole. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w ziemi przemyskiej 1782 (Szl. Gal.), w Królestwie p. 1851 (Spis Szl.). 
Genealogia 
(osób: 22)

• HILARY Szymański (1855-1911), s. Ludwika i NN., agronom, administrator majątków we wschodniej Ukrainie w guberni charkowskiej; administrował majątkiem hr. Michała Iwanowicza Tereszczenki, późniejszego ministra finansów i spraw zagranicznych w rządzie Kiereńskiego; zm. Kamieniec Podolski, lat 56, po ciężkiej chorobie zapalenia stawów; ż. (ok. 1890) Olimpia Protesowicz (Protasowicz?) (1869-1946), c. Piotra i Justyny Żaboklickiej; ur. Kiszyniów, zm. Jelenia Góra; dzieci: Kazimierz, Lucjan, Tadeusz.

• ZOFIA Szymańska (14 V 1910-30 VI 1997), c. Adama i Barbary Koprowskiej; ur. Warszawa, poch. Wołomin; m. (22 VI 1948 Warszawa) Zygmunt ks. Podhorski h. wł. (30 V 1902-23 X 1993), s. Witolda Henryka i Oktawii Antoniny Starża-Jakubowskiej h. Topór, porucznik rezerwy 1 pułku ułanów Wojska Polskiego, ochotnik 1920, uczestnik wojny 1939; ur. Popówka, zm. Wołomin (Lencz.).

Źródła: Bork. Sp. 454; T. Lenczewski, Genealogia rodów utytułowanych; Sęcz.; SGKP t.12/114; Szl. Król.; Szl. Gal.

Szymański h. Złota wolność, vel Szymoński, rodzina mazowiecka, w ziemi płockiej 1668 (Nies.). Mają pochodzić ze wsi Szymany, obecnie gmina Kozłowo, pow. Nidzica, woj. warmińsko-mazurskie. Podpisali elekcję 1697 r. z woj. płockim (Con.). Według Żernickiego byli w Prusach 1680 r., służyli w wojsku pruskim. Przyjęli poddaństwo pruskie po pierwszym rozbiorze Rzeczypospolitej 1772 r. (Żern.). Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Są podobno jednego pochodzenia z Szymańskimi herbu Dąbrowa.  
Genealogia 
(osób: 17)

• JÓZEF Grzegorz Szymoński h. Złota wolność (ok. 1771-7 X 1846), s. Józefa i Agnieszki NN., sędzia pokoju okręgu błońskiego, ziemianin; właściciel dóbr Mrokowo z przyległościami; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862 z herbem Złota wolność (Szl. Król.); teść zmarłego w 1846 r. Józefa Godlewskiego, majora wojsk polskich, a następnie naczelnika komory celnej w Nieszawie; zm. Warszawa, lat 75, poch. 9 X 1846 Tarczyn, gr. rodz. (Kur. Warsz. 275/46; MK Tarczyn, MK Warszawa: św. Andrzej); ż. (ok. 1795) Tekla Zawadzka h. Rogala (ok. 1776-14 XII 1850), c. Michała i Anny Bieniewskiej; zm. Warszawa, lat 74, wdowa (Kur. Warsz.; MK Warszawa: św. Andrzej); dzieci: Katarzyna, Salomea, Józefa, Mikołaj.

• SALOMEA Szymońska (1803-1865), c. Józefa i Tekli Zawadzkiej; m. (10 XI 1824 Tarczyn) Józef Godlewski (ok. 1790-po 1831), s. Bonifacego i Ewy Komorowskiej, podporucznik armii Księstwa Warszawskiego 1791, kapitan 1824, major armii Królestwa Polskiego 1830, uczestnik powstania listopadowego 1830/31, a następnie naczelnik komory celnej w Nieszawie; ślub w par. Tarczyn, obecnie woj. mazowieckie, miejscowość Mroków (MK Tarczyn); dzieci: pięcioro.

Źródła: Bork. Sp. 453, 454; Nies. t.8/645, t.10/175; Szl. Król.; Żern. t.2/434, 435.