Turczyński

Turczyński h. Grzymała, w dawnym woj. bełskim. Michał Turczyński, poseł na sejm i elektor Stanisława Augusta w 1764 r. z tegoż województwa bełskiego.

Turobojski

Turobojski h. Bończa, vel Turoboyski, Turobajski, Tarobojski, Tarabojski, Torobojski, etc. Nazwisko to przyjmowało zapewne również formę Turobiński.

Turzański

Turzański h. Grzymała (odm.), vel Turzeński, Turzyński, na Kujawach, w Wielkopolsce, Małopolsce, na Mazowszu i na Rusi Czerwonej. Wymienia ich Paprocki w 1584 r.

Tuszowski

Tuszowski h. Szreniawa (in. Śreniawa, Srzeniawa), vel Thuszowski, Tuszewski, dawniej czasem Tussowski, używali przydomku Tołp, zapisani w Aktach Radomskich już 1488 r. (Ks. Perp. Rad.).

Twardzicki

Twardzicki h. własnego (oraz h. Drogosław, Osoria), w Małopolsce, pisali się z Twardzewa in. Twardzew, może wsi obecnie znanej jako Twardawa w powiecie nowotarskim.

Twarowski

Twarowski h. Pilawa, vel Twaroski, na Podlasiu, niektórzy pisali się z Weleskowa w ziemi mielnickiej. Nazwisko wzięli od wsi Twarogi w ziemi bielskiej, w parafii Pierlejewo (obecnie Perlejewo).

Tycz

Tycz h..., vel Ticz, Tyc, Tytz, Titz, na Mazowszu. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, bez podania herbu.

Tylli

Tylli h. własnego (in. Kubin, Struś), vel de Tylli, Tylly, Tylle, Detylli. Jan Tylli, nobilitowany na sejmie w 1775 r. (Con.), następnie w Galicji 1786 r. Jego potomkowie zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.

Ubliński

Ubliński h. Ostoja, vel Hubliński, pisali się „z Ublinka”, a Niesiecki błędnie pisze „z Ublińska”. Nazwisko wzięli od wsi Ublinek, zwanej dawniej także Hublin i Ubnin, w powiecie sandomierskim, obecnie w woj. świętokrzyskim, pow. Opatów, gmina Lipnik.

Ufniarski

Ufniarski h. Jastrzębiec (in. Jastrzębna), vel Boruta-Ufniarski, Ufnarski, na Mazowszu i w Małopolsce. Używali przydomku Boruta, co by wskazywało na ich pochodzenie od Borutów herbu Jastrzębiec. W niektórych opracowaniach podaje się, że ich herbem jest Jastrzębna.

Ulejski

Ulejski h. Ostoja, vel Uleyski, Uleski, Uleński, pisali się z Ulejna, zapewne wsi położonej w powiecie średzkim, gmina Środa Wielkopolska. Podpisali elekcję Augusta II z woj. kaliskim 1697 r. (Con.).

Ułan

herb Ułan

Ułan h. własnego, właściwie Ułan-Assańczukowicz, rodzina szlachecka pochodzenia tatarskiego, osiedlona na Wileńszczyźnie. Jest to jedna z głównych gałęzi książąt Assańczukowiczów, wspólnego pochodzenia z Abdziewiczami, Achmatowiczami, Abdziukiewiczami i Szabanowiczami.

Umieniecki

Umieniecki h. Junosza, vel Umienicki, Uminiecki, Umniecki, Humieniecki, Huminiecki, zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.

Unieszowski

Unieszowski h. Janina, vel Uniszowski, Uniszewski, w województwie lubelskim 1700, poznańskim 1720. Są jednego pochodzenia z Bidzińskimi. Ich gniazdem rodzinnym jest zapewne wieś Unieszów, dziś już nie istniejąca, na której terenie powstały Iwaniska, pow. Opatów, obecnie woj. świętokrzyskie. 

Valentin

Valentin h. własnego, vel Valentin d’Hauterive, francuska rodzina hugenocka, osiedliła się w województwie poznańskim i na Mazowszu. Używali przydomku d'Hauterive. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.

Vidal

Vidal h. Szranki, de Vidal, Widal, rodzina wywodząca się z Anglii. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, z herbem Szranki, którego opisu nie przedstawiono.

Vorhoff

Vorhoff, vel Vorhof, Verhoff, później pisani także Forhoff, pochodzenia niemieckiego. Wpisani do ksiąg szlachty Królestwa Polskiego w latach 1836-1862, bez podania herbu.

Uszyński

Uszyński h. Lubicz, vel Usiński, Uściński, Uścieński, na Podlasiu, czasem błędnie wymieniani z herbem Pobóg. Jak świadczy Niesiecki: „Floryana, z Uszy Uszyńskiego zmarłego w r. 1624, czytałem nagrobek w Mszczonowie”.

Uziębło

Uziębło h. Sulima, vel Uziembło, Oziębło, Oziembło, na Mazowszu i Podlasiu, pisali się Trębic, w obecnym pow. siedleckim. Ich gniazdem rodzinnym jest wieś Uziębły, w gminie i parafii Paprotnia, pow. Siedlce.

Księżopolski

Jastrzębiec

Ślepowron

Księżopolski h. Jastrzębiec oraz h. Ślepowron, vel Księżpolski, Xiężopolski, z Księżopola, w ziemi drohickiej, parafia Mokobody, obecnie pow. Siedlce, woj. mazowieckie. Ślepowronowie mieli wyjść z części tej wsi zwanej Księżopole Jałmużny.