Umieniecki

Umieniecki h. Junosza, vel Umienicki, Uminiecki, Umniecki, Humieniecki, Huminiecki, zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.

Umnieccy i Umieccy są w XVII wieku w ziemi ciechanowskiej, z którą podpisali elekcję Augusta II w 1697 r. (Con.). Umieccy, zapewne jedni z Humięckimi vel Humieckimi, są w Prusach 1697 r. Humienieccy, przyjęli po rozbiorach poddaństwo pruskie w 1797 r. (Żern.). 

Boniecki zna Humienieckich, nieznanego herbu, żyjących w XV wieku, a wywodzących się z Humieńca w woj. podolskim. Ci sami, bądź inni Humienieccy, żyjący w XVII i XVIII wieku w woj. wołyńskim i kijowskim, pisali się czasem Siestrzeńcewiczami Humienieckimi.

Jest na Mazowszu wieś Umienino, w powiecie płockim, parafia Proboszczewice, należąca w XIX wieku do drobnych właścicieli. Stanowiła wtedy okolicę szlachecką, dzielącą się na trzy części: Umienino Łubki, U. Nagietki i U. Żelazki (SGKP).

W Wielkopolsce, w powiecie kolskim, jest wieś Umień in. Unień, występująca kiedyś także pod nazwą Umienie. Od XVI wieku była w części własnością Hinków herbu Topór, którzy czasem nazywali się Unińskimi.  

• HENRYK Romuald Pius Umieniecki (1800-1883), s. Adama i Tekli Kraińskiej, kapitan wojsk polskich, uczestnik powstania 1830/31; absolwent Szkoły Podchorążych Piechoty, kapitan w pułku grenadierów gwardii 1825; w powstaniu był w stopniu kapitana adiutantem polowym gen. Henryka Milberga; otrzymał w 1831 r. złoty krzyż wojskowy Virtuti Militari; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862 z herbem Junosza (Szl. Król.); właściciel dóbr ziemskich we wsiach Wierzbica i Płonka, pow. Krasnystaw, woj. lubelskie; ur. Krzczonów, parafia Krzczonów, pow. Lublin, chrz. 1800, zm. Gorzków (MK Krzczonów); ż. (1833 Hrubieszów) Zofia Madan (1815-po 1844); ur. Lublin, chrz. 1815 (MK Lublin: Kolegiata); dzieci: Jadwiga, Adam, Natalia, Jan.

• ZOFIA Umieniecka, Humienicka, voto Dłużewska (1800-22 X 1849), c. Adama i Tekli Kraińskiej; ur. Lublin, pow. Lublin, zm. Jastków, parafia Garbów, pow. Lublin, lat 49 (MK Garbów, MK Lublin; Kur. Warsz. 299/1849); m. (1835 Lublin) Julian Dłużewski h. Pobóg (ok. 1799-1867); zm. Lublin, w szpitalu, lat 68 (MK Lublin: św. Mikołaj); dzieci: Aniela Konstancja Dłużewska (ok. 1836-po 1862), wyszła (1862 Warszawa) za Filipa Nereusza Bogowolskiego (ok. 1830-po 1862), ślub w parafii św. Andrzeja (MK Warszawa: św. Andrzej).

Źródła: Bon.; Bork. Sp. 124, 476; SGKP t.12/798; Szl. Król.; Żern. t.1/349, t.2/476.