Emich

Emich h. Krzyżak, vel Emmich, pochodzą z Niemiec, z nad Renu, skąd do Warszawy przybył ok. roku 1780 Jan Chrzciciel Emich. Otrzymali w 1840 r. nobilitację w Królestwie Polskim z herbem nazwanym Krzyżak. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie w latach 1836-1862. Pochodzący z tej samej rodziny: Jan Emich, wiceszef biura w komisji rządowej wojny, kawaler orderu św. Anny 3 klasy, otrzymał w 1841 r. przyznanie szlachectwa w Królestwie z zasady posiadanego urzędu i orderu (Urus.).
Herb Krzyżak — na tarczy ściętej, w polu górnym błękitnym, między dwiema złotymi sześciopromiennymi gwiazdami, krzyż równoramienny czerwony; w dolnym złotym podkowa czarna barkiem do góry. Nad hełmem w koronie pomiędzy dwoma skrzydłami w połowie i na przemian czerwono-złotymi — gwiazda złota. Labry z prawej czerwone podbite złotem, z lewej błękitne podbite srebrem. Herb został nadany Ludwikowi Emich, byłemu sekretarzowi budowli koronnych, 9 stycznia r. 1841. przez Mikołaja I, cesarza rosyjskiego i króla polskiego (Ostr.).

Enoch

Enoch h..., rodzina pochodzenia zapewne starozakonnego, mieszkająca głównie na terenie woj. łódzkiego. 

Erlicki

Erlicki h. Jastrzębiec, na Mazowszu i w obecnym woj. łódzkim. 

Faszcza

Faszcza h. Prus II (in. Wilczekosy) vel Faszcz, licznie rozrodzona, drobnoszlachecka rodzina podlaska, której gniazdem jest wieś Faszcze w ziemi bielskiej, obecnie w woj. podlaskim, pow. Wysokie Mazowieckie, gm. Kulesze Kościelne. Wielu później zmieniło nazwisko na Faszczewski. 

Foltański

Foltański h. Pelikan, w Małopolsce i w Galicji w XVIII i XIX wieku. 

Frąckiewicz

Frąckiewicz h. Brodzic (in. Brodzicz), vel Frąckiewicz-Radzimiński, Fronckiewicz, stara rodzina mazowiecka, właściwe jej nazwisko Radzimiński. Kacper Radzimiński, długo i dzielnie służąc wojskowo na Litwie, dostał w niej znaczne nadania i był podwojewodzim połockim.

Froelich

herb Fröhlich von Freudenfels I

Froelich h. Frölich, vel Fröeilich, Froeilich, Frelich, Frölich, Freulich, rodzina niemiecka ze Śląska, otrzymała nobilitację w Rzeczypospolitej na sejmie 1773 r. Uzyskali zatwierdzenie szlachectwa w Królestwie Polskim 1852 r. (Teki B. Rummla). Z nich: Franciszek Ksawery, pułkownik wojsk koronnych 1790.

Gardocki

Gardocki h. Jacyna, vel Gardecki, licznie rozrodzeni, pochodzą ze wsi Gardoty w ziemi wiskiej, obecnie w woj. podlaskim, powiat Łomża, gmina Przytuły, parafie Przytuły i Romany. Pierwotnie nazywali się Gardota. Marcin z Gardot, właściciel wsi Gardoty, podsędek wiski 1496. Krzysztof, dziedzic dóbr Gardoty Grzymki 1690. Marcin (zm. 1755), stolnik smoleński. Gardoccy podpisali elekcje 1697 r. z ziemią wiską oraz łomżyńską, 1764 r. z ziemią łomżyńską. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Wielu zmieniło pisownię nazwiska na Gardecki, jak np. niektórzy z linii dziedziczącej w XVIII i XIX wieku we wsi Łazarze, parafia Rajgród, pow. Grajewo.

Garlicki

Garlicki h. Strzemię, ród małopolski biorący nazwisko od wsi Garlica (Garlicza, Gardlicza) Górna in. Górna Wieś oraz Garlica Dolna, położonych w parafii Korzkiew, niegdyś pow. Proszowice, obecnie pow.

Garlikowski

Garlikowski h. Pobóg, byli m. in. na Litwie i Rusi Czerwonej, skąd wyszli – nie wiadomo. Poprzednio nazywali się chyba Garlik albo Karlik, może od Garling lub Karling.