Piechowski

Piechowski h. Leliwa odm. (in. Monsztern, Monstern) vel Piechoski, Pichowski, niegdyś w Prusach Królewskich, pisali się z Piechowic i Kosobud in. Kosabut, Kosbut. 

Pietrasiewicz

Pietrasiewicz h. Leliwa (odm.) vel Pietraszewicz, Pietrasewicz, na Podlasiu – przybysze z Litwy, gdzie są notowani w aktach od 1536 roku. Byli właścicielami wsi Kapuśniaki w ziemi drohickiej, parafia Mokobody, obecnie pow. siedlecki, Płudwiny w pow. łęczyckim, Nowe w pow. wągrowieckim. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.

Piędzicki

Piędzicki h. Topacz, vel Pieńdzicki, Pińdzicki, Piedzicki, w województwie łęczyckim. 

Piętka

Piętka h. Pomian, rodzina drobnoszlachecka na Podlasiu, licznie rozrodzona. Osiedliła się później również na Litwie, w powiatach pińskim i rzeczyckim.

Pilitowski

Pilitowski h. Brodzic vel Piltowski, błędnie Politowski, w północnym Mazowszu, w woj. płockim 1584 (Pap.), w ziemi zakroczymskiej 1754, w dawnym powiecie sąchockim. Pisali się z Postruża a nazwisko wzięli od wsi Pilitowo in. Piltowo w pow. płońskim, dawniej w gminie Wójty Zamoście, obecnie w gminie i parafii Płońsk (SGKP). Posłowali na sejm i byli elektorami z woj. płockiego i ziemi wyszogrodzkiej 1669 r., z ziemi ciechanowskiej 1697. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. 

Płodowski

Płodowski h. Lubicz (odm.) vel Płódowski, Płudowski, Płotowski, rodzina podlaska, nazwisko wzięła od wsi Płody, obecnie Płudy, w ziemi łukowskiej, gminie i parafii Trzebieszów. Jedna gałąź jest 1600 r.

Płoński

Płoński h. Prus I, licznie rozrodzona rodzina podlaska, w dużej części szlachta zagrodowa, pisząca się z Płonki w ziemi bielskiej.

Podbielski

Podbielski h. Trzaska (in. Biała), szlachta zagrodowa mazowiecka, pisząca się Podbiela. Podobnie jak Zabielscy, są chyba gałęzią rodziny Bielskich. Wyszli ze wsi Podbiele Wielkie w ziemi nurskiej 1584 (Pap.). Trojan z Podbiela jest tam dziedzicem 1441 r. Obecnie wieś Podbiele Wielkie należy do powiatu łomżyńskiego, gminy i parafii Lubotyń. W 1827 r. była wsią szlachecką i liczyła 66 mieszkańców (SGKP). Podbielscy byli posłami na sejm i elektorami 1632 i 1697 r. z ziemi nurskiej, 1733 r. z woj. mazowieckiego, 1764 r. z ziemi łomżyńskiej i mielnickiej. Niektórzy przenieśli się na Ruś Czerwoną. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Z nich: Tomasz, komornik ziemski nurski 1761, burgrabia nurski 1788. Adam, burgrabia grodzki zambrowski, poseł ziemi łomżyńskiej 1764.

Podgórski

Podgórski h. Odrowąż, vel Podgorski, Podgurski, w Małopolsce i na Mazowszu. Według Uruskiego stanowią jedną rodzinę ze Straszami herbu Odrowąż i dlatego jeszcze w XVI stuleciu używali przydomku Strasz.

Pohl

Pohl h. własnego (in. Pohl, Pol II, Pola) vel Pol, w Prusach. Z nich Zygmunt, lekarz królewski, otrzymał nobilitację 1775 r. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861.
Herb — w polu złotym czarna głowa żubrza. Nad hełmem w koronie trzy pióra strusie, boczne złote, środkowe czarne. Labry czarne podbite złotem. Herb ten, nadany jakoby Janowi Pola w r. 1662, tymczasem jak widać z Metryki Koronnej Jan Pola, rotmistrz wojsk polskich, inny herb otrzymał (Ostr.).