Krzemieński

herb Prus I (Turzyma)

 herb Prus III (Nagody)

 

Krzemieński h. Prus I (oraz h. Prus III), vel Krzemiński, na Rusi Czerwonej, w pow. przemyskim. Pisali się „z Krzemieńca”, jednak nazwa wsi mogła z czasem ulec zmianie. Ich gniazdem mogła być wieś Krzemień, w parafii Parzęczew, niegdyś w pow. łęczyckim, obecnie pow. Zgierz.

Krzesimowski

Krzesimowski h. Jastrzębiec (także h. Lubicz oraz h. Pobóg), nazwisko wzięli od wsi Krzesimów, w dawnym pow. lubelskim, obecnie pow. Świdnik, parafia i gmina Mełgiew. W XIV i XV wieku używali przydomku Czelustka.

Krzymowski

Krzymowski h. Ślepowron, właściwie Krzymoski, gdyż gniazdem ich jest pewnie wieś Krzymosze in. Krzymosza, w pow. siedleckim, w parafii Pruszyn. Byli m.in. na północnym Mazowszu, na Podlasiu i na Litwie.

Krzyszkowski

Krzyszkowski h. Leszczyc (in. Bróg), w Wielkopolsce, zamieszkujący woj. poznańskie, gdzie Mikołaj Krzyszkowski herbu Bróg, według Wittyga, opłacał 1503 r. pobór z Mielustowa (właściwie Miłostowa, w ówczesnym pow. kościańskim), który należał do nich jeszcze w XVII wieku. Są jednego pochodzenia z Miłostowskimi tegoż herbu.

Kubecki

Kubecki h. nieznanego, vel Kubacki, Kubicki, otrzymali szlachectwo na sejmie 1790 r. (podawane są też daty 1793 i 1795). Kubeccy mogą wywodzić się od Kubackich (którzy czasem pisali się Kubeckimi), albo od Kubickich.

Kubiczek

Kubiczek h. Nabram, vel Kubiczek de Waldorf, przydomku Waldorf, Kubitczek, Kubitschek. Licznie rozrodzeni na Śląsku i w Małopolsce. Etymologicznie nazwisko wywodzi się od imienia męskiego Jakub. Jedna gałąź otrzymała szlachectwo od biskupa Małachowskiego w księstwie siewierskim 1697 r.  

Kuczakiewicz

Kuczakiewicz h. Pędzic, pierwotnie nazywali się Kuczak. Nobilitację wraz z herbem otrzymał w Królestwie Kongresowym w 1838 r. Jan Leopold Kuczakiewicz, komisarz wydziału administracji i oświecenia w rządzie gubernialnym podlaskim. Został zapisany do ksiąg szlachty guberni lubelskiej, oddział podlaski.

Kuczyk

Kuczyk h. Leczysław, czy nie powiązani z Kuczukami herbu Siestrzeniec. Otrzymali nobilitację 1837 r., zaś przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie Kongresowym 1843 r. Ostrowski nie wymienia herbu Leczysław. 

Kudelski

Kudelski h. Ślepowron, licznie rozrodzeni, pochodzą ze wsi Kudelczyn, niegdyś w ziemi drohickiej, obecnie pow. Sokołów Podlaski, parafia Rozbity Kamień. Możliwe, że pierwotnie nazywali się Kudełko.

Kuleszyński

Kuleszyński h. Ślepowron, prawdopodobnie wyszli także z Kulesz, w ziemi bielskiej i z czasem przemienili swoje nazwisko z Kulesza na Kuleszyński (Bon.). 

Kuliński

Kuliński h. Odrowąż, być może wzięli nazwisko od wsi Kulin w ziemi dobrzyńskiej. Andrzej z Kulina, kanonik płocki 1372. 

Kurakowski

Kurakowski h. Kur (oraz h. Ślepowron), na Podlasiu. Pierwotnie mieli nazwisko Kur (chyba także Kurka), które dopiero w końcu XVII wieku zmienili na Kurakowski. Zdaje się, że niektórzy Kurakowscy przeszli do herbu Ślepowron. 

Kurcjusz

Kurcjusz h. własnego, vel Kurcyusz, z nich Karol Fryderyk (nazywany także Fryderykiem), porucznik w regimencie pieszym wojsk koronnych, otrzymał nobilitację w Polsce na Sejmie Ekstraordynaryjnym z 1775 r.

Kuszewski

Kuszewski h. Junosza, vel Koszewski, Kószewski, nazwisko wzięli prawdopodobnie od Koszewa in. Kószewa (Kuszewa), w ziemi zakroczymskiej, na którym dziedziczył w 1570 r. Florian Koszewski (Paw.). Uruski wyprowadza ich błędnie z Kuszewa, w pow. pilzneńskim.

Kużelewski

Kużelewski h. Radwan, vel Kurzelewski, Kurzelowski, Kuszelewski?, Kużelowski, w Lubelskiem i na Podlasiu. 

Kwaskowski

Kwaskowski h. Bogoria, vel Kwaśkowski, z Kwaskowa in. Kwaśkowa w powiecie sieradzkim (Bon.). 

Kwieciński

Kwieciński h. Gryf, wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie, w pierwszej połowie XIX wieku. 

Krzeczunowicz

herb Krzeczunowicz
(Wikipedia)

 

 

herb Krzeczunowicz
(Ostrowski)

 

Krzeczunowicz h. własnego, vel Krzeczonowicz, Kreczunowicz, Kreczonowicz, rodzina pochodzenia ormiańskiego, pisząca się „z Olejowa”. Zamieszkała w II połowie XVIII wieku w mieście Stanisławów oraz jego okolicach, w ówczesnej Galicji austriackiej. 

Kononowicz

Radwan

 

Kononowicz h. Radwan (odm.), vel Kononowicz-Siemionowicz, w W. Ks. Litewskim, używają przydomku Siemionowicz. Niesiecki wymienia dwóch braci Bogusława i Kazimierza Kononowiczów, w zakonie jezuitów. Według Krasickiego zostali nobilitowani w 1768 r. na zasadzie skartabelatu.

Księżopolski

Jastrzębiec

Ślepowron

Księżopolski h. Jastrzębiec oraz h. Ślepowron, vel Księżpolski, Xiężopolski, z Księżopola, w ziemi drohickiej, parafia Mokobody, obecnie pow. Siedlce, woj. mazowieckie. Ślepowronowie mieli wyjść z części tej wsi zwanej Księżopole Jałmużny.