Jawornicki

Jawornicki h. Gozdawa, rodzina małopolska, której gniazdem jest zapewne Jawornik, w parafii Niebylec, pow. Strzyżów, obecnie woj. podkarpackie.

Nie wiadomo z jakiego powodu dawne herbarze wyprowadzają ich z Ziemi Dobrzyńskiej (Boniecki) lub z Mazowsza (Uruski). Boniecki przypuszcza, że mogli wyjść z Jawornicy, w powi. rypińskim. Dodaje jednak zaraz, że ich najdawniejszą, znaną posiadłością są Obice pod Kielcami i z tych Obic się pisali.

Piotr, Krzysztof, Jan i Samuel, dziedziczyli na Obicach w 1583 r. Piotr Jawornicki, żonaty z Barbarą Gnojeńską, wspólnie z nią dziedziczył na Wielkim Piasku koło Lublina 1589 r. (Wyr. Lub.).

Jaworniccy podpisali z woj. sandomierskim elekcje Jana Kazimierza w 1648 r., Jana III-go w 1674 r. i Augusta II-go w 1697 r., z woj. sandomierskim i ziemią sochaczewską elekcję Stanisława Augusta w 1764 r.

Jaworniccy herbu Gozdawa wylegitymowali się ze szlachectwa w Galicji zachodniej 1830 r., a w Królestwie Kongresowym w latach 1836-1862, zapisani zostali do ksiąg szlachty ówczesnej guberni radomskiej, oddział sandomierski.

Genealogia
(osób: 74)

• ADAM Jan Chrzciciel Augustyn Jawornicki h. Gozdawa (1784-1838), s. Wojciecha i Marianny Kuczkowskiej h. Jastrzębiec, dziedzic dóbr Słabuszewice in. Słaboszowice, parafia Malice Kościelne, pow. Opatów; razem z dziećmi wylegitymował się ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym 1837 r. z herbem Gozdawa, zapisany został do ksiąg szlachty ówczesnej guberni radomskiej, oddział sandomierski (Sęcz.); ż. (13 VI 1819 Malice) Marianna Wiercińska h. Ślepowron (1802-1880), c. Wojciecha i 2ż. Gertrudy Wierzbickiej h. Gryf; ur. Wierzchowiska, parafia Modliborzyce, pow. Janów Lubelski (MK Modliborzyce); zapowiedzi i ślub w parafii Malice Kościelne, pow. Opatów, miejscowość: Słabuszewice, uwagi: kawaler, panna (MK Malice); dzieci: Aniela, Aleksander (Albin), Gertruda, Seweryn, Wiktor, Balbina.

inź. arch. Antoni Jawornicki
(1886-1950)

• GERTRUDA Eleonora Józefa Jawornicka h. Gozdawa (28 II 1823-26 II 1904), c. Adama i Marianny Wiercińskiej h. Ślepowron; razem z ojcem wylegitymowana ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym 1837 r. z herbem Gozdawa, zapisana do ksiąg szlachty ówczesnej guberni radomskiej, oddział sandomierski; ur. Słabuszewice in. Słaboszowice, parafia Malice Kościelne, pow. Opatów, chrz. 1823 (MK Malice); zm. Warszawa, lat 81 (MK Warszawa: św. Aleksander); m. (1846 Goźlice) Antoni Karol Józef Laski h. wł. (1823-10 IX 1899), s. Józefa Ludwika i Otylii Niemirycz h. Klamry, inżynier, urzędnik; wiceprezes rady zarządzającej Drogi Żelaznej Warszawsko-Wiedeńskiej, dyrektor Zakładów Puciłowskich pod Petersburgiem; zm. Petersburg, lat 76, poch. Warszawa, cm. Powązkowski (Reychman, Szkice gen.); ślub w parafii Goźlice, pow. Opatów, miejscowość: Goźlice (MK Goźlice); dzieci: 1/ Atalia Maria Ludwika (ur. 1847); 2/ Julia Zofia (ok. 1850-po 1885), voto: Stefan Jundziłł z Iwacewicz h. Łabędź (1848-1914) – Laskie.

Źródła: Bon. t. 8/343-344; Krzep. Małop. 39; Nies.; Sęcz.; Urus. t. 6/31-32; Wikipedia: 1.