Łuczyński

Łuczyński h. Samson, vel Łuczeński, w Wielkopolsce, według Bonieckiego, należeli do herbu Samson. Wywodzili się zapewne z nieznanej już dzisiaj, ale wymienianej jeszcze w aktach w XVIII wieku – wsi Łuczyna, w pow. kaliskim (AGZ Konin). 

Ci sami Samsonowie Łuczyńscy, przenieśli się najpierw w Sieradzkie, a następnie w okolice Zwolenia, i tam założyli wieś Łuczynów in. Łuczyn, a drugą dalej, w parafii Świerże Górne. 

Oni to wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym w latach 1836-1862 z herbem Samson, zapisani do ksiąg szlachty ówczesnej guberni radomskiej, oddział sandomierski.

Inna rodzina Łuczyńskich wywodziła się z Rusi Czerwonej i miała należeć do herbu Sas.

Genealogia
(osób: 31)

• MARIANNA Waleria Wiktoria Łuczyńska h. Samson (8 XII 1833-po 1855), c. Wincentego i Ewy Bogusławskiej; w aktach także: Maria Ł-ska; razem z ojcem wylegitymowana ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1843 r. z herbem Samson, zapisana do ksiąg szlachty ówczesnej guberni radomskiej, oddział sandomierski (Sęcz.); ur. Paciorkowa Wola, parafia i powiat Zwoleń, chrz. 1833 (MK Zwoleń); m. (1853 Świerże Górne) Ludwik Jałowiecki (ok. 1830-po 1853), s. Adama i Teresy Koltermann; ślub w parafii Świerże Górne, pow. Kozienice (MK Świerże Górne); dzieci: 1. Roman Jałowiecki (ok. 1855-22 VIII 1935), zm. Warszawa, lat 80 (MK Warszawa-Ochota: św. Jakub).
 

• WINCENTY Jan Chrzciciel Franciszek Łuczyński h. Samson (ok. 1800-po 1843), s. Jana i Ewy Trembeckiej (Trębeckiej), prezes Tow. Kredytowego Ziemskiego w gub. sandomierskiej; dziedzic dóbr Paciorkowa Wola, parafia i powiat Zwoleń; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1843 r. z herbem Samson, zapisany do ksiąg szlachty ówczesnej guberni radomskiej, oddział sandomierski (Urus.; Sęcz.; Bon.); ż. (ok. 1826) Ewa Bogusławska (ok. 1805-po 1841); dzieci: Jan, Stanisław, Karol, Edward, Marianna, Józefa, Lucyna, Jadwiga, Ignacy.

 

Źródła: Bon. t. 16/89-90; Dw. Teki; Sęcz.; Urus. t. 10/26-27.