Steinkeller

Steinkeller h. własnego vel Steinkeler, Szteinkeler, szlachta pomorska, w XIX wieku posiadała m. in. dobra Karwice (niem. Karwitz), w obecnym powiecie sławieńskim, gminie Malechowo. Podczas reformacji jedna gałąź będąc katolikami wyemigrowała do Tyrolu, a następnie do Wiednia. Jeden z jej przedstawicieli przybył w połowie XVIII wieku do Krakowa, gdzie założył hurtowy handel towarów kolonialnych. Potomkowie jego zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861. Z nich: Piotr Antoni (1799-1854), bankier i przemysłowiec, fabrykant dyliżansów pocztowych, pionier przemysłu w Królestwie Polskim. 

Straszewicz

Straszewicz h. Odrowąż, rodzina litewska, w powiecie upickim, skąd byli posłami i elektorami 1764 r. (Con.). 

Struve

Struve h. własnego (in. Struve) vel de Struve, Struwe, rodzina protestancka, pochodzenia niemieckiego. Posiadali szlachectwo niemieckie (Siebmacher). Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861.
Herb — w polu srebrnym, pomiędzy trzema różami pięciolistnymi złotymi, dwiema u góry a jedną u dołu, pas poprzeczny czerwony. Nad hełmem w koronie, trzy róże na łodygach z listkami, ułożone w wachlarz.

Strużyński

Strużyński h. Jastrzębiec vel Stróżyński, Struziński, Struszyński, pochodzą zapewne ze wsi Stróże in. Struże Nagórne w powiecie włocławskim, gminie i parafii Chodecz. Według regestów poborowych powiatu przedeckiego z XVI wieku była to wieś drobnoszlachecka w parafii Przedecz (Paw. Wlkp. II 23). Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861. 

Strzegowski

Strzegowski h. Dołęga, ród mazowiecki, piszący się ze Strzegowa. Ich gniazdem jest wieś Strzegów pod Przasnyszem, w ziemi ciechanowskiej, w parafii Przasnysz.

Strzemiński

Strzemiński h. Strzemię v. Strzemieński, w Galicji, gdzie dowiedli szlachectwa 1782 r. w sądach lwowskich. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861. Zdaje się, że pierwotnie nosili nazwisko Strzemię v. Strzemień, albo Strzemieczny (Szl. Gal.). Strzemieniowie byli według Paprockiego w powiecie bielskim 1584 r. (Pap.). 

Stypiński

Stypiński h. Prus II (in. Wilczekosy) vel Stypieński, wyszli może ze wsi Stypin in. Stypień w dawnym powiecie przedeckim, w 1470 r. nazwanej Stypino. W XIX wieku wieś ta należała administracyjnie do pow. kolskiego, gminy Izbica, parafii Modzerowo (SGKP).

Stypułkowski

Stypułkowski h. Lubicz vel Stypułkoski, Stypółkowski, Stypałkowski, drobnoszlachecka rodzina podlaska, nazwisko biorą od wsi Stypułki w parafii Kobylin Borzymy. Wieś Stypułki była zamieszkiwana przez liczną

Surzycki

Surzycki h. Gierałt (in. Osmoróg), na Mazowszu 1700, w Krakowskiem 1850. Nie wiadomo skąd wyszli, może ze wsi Suszyce (Surzyce) w powiecie lipnowskim, w parafii i gminie Szpetal (SGKP), która była też gniazdem Ogończyków Suszyckich.

Sutkowski

Sutkowski h. Korczak, na Podolu, stanowią odgałęzienie Jarmolińskich herbu Korczak. Protoplastą tych rodzin jest Chodka, z pochodzenia Chorwat (Kroata), który osiedlił się na Podolu w czasach Władysława Jagiełły. 

Świeszewski

Świeszewski h. Grabie, vel Grabic-Świeszewski, Świeszowski, Świeżewski, Świeżowski, rodzina mazowiecka, pochodząca ze wsi Świeszewo pod Pułtuskiem, zwanej Małym Gzowem, parafia Dzierżenin, gmina Gzowo (AGZ Czersk; SGKP).

Święszkowski

Święszkowski h. Syrokomla vel Świeszkowski, Świeskowski, Śnieszkowski, Śnieżkowski, pisali się ze Święszków (de Święszki) w woj. sandomierskim w 1460 r., jako Święszkowscy (Swyanskowski), następnie ze Święszkowic in. Świeszkowic, obecnie Śnieżowice, parafia Waśniów, pow. Ostrowiec Św. Jedna gałąź przeniosła się na Mazowsze, do ziemi łomżyńskiej, skąd byli elektorami 1697 r. (Con.). W XIX wieku były na Mazowszu dwie wsie o nazwie Święszki: jedna w powiecie Szczuczyn, gminie Grabowo, parafii Lachowo, druga w pow. Ostrów Mazowiecka, gm. Warchoły, par. Rossochate (SGKP). Są jednego pochodzenia z Grocholskimi z Grocholic. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861.

Świętochowski

Świętochowski h. Dołęga, vel Świentochowski, rodzina drobnoszla-checka na Mazowszu. Nazwisko wzięli od wsi Świętochów, dawniej Świętochowo (1406 Szwantochowo), w ziemi warszawskiej, w parafii Tarczyn.

Szalawski

Szalawski h. Jastrzębiec, vel Szaławski, Szelewski, Szeleski, w pow. piotrkowskim. Wymieniony w Aktach poznańskich Aleksander Szaławski z Rogaczewa, sędzia grodzki inowrocławski 1730, to błędnie zapisany Skaławski herbu Nałęcz (AGZ Poznań).

Szczerbiński

Szczerbiński h. własnego (in. Szczerbiec), z nieistniejącej dzisiaj wsi Szczerbin pow. lipnowski, parafia bobrownicka, drobna szlachta, mało rozrodzona, prawdopodobnie przybysze z Prus. Są jednego pochodzenia z Brzezińskimi z Brzeźna in. Brzezina (Brzezin) pow. lipnowski, par. kikolska. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861.
Herb — nazywany przez Niesieckiego Szczerbcem, ma według niego wyobrażać miecz, który przebija podkowę. Jednak na pieczęci z 1505 r. Andrzeja Brzezińskiego z Brzezin, z obydwu stron miecza dopatrzeć się można raczej dwóch półksiężyców zwróconych ku sobie rogami, dochodzącymi do miecza niż podkowy. Pieczęć z 1565 r. Franciszka Szczerbińskiego ze Szczerbin jest zupełnie zniszczona (Bil.). 

Szostkiewicz

Szostkiewicz h. Waksman (in. Waxman), zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w 1850 r.

Szpakowski

Szpakowski h. Belina, rodzina mazowiecka, wywodząca się zapewne ze wsi Szpaki pod Przasnyszem, w parafii Dzierzgowo. W 1697 r. byli posłami na sejm z woj. bełskiego i płockiego, jak również elektorami króla Augusta II. Jedna gałąź osiedliła się na Litwie. W połowie XIX wieku mieszkali w powiecie lidzkim.

Sztemborski

Sztemborski h. Stemberg (in. Szternberg) v. Sztembarski, Stembarski, nazwisko pochodzi od niem. Sternberg in. Stemberg. Oni zapewne, jako Sztembarscy, odnotowani w aktach województwa rawskiego 1738 r. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861. 

Szteyner

Szteyner h. Jezierza, vel Sztejner, Szteiner, Stejner, Steiner, rodzina pochodząca z Bawarii. Według Konstytucji sejmowych byli elektorami z województwa sandomierskiego w roku 1764 (Con.).