Kołomyjski

Kołomyjski h. Prus I, vel Kołomijski, Kołomyski, na Mazowszu i Podlasiu. Nazwisko wzięli pewnie od wsi Kołomyja (w dawnych aktach często nazywanej Kołomia) oraz Kołomyjka, w ziemi łomżyńskiej, w parafii Kołaki (obecnie Kołaki Kościelne). 

Obie wsie były zamieszkałe przez drobną szlachtę. Stamtąd wywodzą się także Kołomyjscy herbu Osoria, zaś leżąca nieopodal wieś Cholewy-Kołomyja jest gniazdem Kołomyjskich herbu Cholewa. Obecnie wymienione wsie leżą w gminach Rutki i Kołaki Kościelne, pow. Zambrów, w woj. podlaskim. Kołomyjscy Prusowie byli właścicielami wsi Kołaki w 1628 r. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.
 

• ELŻBIETA Kołomyjska (ok. 1820-po 1875), c. Jana i Marianny Klimaszewskiej; ur. prawd. Gosie Sokola Łąka, parafia Kołaki Kościelne, pow. Zambrów, woj. podlaskie; 1m. Łukasz Kossakowski (ok. 1830-p. 1875); 2m. (1875 Wizna) Józef Matejkowski (ok. 1810-po 1875), s. Wojciecha i Franciszki Mateuszczyk; ślub w parafii Wizna, miejscowości: Bronowo i Grądy, uwagi: on wdowiec po Mariannie, ona wdowa po Łukaszu (MK Wizna).

• JAN Kołomyjski (ok. 1780-po 1820), dziedzic cząstkowy we wsi Gosie Sokola Łąka, parafia Kołaki Kościelne, pow. Zambrów, woj. podlaskie; prawd. właściciel części we wsi Bronowo, parafia Wizna, obecnie gmina Wizna, pow. Łomża, woj. podlaskie (MK Kołaki Kościelne, Wizna); ż. (ok. 1810) Marianna Klimaszewska (ok. 1790-po 1820); dzieci: Józef, Elżbieta.

Źródła: Bon. t.10/344; SGKP t.4/283; Szl. Król.; Urus. t.7/116.