Sztanderski

Sztanderski h. Sztandar, vel Sztandar-Sztanderski, Standerski, pierwotnie nazywali się Sztandera vel Standera.

Sztek

Sztek h..., vel Steck, zostali zapisani do ksiąg szlachty w Królestwie Polskim, bez przedstawienia herbu.

Sztembarth

Sztembarth h. Godziemba (odm.), vel Sztembart, Sztębart, Sztenbarth, otrzymali szlachectwo w Rzeczypospolitej, dyplom nobilitacji w 1783 r. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.

Sztorc

Sztorc h. Łabędź, vel Storc, Sztorcz, Storcz, w Małopolsce i na Mazowszu. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. 

Szubalski

Szubalski h. Staropis (in. Jelita odm.), otrzymali nobilitację w Rzeczypospolitej, na prawach skartabelatu (non praeciso) 1768 r. wraz z herbem Staropis, czego potwierdzenie 1769 (Con.).

Szubert

Szubert h. Wieniec, vel Schubert, Schuberth, nobilitowani w Rzeczypospolitej 1676 r. (Con.). Feliks Szubert, uznany za szlachcica 1768 (Con.).

Szulc

Szulc h. własnego, vel Szultz, Schultz, było kilka rodzin tego nazwiska, które otrzymały nobilitację lub indygenat w Rzeczypospolitej.

Szuwalski

Szuwalski h. Korwin, vel Suwalski, Szuwarski (?), zostali wylegity-mowani ze szlachectwa w Galicji, w sądzie grodzkim trembowelskim w 1782 r. (Szl. Gal.).

Szuwarski

Szuwarski h. Nagrododar, vel Szuwalski (?), otrzymali prawo nowego szlachectwa w Królestwie Polskim w roku 1837. Tamże wylegitymowani ze szlachectwa w latach 1836-1862.

Szwarc

Szwarc h. Nowina, vel Szworc, Szwarcz, Szwarz, Szwartz, Schwartz, wywodzą się z mieszczan krakowskich. Są notowani w aktach już w latach 1421, 1483, 1488 (Pap.).