Szulc

Szulc h. własnego, vel Szultz, Schultz, było kilka rodzin tego nazwiska, które otrzymały nobilitację lub indygenat w Rzeczypospolitej.
Kacper, Baltazar i Daniel Szulcowie otrzymali szlachectwo 6 VI 1550 r. wraz z herbem opisanym poniżej. Mikołaj Szulc, pisarz skarbowy i metrykant koronny, otrzymał nobilitację w 1676 r. i został przypuszczony do herbu Abdank. Inne rodziny używały herbów: Dąb (Dub), Szeliga i Waga. Szulcowie herbu własnego byli m.in. na Litwie, w pow. lidzkim, w I połowie XIX wieku. Szulcowie nieznanego herbu zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Są ponadto znane rodziny mieszczańskie z Warszawy (od XVI wieku) i Poznania.
Herb — w polu czerwonym ramię zbrojne, srebrne, trzymające takąż włócznię, na której korona złota, między trzema takimiż gwiazdami (jedna i dwie). Klejnot nieznany. Labry czerwone, podbite srebrem. 

• MARIA Marta Magdalena Szulc (1908-1980), zakonnica, przełożona generalna Sióstr Zmartwychwstania Pańskiego w Rzymie 1967-1980; zm. Warszawa, poch. Cm. Powązkowski, kw. S-VI-1/6, gr. zbiorowy (Cm. Pow.).

• WALERIAN Szulc (1849-1901), s. Jana Nepomucena i Marianny Heyn, zegarmistrz, działacz gospodarczy; ur. Poznań (WSB); ż. (ok. 1875) Stanisława Adamska (ok. 1855-po 1887); dzieci: Tadeusz, Bronisław, Stanisław, Helena, Zdzisław, Janusz. 

Źródła: Bork. Sp. 450; Szl. Król.; Nies. t.8/632; Żern. t.2/429; Wikipedia: 1.