Kasjanowicz

Kasjanowicz h..., vel Kassjanowicz, Kassyanowicz, Kassianowicz, Kasyanowicz, Kasianowicz, na Litwie, w pow. brasławskim. Obecni 1700 r. na sejmiku brasławskim, podpisali obiór chorążego; 1764 r. na sejmiku brasławskim. Podpisali konfederację generalną litewską 1764. Nikodem, regent grodzki brasławski 1787. Mikołaj, regent komisji cywilno-wojskowej brasławskiej 1792 (Vol. Leg.). Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.
Władysław Kassyanowicz został nobilitowany z herbem Oracz w 1777 roku, a syn jego był urzędnikiem w powiecie brasławskim 1792 r. (Ostr.).
Szymon Kassyanowicz, urzędnik w Banku Polskim 1830 r., następnie członek Komisji umorzenia długu krajowego, otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie 1853 r.
Herb Oracz — w polu błękitnym, pod okiem trójkątnym Opatrzności, z kielicha złotego pół mnicha czarno ubranego z rękoma do modlitwy złożonymi. Nad hełmem w koronie trzy pióra strusie.

Kaulbersz

Kaulbersz h. Jazgarek vel Kaulbersch, otrzymali szlachectwo na sejmie 1790 r., dyplom wydany 1791 roku (Metr. Lit.).

Kawałowski

Kawałowski h. Nałęcz, mylnie Kawatowski, na Mazowszu. Stanisław, podstoli bracławski, z żoną Teofilą Cielecką kupili dobra Klukowicze, na Kujawach, od Narajewskich 1714. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa

Kęstowicz

Kęstowicz h. Kotwica, w W. Ks. Litewskim, rodzina żmudzka. 

Kierglewicz

Kierglewicz h. Topór vel Kirglewicz, Kiergielewicz, Kiergelewicz, Giergielewicz, Giergelewicz, Gierglewicz, według dokumentów, złożonych w Heroldii Królestwa Polskiego, właściwym nazwiskiem tej rodziny jest Giergielewicz, które już w XVIII stuleciu zmienili na Kierglewicz. 

Kieszczyński

Kieszczyński h. Niesobia vel Kierzczyński, Kiestrzyński, są być może odgałęzieniem Kierzyńskich z Kierzyna w pow. ostrzeszowskim, którzy wywodzą się od Krzywosądów. N. Kieszczyński, był 1684 r. podstarościm w Uniejowie w woj. sieradzkim, obecnie woj. łódzkie. Kieszczyńscy zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. 

Kirkor

 

(wg Ostrowskiego)

 

(wg Bonieckiego)

Kirkor h. własnego (in. Dwie ławy), na Litwie. Ich gniazdem jest Kirkorowszczyzna w dawnym powiecie lidzkim (Bon.). Jan Kirkor, bojar królewski 1549. Elżbieta, księżniczka Gedroicka, żona Kirkora 1550 (Metr. Lit.). Kirkorowie podpisali 1700 r. laudum woj. mścisławskiego, a 1764 elekcję Stanisława Augusta z tymże woj. mścisławskim. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, w guberni wileńskiej 1817. Z nich: Michał, podpułkownik wojsk koronnych i fligiel adiutant królewski 1784, następnie pułkownik i generał adiutant królewski 1790.

Koboska

Koboska h. Gissa, vel Koboszka, Kobosko, pisali się z Kobosek w powiecie bielskim (Bon.). Obecnie wieś Koboski leży w gminie Nowe Piekuty, pow. Wysokie Mazowieckie, woj. podlaskie. 

Kochowicz

 
Kochowicz h. Ślepowron, otrzymali szlachectwo na sejmie 1676 r. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Z nich: Stanisław Kochowicz, chorąży gwardii królowej Marii Kazimiery, żony Jana III Sobieskiego 1676. 

Koćmierowski

Koćmierowski h. Kmita (in. Szreniawa odm.) vel Koćmirowski, Koczmierowski, Koczmirowski, rodzina podlaska, pisząca się z Koćmier w ziemi bielskiej (Bon.). W XIX wieku ich gniazdo stanowi tzw. okolicę szlachecką, złożoną ze wsi Koćmiery Stare i Koćmiery Wypychy. Obecnie Koćmiery leżą w gminie Wyszki, pow. Biała Podlaska, woj. podlaskie. Pierwotnie Koćmierowscy nazywali się Koczmier albo Koćmier. Florian Koczmier, syn Macieja, Maciej Koczmier, syn Piotra i Jan, syn Jakuba, dziedziczyli na tej wsi 1596 r. (Wyr. Lub.). Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.