Koćmierowski

Koćmierowski h. Kmita (in. Szreniawa odm.) vel Koćmirowski, Koczmierowski, Koczmirowski, rodzina podlaska, pisząca się z Koćmier w ziemi bielskiej (Bon.). W XIX wieku ich gniazdo stanowi tzw. okolicę szlachecką, złożoną ze wsi Koćmiery Stare i Koćmiery Wypychy. Obecnie Koćmiery leżą w gminie Wyszki, pow. Biała Podlaska, woj. podlaskie. Pierwotnie Koćmierowscy nazywali się Koczmier albo Koćmier. Florian Koczmier, syn Macieja, Maciej Koczmier, syn Piotra i Jan, syn Jakuba, dziedziczyli na tej wsi 1596 r. (Wyr. Lub.). Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. 

Koczalski

Koczalski h. Wąż, vel Kuczalski, rodzina pomorska. Nazwisko wzięli zapewne od wsi Koczała, powiat Człuchów. Jedna gałąź osiedliła się na Litwie.

Koehler

Koehler h. Węgłowiec, vel Köhler, Kohler, Kochler, Köchler, Keller, rodzina kupiecka w Warszawie. Przodkowie ich mieszkali w połowie XVIII wieku w Pradze czeskiej. 

Z nich: Józef, syn Franciszka, członek Komisji umorzenia długu krajowego, w nagrodę długoletniej służby rządowej, otrzymał nobilitację 1840 r. i prawa nowego szlachectwa 1841 r. wraz z herbem Węgłowiec. Ludwik, doktor medycyny, otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie Polskim 1853 r.

Było kilka rodzin tego nazwiska osiedlonych w Polsce. Wywodzą się one m. in. ze Szwecji, z wyspy Gottlandia, z miejscowości Aubstadt w Bawarii, z Oberpreschkau w Sudetach.

Genealogia
(osób: 24)

 dr Ludwik Koehler

(1799-1871)

• LUDWIK Franciszek Koehler (27 XI 1799-20 XI 1871), s. Franciszka i Magdaleny Klassen, lekarz warszawski, doktor medycyny i chirurgii, działacz społeczny, powstaniec 1830/31; absolwent Liceum Warsz. 1817, wstąpił do szkoły lekarskiej, jednak już po roku przeniósł się na Uniwersytet Berliński i tam założył Związek Młodzieży Polskiej „Panta koina” (wszystko wspólne); wyróżniał się szczególnym radykalizmem, co spowodowało jego aresztowanie w 1822 r., trzyletni pobyt w więzieniu pruskim i roczny w Królestwie; po wyjściu na wolność ukończył studia lekarskie 1827 r. w Warszawie, uzyskując tytuł magistra; wkrótce wyjechał do Paryża w celu dalszej specjalizacji i tam w 1830 r. uzyskał tytuł doktora medycyny i chirurgii, po czym powrócił do rodzinnej Warszawy; ordynator w szpitalu starozakonnych 1830; w czasie powstania listopadowego jako lekarz pułkowy kierował szpitalem gwardii narodowej; szybko stał się członkiem krajowych i zagranicznych towarzystw naukowych; pełnił rozliczne funkcje społeczne, m. in. prezes Tow. Lekarskiego Warszawskiego i członek Rady Lekarskiej Zakładów Dobroczynnych; ogłosił wiele cennych prac z dziedziny chirurgii, zaś jako ceniony praktyk wykonał szereg pionierskich operacji; mieszkał w Warszawie, przy ul. Nowosenatorskiej 477b (obecnie ul. Moliera, róg Senatorskiej), nieruchomość tę odziedziczył po ojcu; ur. Warszawa, zm. tamże, lat 71 (PSB t.13/251; MK Warszawa: św. Jan); ż. (25 VIII 1831 Warszawa) Ludwika Michalina Gudeit (ok. 1812-po 1852), c. Jana Bogumiła, naczelnego aptekarza Ks. Warszawskiego, i Ludwiki Goullet; ślub w parafii św. Jana, w aktach także: Godeit, Godejt (MK Warszawa: św. Jan); dzieci: Maria, Franciszka, Julia, Zofia, Edward.

• ZOFIA (Zosha) Józefa Henrietta de Koehler (ok. 1848-ok. 1905), c. Ludwika i Ludwiki Gudeit; ur. Warszawa, zm. Szwajcaria (MK Warszawa św. Jan); m. (ok. 1868 Londyn) Alexander Cortlandt MacGregor Skinner (21 IX 1841-ok. 1893), s. Philipa Kearneya i Anny Louisy Leighton, kapitan inżynierii w armii indyjskiej; zamieszkały Londyn, Anglia; dzieci: Alice (ok. 1869-ok. 1930), Phillip (ur. ok. 1870), Maud Florence (ok. 1871-ok. 1959) – MacGregor.

Źródła: PSB t. 13/251; Sęcz.; Szl. Król.; Urus. t. 7/91, 92; Genealogy of MacGregor Family online.

Kokoszka

 

Kokoszka h. Łada vel Kokoszko, w XV i XVI wieku na Mazowszu zamieszkiwała licznie reprezentowana rodzina o nazwisku Kokoszka. 

Kolitowski

Kolitowski h. Rogala, w Wielkopolsce. Byli właścicielami dóbr Lipnica w pow. kaliskim.

Kołomyjski

Kołomyjski h. Prus I, vel Kołomijski, Kołomyski, na Mazowszu i Podlasiu. Nazwisko wzięli pewnie od wsi Kołomyja (w dawnych aktach często nazywanej Kołomia) oraz Kołomyjka, w ziemi łomżyńskiej, w parafii Kołaki (obecnie Kołaki Kościelne). 

Komar

Komar h. własnego (in. Komar) vel Komar-Zabożyński, Zaborzyński, rodzina bojarska w Wielkim Księstwie Litewskim, pieczętująca się herbem własnym. Pisali się Zabożyńskimi. Jedna linia pisała się z Bejsagoły. Ich gniazdem były dobra Komary w pow. orszańskim. Komar wziął 1481 r. „starczenie” rzeczyckie, za co dał królowi ośmiu „Karabielników” (Metr. Lit. 4). Maciej Semenowicz Komar, pewnie wnuk Komara, zastawił 1538 roku dwór swój w Sirmiczy Roskiemu (Arch. Dubr.). Komarowie byli elektorami 1648, 1669 i 1674 r. z pow. orszańskiego, 1674 r. z pow. oszmiańskiego i brasławskiego, 1697 r. z ks. żmudzkiego, 1733 r. w woj. mińskiego, 1764 r. z woj. mścisławskiego. Podpisali manifest szlachty litewskiej 1763 r. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, a także w guberniach kowieńskiej 1805 i 1832 r. i wileńskiej 1853 r. Z nich: Władysław (1940-1998), lekkoatleta, jeden z najlepszych polskich miotaczy kulą w historii tej konkurencji, mistrz olimpijski z Monachium 1972.
Herb — w polu czerwonym krzyż kawalerski srebrny, pod którym przewrócona heraldyczna lilia; w koronie trzy pióra strusie.