Podbielski

Podbielski h. Trzaska (in. Biała), szlachta zagrodowa mazowiecka, pisząca się Podbiela. Podobnie jak Zabielscy, są chyba gałęzią rodziny Bielskich. Wyszli ze wsi Podbiele Wielkie w ziemi nurskiej 1584 (Pap.). Trojan z Podbiela jest tam dziedzicem 1441 r. Obecnie wieś Podbiele Wielkie należy do powiatu łomżyńskiego, gminy i parafii Lubotyń. W 1827 r. była wsią szlachecką i liczyła 66 mieszkańców (SGKP). Podbielscy byli posłami na sejm i elektorami 1632 i 1697 r. z ziemi nurskiej, 1733 r. z woj. mazowieckiego, 1764 r. z ziemi łomżyńskiej i mielnickiej. Niektórzy przenieśli się na Ruś Czerwoną. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Z nich: Tomasz, komornik ziemski nurski 1761, burgrabia nurski 1788. Adam, burgrabia grodzki zambrowski, poseł ziemi łomżyńskiej 1764.

Podgórski

Podgórski h. Odrowąż, vel Podgorski, Podgurski, w Małopolsce i na Mazowszu. Według Uruskiego stanowią jedną rodzinę ze Straszami herbu Odrowąż i dlatego jeszcze w XVI stuleciu używali przydomku Strasz.

Pohl

Pohl h. własnego (in. Pohl, Pol II, Pola) vel Pol, w Prusach. Z nich Zygmunt, lekarz królewski, otrzymał nobilitację 1775 r. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861.
Herb — w polu złotym czarna głowa żubrza. Nad hełmem w koronie trzy pióra strusie, boczne złote, środkowe czarne. Labry czarne podbite złotem. Herb ten, nadany jakoby Janowi Pola w r. 1662, tymczasem jak widać z Metryki Koronnej Jan Pola, rotmistrz wojsk polskich, inny herb otrzymał (Ostr.).

Pohorecki

Pohorecki h. Kierdeja (in. Kierdej) vel Czaplic-Pohorecki, gałąź rodu Czapliców z Wołynia. Wywodzą się ze wsi Pohorce, nazywanej też Pohorcami Czaplicami na Rusi Czerwonej, w dawnym powiecie rudeckim.

Pomorski

Pomorski h. Abdank (in. Habdank), w Wielkopolsce 1570, w woj. łęczyckim 1603, pisali się z Pomorzan. 

Poraziński

Poraziński h. Rawicz, vel Poradziński, Porażyński, na Podlasiu. Nazwisko wzięli od nieistniejącej już wsi Poraziny in. Porażyny, Poradziny, w ziemi drohickiej. 

Pręgowski

 

Pręgowski h..., vel Prengowski, nazwisko wzięli może od wsi Prągowo in. Pręgowo, dawniej Pręgnowo, na Pomorzu, w powiecie malborskim, na Wielkich Żuławach, w parafii Nowa Cerkiew (SGKP). Zostali wylegitymo- wani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861, bez przedstawienia herbu. Augustyn, urzędnik w biurze namiestnika Króle- stwa, otrzymał prawa nowego szlachectwa w Królestwie 1851 r. Z nich: Piotr (1874-1945), lekarz neuropsychiatrii, działacz społeczny, publicysta (PSB t. 28). 

Pronaszko

Pronaszko h..., rodzina wywodząca się prawdopodobnie z Podlasia. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861 bez podania herbu. Z nich: Wincenty, naczelnik komory celnej, otrzymał prawa nowego szlachectwa w Królestwie 1852 r. Andrzej (1888-1961), scenograf, malarz, dyrektor teatru. Zbigniew (1885-1958), malarz, rzeźbiarz, scenograf, współtwórca teatru awangardowego Cricot.

Przedpełski

Przedpełski h. Jastrzębiec (in. Boleścic), liczna rodzina mazowiecka, pisząca się z Przedpełcza w ziemi płockiej. W XIX wieku wieś Przedpełcz nosiła już nazwę Przedpełce i leżała w pow. płockim, gminie Staroźreby, parafii Woźniki. Składała się z kilku części, m. in. Przedpełce Kiełbasy, P. Kościołki, P. Witkowice i P. Włosty. Akt rozgraniczenia ziemi wyszogrodzkiej od płockiej z 1349 r. zalicza Przedpełcz do ziemi płockiej (Kod. Maz. 59). Dziedzice Przedpełcza cytowani są 1408 r. w przywileju nadanym Boleścicom przez Ziemowita ks. mazowieckiego. Byli posłami na sejm i elektorami 1669 r. z ziemi wyszogrodzkiej, 1674 r. z ks. żmudzkiego i woj. płockiego, 1697 r. z ziemii dobrzyńskiej, 1733 r. z woj. wołyńskiego, podlaskiego. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861. Z nich: Sebastian, burgrabia grodzki rawski 1788. Jacek, komornik ziemski płocki, komisarz do zbierania ofiar 1789. 

Przedrzymirski

Przedrzymirski h. Łuk napięty, vel Przedrzemirski, Przedżemirski, rodzina czerwonoruska, z przydomkami Krukowicz i Tur.