Szamota

Szamota h. Prawdzic vel Szamata, rodzina przeważnie drobnoszla-checka. Gniazdem ich rodowym jest wieś Szamoty w ziemi warszawskiej. Wymieniają ich Konstytucje sejmowe z 1697 i 1764 r. (Con.).

Szałapski

Szałapski h. Kościesza v. Szałabski, Szalapski, Sałapski, w ziemi warszawskiej i czerskiej. Wymieniają ich Konstytucje sejmowe z 1674 i 1697 r. (Con.). Z nich: Paweł, sekretarz królewski 1649, członek warszawskiego Bractwa Ubogich od 1649 (Karpiń.).

Szadkowski

Szadkowski h. Rola, vel Rola-Szadkowski, Szatkowski, nazwisko wzięli od wsi Szadek w powiecie kaliskim, gmina Kamień, parafia Kosmów (SGKP). Jan, dziedzic w Szadku, z żoną Ofką, zapisują w 1449 r. na częściach dziedzicznych tej wsi 17 scotów czynszu rocznego wikariuszom kolegiaty NMP w Kaliszu.

Szaciński

Szaciński h. Rawicz, vel Saczyński, Saciński, Szaczyński, Sząciński, Zaczyński?, pisali się z Szacina i wydaje się, że jest to obecnie wieś Sacin w województwie mazowieckim, powiecie grójeckim, gminie Nowe Miasto n/ Pilicą. 

Szalewicz

Szalewicz h. Szaława, na Litwie, m. in. w powiecie lidzkim. Wymieniają ich Konstytucje sejmowe w 1648 r. w województwie wileńskim (Con.). 

Szabrański

Szabrański h. Rawicz, w woj. lubelskim, wymieniają ich Konstytucje sejmowe z roku 1697 (Con.). Z nich: Jerzy Szabrański, namiestnik wojsk koronnych 1755 r., posiadał sołectwo w Ratajach w pow. poznańskim (AGZ Poznań). Antoni Szabrański (1801-1882), prawnik, poeta, tłumacz, publicysta, krytyk literacki i teatralny. Władysław, ksiądz, uczestnik powstania styczniowego, zesłaniec.

Szabłowski

Szabłowski h. Bończa vel Szablowski, Szablewski, rodzina drobnoszlachecka, wyszli ze wsi Szabły Młode i Stare, zwanych także Szabłowo, w ziemi łomżyńskiej, gmina i parafia Śniadowo. Wsie te wspominane są w dokumencie z 1438 r. (Gloger, Ziemia łomżyńska).

Szołkowski

Szołkowski h. Szeliga (odm.) vel Sołkowski, Sułkowski, Wsołkowski, Wszołkowski, rodzina litewska w województwie wileńskim, zamieszkała w powiatach wiłkomierskim i upickim. Występują w aktach wileńskich w

Szomański

Szomański h. Jastrzębiec vel Bolesta-Szomański, Somański, Szumański, Szymański, rodzina mazowiecka, przeważnie drobna szlachta. Używali przydomku Bolesta. Wywodzą się ze wsi Szomanie w pow. sierpskim, parafia Jeżów. Występują w aktach mazowieckich już w 1408 r. Wymienia ich też Herbarz Paprockiego 1584 r.

Szostakowski

Szostakowski h. Łabędź vel Dunin-Szostakowski, byli na Litwie 1520, w woj. bracławskim 1632 (Nies.). Pochodzą od Szostaków herbu Łabędź.

Szpadkowski

Szpadkowski h. Szeliga, vel Szpatkowski, w dawnym woj. augustowskim. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim, przed augustowską gubernialną deputacją szlachecką ok. 1840 (Szl. Król.).

Dobrski

Dobrski h. Jastrzębiec, już Paprocki nazywa ich „domem starodawnym i zacnym, z którego wychodzili mężowie wyborni”. Wzięli nazwisko od wsi Dobre w powiecie rypińskim, a już w początkach XIV wieku założyli w woj. płockim wieś Dobrsko. Piotr, pisarz ziemski radziejowski, w nagrodę zasług dostał w 1400 r. od Władysława Jagiełły część wsi Dobre, a w 1401 r. kupił wójtostwo w Bieganowie (Urus.). Jedna linia osiedliła się w Wielkopolsce i ziemi sieradzkiej.

Szukszta

Szukszta h. Pobóg (odm.), vel Szuksta, Szuksztut, rodzina żmudzka, występująca w aktach żmudzkich w 1528 r.

Szulczewski

Szulczewski h. Sulima, wyszli może ze wsi Szulec in. Szulecz, w pow. kaliskim, gmina Marchwacz, parafia Opatówek (SGKP). 

Szumkowski

Szumkowski h. Iłgowski (in. Abdank odm.), rodzina podlaska, wyszła ze wsi Szumki w powiecie bielskim, w dawnej guberni grodzieńskiej, gminie Malesze (SGKP).

Szumowicz

Szumowicz h. Rawicz, rodzina litewska, osiedlona w woj. brześciańskim, gdzie notują ich Konstytucje sejmowe z 1697 r. (Con.). 

Szumowski

Szumowski h. Lubicz, vel Szómowski, Szomowski, licznie rozrodzona rodzina mazowiecka, przeważnie drobna szlachta.

Szumski

Szumski h. Jastrzębiec, rodzina mazowiecka, gałąź Dzierzgowskich z Szumska w ziemi ciechanowskiej. Wyszli ze wsi Szumsk w dawnym powiecie przasnyskim, parafia Dzierzgowo. Wymieniają ich Herbarze Paprockiego 1584 r. i Niesieckiego. Niektórzy już na początku XV wieku porzucili gniado rodowe, przenosząc się m. in. do woj. sandomierskiego, płockiego, kaliskiego, poznańskiego, podlaskiego, na Litwę, Ruś Czerwoną i Wołyń. Mikołaj Szumski, dziedzic wsi Łączyno Stare i części w Dzierzgówku w pow. przasnyskim, żonaty z Potencjanną Tańską, w 1647 r. zapisuje żonie na ½ swych dóbr sumę posagową (AGZ Poznań).

Szymański

Szymański h. Ślepowron, vel Szeptyc-Szymański, Szymoński, rodzina mazowiecka, używająca przydomku Szeptyc.

Szymborski

Szymborski h. Ślepowron, vel Szemborski, Szymberski, Symborski, Semborski, drobnoszlachecka rodzina podlaska, biorąca nazwisko od wsi Szymbory in. Szembory w ziemi bielskiej, obecnie w woj. podlaskim, pow. wysokomazowieckim, gminie Szepietowo, parafii Jabłoń Kościelna. Wieś tę wymieniają akta sądowe ziemi bielskiej w roku 1527 (Gloger, Ziemia bielska). W wyniku podziałów, majątek ten uległ rozdrobnieniu i z czasem zamienił się w okolicę szlachecką. Wskutek tego obniżył się również status zamieszkującej tam szlachty. Szymborskich wymieniają Herbarze Niesieckiego i Kapicy Milewskiego oraz Konstytucje sejmowe z r. 1589 (Con. f. 558). Liczni przedstawiciele tej rodziny rozproszyli się po różnych województwach dawnej Rzeczypospolitej. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w 1825 i 1860. Według Żernickiego była też inna rodzina Szymborskich – herbu Nałęcz.

Szypowski

Szypowski h. Szreniawa, (in. Śreniawa) vel Szypiowski, Szypiewski, rodzina małopolska, osiedlona również w Wielkopolsce i w ziemi sieradzkiej. Pisali się „z Biały”. Wywodzą się od Bielskich z Szypowic i Białej (wieś Biała w pow. częstochowskim, gminie Lelów), których jedna