Pęski

Pęski h. Ramułt vel Penski, Peski, Peński, rodzina mazowiecka, wywodząca się z ziemi łomżyńskiej, zapewne ze wsi Pęsy in. Pęsie (Pęse) Lipno w parafii Rutki, gminie Kossaki. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. 


Źródła: Bork. Sp. 309; Dw. Teki; SGKP t.8/39, t.15 cz. 2/442; Szl. Król.; Urus. t.13/300; Żern. t.2/190.


Pęski h. Ślepowron (in. Bujny, Buyny) vel Penski, Peński, Peski, rodzina mazowiecka, wywodząca się od rodu Pęzów, ze wsi Pęzy albo Pęsy, Pensy, Pęse, w powiecie łomżyńskim, gminie i parafii Puchały. Wieś ta, gniazdo rodziny Pęzów, wspominana jest w dokumentach z XV wieku (Gloger, Ziemia Łomżyńska). W roku 1412 w Nowogrodzie książę mazowiecki Jan Starszy nadaje Niegosławowi 10 łanów nad rzeką „Panza” pod Nowogrodem. W akcie z r. 1466 występuje Paweł i jego 9 synów „de Pansche” herbu Buyny, tj. Ślepowron. W XIX wieku Pęsy Lipno były wsią szlachecką. W 1827 r. było tu 110 mieszkańców (SGKP). 
Ci Bujnowie zapewne osiadłszy w ziemi bielskiej założyli tam wsie Bujny i Pęsy, a także wieś Pęskie in. Peńskie Głęboki Stok (Kap.). Wieś Pęskie występująca w aktach w XVI wieku pod nazwą Głęboki Stok, i leżąca wówczas w pobliżu wsi Hermany Niewiarowo w ziemi brańskiej, obecnie nosi nazwę Peńskie i przynależy do pow. monieckiego, gminy Krypno. Różne linie tej rodziny osiedliły się m. in. woj. płockim i czerniechowskim, skąd byli posłami na sejm i elektorami 1648 r. (Con.), na Litwie, w pow. pińskim 1632 (Nies.). 

Źródła: Bork. Sp. 309; Dw. Teki; Kap. 318; PSB t.25; SGKP t.8/39, t.15 cz. 2/442; Urus. t.13/300-301; Żern. t.2/190.