Szamota

Szamota h. Prawdzic vel Szamata, rodzina przeważnie drobnoszla-checka. Gniazdem ich rodowym jest wieś Szamoty w ziemi warszawskiej. Wymieniają ich Konstytucje sejmowe z 1697 i 1764 r. (Con.).
Przyjęli poddaństwo pruskie w powiecie błońskim 1798. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie 1825. Z tej samej wsi Szamoty mieli wyjść Szamotowie herbu Leliwa.
Genealogia
(osób: 52)

• ANASTAZJA Szamota (ok. 1803-1837), c. Seweryna i Jadwigi Grzegorzew- skiej; ur. Suliszew, zm. w parafii Rawa Mazowiecka (MK Rawa Mazowiecka); m. (28 V 1833 Skierniewice) Stanisław Kamieński v. Kamiński (ok. 1785-po 1839), s. Franciszka i Anny Białostockiej, kapitan wojsk polskich, z parafii Łowicz; ur. Szymanów; ślub w par. Skierniewice, świadek: Wojciech Szamota, dziedzic dóbr Wylezin, jej brat (MK Skierniewice); 2v. żonaty (1839) z siostrą Anastazji, Anielą Szamotówną.

• STANISŁAW Szamota (ok. 1810-1899), s. Hipolita i 2ż. Pelagii Kosińskiej; ż. (28 I 1843 Mierzwin) Teodozja v. Marianna Teodozja Gołuchowska h. Leliwa (1818-1893), c. Gabriela i Marianny Chwalibóg; razem z rodzeństwem została wylegitymowana ze szlachectwa w Królestwie 1839; zam. Zagaje, par. Mierzwin, obecnie woj. świętokrzyskie, pow. jędrzejowski, gm. Imielno, ur. Jakubowice w dawnym pow. wiślickim (Bon.; MK Mierzwin); dzieci: Teodor. 

Źródła: Bork. Sp. 440; Sęcz.; Szl. Król.; Żern. t.2/412.