Dobrski

Dobrski h. Jastrzębiec, już Paprocki nazywa ich „domem starodawnym i zacnym, z którego wychodzili mężowie wyborni”. Wzięli nazwisko od wsi Dobre w powiecie rypińskim, a już w początkach XIV wieku założyli w woj. płockim wieś Dobrsko. Piotr, pisarz ziemski radziejowski, w nagrodę zasług dostał w 1400 r. od Władysława Jagiełły część wsi Dobre, a w 1401 r. kupił wójtostwo w Bieganowie (Urus.). Jedna linia osiedliła się w Wielkopolsce i ziemi sieradzkiej.
Genealogia
(osób: 39)

• ANIELA Jadwiga Dobrska (ok. 1799-1837), c. Stanisława i Józefy Klińskiej (Nejm.); 1m. (ok. 1816) Cyryl Stawowski (ok. 1790-po 1830), s. Franciszka i Petroneli Ślaskiej; rozwiedzeni; 2m. (1817) Stanisław Wyssogota-Zakrzewski (1783-1841), s. Benedykta i Apolinary Rychłowskiej, z Wólki Marzyńskiej (Marzeńskiej), kapitan wojsk polskich.

• STANISŁAW Dobrski (ok. 1770-ok. 1822), dziedzic dóbr Wiechucin, Psary w ziemi sieradzkiej (Nejm.); ż. (10 XI 1798 Turek) Józefa Klińska (ok. 1780-ok. 1841), c. Józefa, dziedzica dóbr Zarzecze w pow. kwidzyńskim i Heleny Łaszewskiej; 2v. żona Augustyna Osińskiego, dziedzica Koźmina; zrzeka się dóbr Konarzewo w W. Ks. Poznańskim na rzecz dzieci; dzieci: Aniela, Franciszek, Franciszka, Ignacy, Feliks, Marianna, Brunon.

Źródła: Bon.; Dw. Teki; Nejm.; Nies.; Pap.; Urus. t.3/193-194.