Drake

Drake h. Drake (herb własny), rodzina pochodzenia angielskiego, osiedlona początkowo w Wielkopolsce 1796 r. (Urus.). 

Do tej samej rodziny miał podobno należeć Franciszek Drake (zm. 1596), słynny pirat, a później korsarz i admirał angielski, nobilitowany 1581 r. Ledebur wymienia dwie rodziny szlacheckie – Drache oraz Drahe, pierwszą pochodzącą z Turyngii, a drugą z Hesji, obie w XVIII wieku zamieszkałe także w Prusach. 

Jan Ryszard Drake, urzędnik państwowy, komisarz ekonomiczny przy Komisji rządowej przychodów i skarbu, otrzymał prawo nowego szlachectwa w Królestwie Kongresowym 1837 r. Został zapisany do ksiąg szlachty ówczesnej guberni radomskiej, oddział kielecki, bez przedstawienia herbu.

• GABRIELA Konstancja Aleksandra Drake h. wł. (29 I 1819-po 1862), c. Jana Ryszarda i Józefy Heppen; ur. Krzeszowice, pow. Kraków, chrz. 1819 r. w parafii ewangelickiej (MK Kraków: św. Marcin); m. (1862 Częstochowa) Antoni Michalski (ok. 1810-po 1862), s. Wojciecha i Jadwigi Kowalskiej; ślub w parafii św. Zygmunta, uwagi: on wdowiec (MK Częstochowa: św. Zygmunt).

• JAN Ryszard Drake h. wł. (ok. 1770-1850), s. Rogera i NN., poseł na sejmy krakowskie, urzędnik ekonomiczny w Królestwie Kongresowym od 1816 r.; osiedliwszy się w Wielkopolsce około 1796 r., został zarządzającym majątkami hr. Potockich; jako urzędnik „odznaczył się prawością i gorliwością w służbie”; otrzymał prawo nowego szlachectwa w Królestwie Kongresowym 1837 r., z zasady posiadanego Orderu św. Włodzimierza; nabył też majątek ziemski Blanowice (obecnie część miasta Zawiercie), w ówczesnej guberni kieleckiej; zm. Częstochowa (Urus.; Sęcz.); ż. (ok. 1810) Józefa Ludwika Fryderyka de Heppen h. wł. (5 III 1786-po 1830), c. Adama Augusta (Augustyna) i Antoniny Rottermund; ur. Kraków-Kleparz, chrz. 1786; w aktach pisana także: Józefa Hepen (MK Kraków: św. Florian); dzieci: ponad 20-ścioro, m.in. Ludwik, Jan, Alfons, August, Karolina, Gabriela, Wanda, Izabela, Cecylia, Rozalia.

Źródła: Enc. Szl. t. 5/141; Led. t. 1/179, t. 3/240; Sęcz.; Urus. t. 3/243-244; T. Gajl, Herbarz polski online.

Dwojakowski

Dwojakowski h. Sas, vel Dwojakoski, na Mazowszu, Podlasiu i w Lubelskiem. Pochodzą zapewne od Dwojaków (Dwojak).

Dymowski

Dymowski h. Tępa podkowa, na Podlasiu i woj. lubelskim. 

Dyski

Dyski h. Korab, na Podlasiu, w ziemi mielnickiej. 

Dziubandowski

Dziubandowski h. Pogoń (in. Pogoń IV, Pogonia), vel Dzibandowski, na Wołyniu.

Dziubiński

Dziubiński h. Dołęga, vel Dziubieński, Dzióbiński, na Mazowszu i w Sandomierskiem, pisali się „z Dziubina”. 

Egersdorf

Egersdorf h. własnego (in. Egersdorf, Poraj odm.), vel Egersdorff, Egerzdorf, Egiersdorf, Egiersdorff, Egierszdorff etc., rodzina pochodzenia niemieckiego, w woj. lubelskim. Otrzymali szlachectwo na sejmie 1790 r. Dyplom wydano im w 1791 r. (Sig.).

Eminowicz

Eminowicz h. Dołęga, rodzina zapewne pochodzenia ormiańskiego. Byli uznawani za szlachtę już przed 1780 r.  

Eksner

Eksner h. Samson, vel Exner, rodzina wywodząca się być może z mieszczan poznańskich. W XIX wieku zamieszkiwali w dawnym woj. sandomierskim.

Rychlewicz

Rychlewicz h. Pobóg, w W. Ks. Litewskim.