Habich

Habich h. własnego, rodzina pochodzenia niemieckiego, zamieszkała w W. Ks. Litewskim. Według niektórych źródel pochodzą spod Osnabrück w Dolnej Saksonii. Z nich: Fryderyk, dziedzic dóbr Misicze w powiecie lidzkim 1719. Jan, komornik ziemski starodubowski 1778 (Bon.). Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, w guberni wileńskiej 1800.
Herb — na tarczy dwudzielnej, w prawej połowie błękitnej, pół srebrnego koła od wozu, a w lewej czerwonej pół jastrzębia w lewo. W szczycie hełmu trzy pióra strusie.

Hackebeyl

Hackebeyl h. Wieruszowa vel Hackebeil, Hakebeil, Hakebejl, Hackbeil, w woj. chełmskim. Byli właścicielami dóbr dóbr Świerczyno 1735. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.

Hałaczkiewicz

Hałaczkiewicz h. Grzymała, vel Chałaczkiewicz, Halaczkiewicz, Hałatkiewicz?, w Wielkopolsce, w Łęczyckiem i Sieradzkiem. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.

Heinrich

Heinrich h. Praca vel Hejnrich, Heinrych, rodzina mieszczańska pruska. Znana na terenie dzisiejszej Warmii już 1566 r. Z nich: Teodor, przybył w 1806 r. do Polski jako urzędnik pruski. W 1837 r. otrzymali nadanie szlachectwa z herbem nazwanym Praca, bez podania opisu herbu, a 1840 r. otrzymali przyznanie praw nowego szlachectwa. Potomkowie Teodora zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.

Hełczyński

Hełczyński h. Ostoja vel Helczyński, Chełczyński, właściwym nazwiskiem tej rodziny było Halczyński, które pierwszy Teodor Tomasz, cześnik bracławski 1762 roku, zmienił na Hałczyński, a następnie na Hełczyński.

Hincz

Hincz h. Czara, vel Hintz, dziedziczne szlachectwo, wraz z herbem nazwanym Czara, otrzymał 1837 r. Karol Hincz, asesorowi farmacji, właścicielowi apteki w Lublinie.

Horoszewicz

Horoszewicz h. Łabędź vel Horosiewicz, na Rusi Czerwonej i w woj. lubelskim.