Ratyński

Ratyński h. Łabędź, vel Rateński, pochodzą z ziemi drohickiej. Nazwisko wzięli od wsi Ratyniec, gniazda rodu Krzywdziców i wielu z Ratyńskich pozostało przy tym herbie.

Jednak część z nich, niewiadomo z jakich powodów, w miarę rozrodzenia się przeszła do innych herbów (Urus.). Najstarsze znane wzmianki dotyczące Ratyńskich z Podlasia pochodzą z XVI w. W 1528 r. na przegląd pospolitego ruszenia do Drohiczyna Ratyńscy wystawili poczet czterech konnych żołnierzy z pachołkami.

W 1580 r. podatek z Ratyńca „Utraque” czyli „wsi obojga”, dokładniej zaś Ratyńca Nowego i Starego odprowadzali m. in. Grzegorz Ratyński syn Stanisława (5 włók ziemskich), oraz Jan, Mikołaj i Stanisław Ratyńscy synowie Andrzeja z Nowego Ratyńca (5 włók), a także z tej wsi Stanisław Ratyński (również od 5 włók). Oprócz tego, z Ratyńca Zalesia płacili podatek od 9 włók Mikołaj, Maciej i Piotr Ratyńscy, również Jakub Zaleski (1 włóka). Wsie Ratyniec Nowy i Ratyniec Stary położone w pow. sokołowskim, gminie Olszew, parafii Kossów, w 1870 roku liczyły 238 mieszkańców (SGKP). 

Ratyńscy herbu Łabędź zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861. W XIX wieku byli właścicielami m.in. dóbr Krępa Kościana w pow. opatowskim, obecnie woj. świętokrzyskie. Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego wymienia wieś Ratyniec w pow. iłżeckim, gminie Wierzchowiska, parafii Krępa, wchodzące w skład dóbr Krępa.
Genealogia
(osób: 30)

• JÓZEF Zenon Ratyński h. Łabędź (1820-25 V 1885), s. Andrzeja i Antoniny Olszewskiej, przedsiębiorca górniczy, powstaniec z 1848 i 1863 r., emigrant; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1848 r. z herbem Łabędź; za udział w powstaniu styczniowym skazny przez władze carskie na ciężkie roboty, po uwolnieniu zamieszkał w Troickosawsku na Syberii, obecnie Kiachta w Buriackiej Republice Autonomicznej, gdzie prowadził handel herbatą na większą skalę; po powrocie z zesłania zamieszkał z rodziną w Kaliszu; ur. Kamieniec Podolski, zm. Stambuł, lat 65, poch. tamże (PSB t. 30 s. 644; W. Lasocki, Wspomnienia z mojego życia, t. II, Kraków 1934; Urus.; Sp. Szl.; Dz. Pozn. 131/1885); ż. (ok. 1865 Irkuck) Seweryna Jacyna (ok. 1830-po 1885); po 1863 r. zesłana za Syberię; dzieci: m. in. Maria, Kazimierz.

• MARIANNA Ratyńska h. Łabędź (ok. 1800-po 1830), c. Andrzeja i Antoniny Olszewskiej; 1m. NI. Święcicki (ok. 1790-p. 1829); 2m. (3 III 1829 Brzeziny) Jan Leśniewski (ok. 1790-po 1830), s. Sebastiana i Anieli Borowskiej; ślub w parafii Brzeziny, obecnie woj. łódzkie, miejscowość: Brzeziny, uwagi: domo Ratyńska (MK Brzeziny).

Źródła: Bork. Sp. 354; SGKP t.9/546; Szl. Król.; Urus. t.15/175-176; Żern. t.2/266.


Ratyński h. Ślepowron, vel Rateński, przydomku Bojdan, na Podlasiu, gdzie wymieniają ich tamtejsze akta 1586 r. (Kap.). Zdaniem Uruskiego nazwisko wzięli od wsi Ratyniec w ziemi nurskiej. Jedna linia osiedliła się na Białorusi, w woj. mińskim. Byli posłami na sejm i elektorami z woj. podlaskiego 1697 r. a z woj. mińskiego 1764 r. (Con.). Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861. 
Genealogia
(osób: 26)
 

• EMILIA Ratyńska h. Ślepowron (ok. 1790-4 VI 1856), c. Adama i Anny Targowskiej (Sęcz.; Kur. Warsz. 150/1856; MK Warszawa: św. Krzyż); m. Ignacy Zawidzki h. Ślepowron (ok. 1780-po 1856), pułkownik wojsk polskich; dziedzic dóbr Maszów w guberni lubelskiej; dzieci: syn i dwie córki.

• FRANCISZEK Ratyński h. Ślepowron (ok. 1780-po 1810), s. Jana i Katarzyny Osińskiej (Łuszcz.); ż. Magdalena Suska de Rostwo h. Pomian (ok. 1790-po 1810), c. Onufrego i Katarzyny Fihauser; w aktach także: Rostwo-Suska; dzieci: Ludwika.

Źródła: Bork. Sp. 354; Kap.; Urus. t.15/176; Żern. t.2/266.