Skirliński h. Ślepowron, w Małopolsce, nie wiadomo skąd wyszli. W herbarzach nie ma o nich informacji.
Skirliński h. Ślepowron, w Małopolsce, nie wiadomo skąd wyszli. W herbarzach nie ma o nich informacji.
Sobiejuski h. Dołęga, wygasła już rodzina mazowiecka, w dawnym woj. płockim i kujawskim. Pisali się ze Starozręb (Starozrzęby, Staroźreby) i stanowili odgałęzienie Starozrębskich (Staroźrebskich). Wymienia ich Paprocki w swoim Herbarzu 1584 r.
Stopiński h. Junosza, vel Stobiński, na Mazowszu, w dawnym woj. płockim. Są jednego pochodzenia z Rościszewskimi.
Sylwestrowicz h. Szeliga, vel Dowojna-Sylwestrowicz, w W. Ks. Litewskim, na Żmudzi 1764 r. Używali przydomku Dowojna (Dowoyna, Dowojno).
Szeliński h. Lubicz, w woj. krakowskim 1786 r., mazowieckim 1794 r., w ziemi chełmińskiej 1816 r. (Żern.). Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego wymienia wieś Szelin Strzelewo, w pow. bydgoskim.
Tanajewski h. Łabędź, w rodzina drobnoszlachecka na Podlasiu i na Litwie, m.in. w woj. mińskim i wileńskim.

Uhlik h. własnego (in. Nowina odm.), oraz h. Gozdawa, vel Uhlig, Uchlig, Huhlik, w ks. żmudzkim 1664 r., w pow. wołkowyskim i orszańskim 1674 r. Rodzina wywodząca się zapewne z Inflant, skąd przesiedlili się do W. Ks. Litewskiego.
Wałdowski h. Dołęga odm. (in. herb własny, Waldowski), vel Waldowski, w ziemi malborskiej, w pow. sztumskim i lubawskim.
Wojnicki h. Strzemię, oraz h. Wojnicki (herb własny), vel Woynicki, Wojnecki, w Małopolsce, w woj. krakowskim, oraz na Wołyniu, w pow. łuckim.
Ziemnicki h. Złota Wolność, vel Zimnicki, w Wielkopolsce i na Mazowszu, później także w innych regionach.
Bacewicz h. Prus II, a także h. Wczele oraz h. Leliwa, w W. Ks. Litewskim, w pow. kowieńskim. Nazwisko szlacheckie Bacewicz (lit. Bacevičius) wymienia Kuropatnicki (1789).
Brodowicz h. Ostoja, w W. Ks. Litewskim, potem także w innych regionach dawnej Rzeczypospolitej. Pierwotnie nosili nazywisko Broda.
Busse h. Grzymała, oraz h. Abdank odm., pisani także Busche, Busch, Busz, Busza, rodzina wielkopolska, pochodzenia niemieckiego, w woj. poznańskim.
Chodowiecki, vel Chodowicki, rodzina ewangelicka w Wielkopolsce. Możliwe, że pochodzą od Kotowieckich. W XIX wieku są notowani w aktach metrykalnych na terenie Mazowsza.
"Non omnis moriar"Horacy, Pieśni III, 30, 6
„Ci, których kochamy, nie umierają nigdy, bo miłość to nieśmiertelność"Emily Dickinson