Lenartowicz

Lenartowicz h. Pobóg, rodzina licznie rozgałęziona, wywodząca się zapewne z Mazowsza, wzmiankowana w aktach już w XVI wieku w ziemi radomskiej, natomiast Długosz wymienia Lenartowiczów w woj. sandomierskim już w 1460 r. (Lib. Ben.).

Szajewski

Szajewski h. Mogiła, vel Szajowski(?), z nich: Ignacy Szajewski (zm. 1856), major wojsk polskich, kawaler francuskiej Legii Honorowej i krzyża złotego Virtuti Militari.

Szajowski

Szajowski h. Sulima, vel Szajewski, otrzymali nobilitację na zasadzie skartabelatu w 1775 r., na co dyplom 21 XII 1776 (Con.).

Szałowicz

Szałowicz h..., m.in. w Małopolsce i na Mazowszu. Zostali wylegitymo-wani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, bez przedstawienia herbu.

Szanowski

Szanowski h. Kołyszka (in. Kołyszko), vel Kołyszko-Szanowski, szlachectwo wraz z herbem otrzymali bracia Jan i Maciej Kołyszko-Szanowscy, na sejmie 1775 r. (Con.), na co dyplom 15 III 1776 od króla

Szarewicz

Szarewicz h. Bończa, według dawnych herbarzy mieli zamieszkiwać w 1688 r. w woj. podolskim. W XVIII i XIX wieku byli właścicielami majątku Kaczorowy in. Kaczorowo, w parafii (Stare) Gralewo, dawny pow.

Szcześniewski

Szcześniewski h. Pobóg, vel Szcześnieski, nazwisko wzięli może od wsi Szcześniki albo Szczęśniki, parafia Sawin, gmina Hańsk, pow. Włodawa, woj. lubelskie.

Szczyciński

Szczyciński h. Jezierza, vel Szczycieński, Szczyczyński, Szczeciński, dawniej Sczyciński, Sczycieński, w woj. mazowieckim 1584 (Pap.).

Szczygielski

Szczygielski h. własnego (in. herbu Szczygielski), na Mazowszu i Podlasiu, m.in. w powiecie węgrowskim.

Szemrawski

Szemrawski h. Radwan, w XIX wieku należeli do właścicieli dóbr Parznice, w gminie Stępocina, pow. Radom, obecnie woj. mazowieckie.

Szletyński

Szletyński h..., czasem błędnie: Sztetyński. Otrzymali prawa nowego szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1840, bez przedstawienia herbu.

Szmidecki

Szmidecki h. Kowal, vel Szmydecki, Schmidecki, Schmiedecki, Schmiedicke, pochodzenia niemieckiego, pierwotnie nazywali się Schmiedicke vel Schmiedecke.

Szpotański

Szpotański h. Łabędź, vel Dunin-Szpotański, Szpothański, Spotański, odgałęzienie rodziny Szpotów, są na Pomorzu w 1607 r. i na Litwie (Żern.).

Sztanderski

Sztanderski h. Sztandar, vel Sztandar-Sztanderski, Standerski, pierwotnie nazywali się Sztandera vel Standera.

Sztek

Sztek h..., vel Steck, zostali zapisani do ksiąg szlachty w Królestwie Polskim, bez przedstawienia herbu.

Sztembarth

Sztembarth h. Godziemba (odm.), vel Sztembart, Sztębart, Sztenbarth, otrzymali szlachectwo w Rzeczypospolitej, dyplom nobilitacji w 1783 r. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.

Sztorc

Sztorc h. Łabędź, vel Storc, Sztorcz, Storcz, w Małopolsce i na Mazowszu. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. 

Szubalski

Szubalski h. Staropis (in. Jelita odm.), otrzymali nobilitację w Rzeczypospolitej, na prawach skartabelatu (non praeciso) 1768 r. wraz z herbem Staropis, czego potwierdzenie 1769 (Con.).

Szubert

Szubert h. Wieniec, vel Schubert, Schuberth, nobilitowani w Rzeczypospolitej 1676 r. (Con.). Feliks Szubert, uznany za szlachcica 1768 (Con.).

Szulc

Szulc h. własnego, vel Szultz, Schultz, było kilka rodzin tego nazwiska, które otrzymały nobilitację lub indygenat w Rzeczypospolitej.