Żarski

Żarski h. Starykoń, vel Zarski, pisali się z Żarów (de Żary), a nazwisko wzięli od wsi Żary w woj. krakowskim 1584 (Pap.), obecnie powiat Kraków, gmina Krzeszowice. Żarscy zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Z tej rodziny:

Żeleżyński

Żeleżyński h. Jelita, vel Żeleziński, Zieleziński, Żelesiński, Żeleżeński, wymienia ich Kuropatnicki w 1789 roku. Ich rodzinnym gniazdem jest zapewne wieś Żeleźnia, pow. Ciechanów, gmina i parafia Glinojeck, woj. mazowieckie. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.

Żurkowski

Żurkowski h. Ostroga, vel Żórkowski, otrzymali szlachectwo Królestwie Polskim wraz z herbem Ostroga (Ostr.). Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie w latach 1836-1862.
Herb — w polu czerwonym ostroga srebrna kółkiem na dół. Nad hełmem w koronie trzy pióra strusie.

Żyłło

Żyłło h. Pomian, vel Żyło, Żyła, Żyłła, otrzymali nobilitację od króla Stanisława Augusta na sejmie 1790 r. Żyłłowie herbu Pomian zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.

Żymirski

Żymirski h. Jastrzębiec, w Wielkopolsce, w województwie kaliskim 1682 (Bork.). Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. 

Amszyński

Amszyński h. Rawicz, vel Amszeński, Anszyński, Anszeński, w ziemi opoczyńskiej. Józef, subdelegat grodzki opoczyński 1740 r. Jego potomkowie zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.

Sobiczewski

Sobiczewski h. Jastrzębiec, vel Sobiczowski, licznie rozrodzeni na Podlasiu, przeważnie szlachta zagrodowa. Wyszli ze wsi Sobicze, w parafii Zbuczyn, powiat Siedlce, obecnie woj. mazowieckie (MK Zbuczyn). Byli też w województwie brzeskim litewskim w 1648 r., i na Śląsku.

Cichowicz

Cichowicz h. Leliwa, vel Ciechowicz, Czechowicz, na Litwie, Wołyniu i Rusi Czerwonej; zapewne jednego pochodzenia z Czechowiczami herbu Leliwa. 

Czajkowski

Czajkowski h. Jastrzębiec, vel Czaykowski, w północnym Mazowszu, 
w dawnym województwie rawskim i na Podlasiu. Licznie rozrodzeni, przeważnie szlachta zagrodowa; do XVI wieku nosili nazwisko Czajka (Urus.).

Czerkiewicz

Czerkiewicz h. Pięciopiór, vel Cierkiewicz, Czarkiewicz, otrzymali szlachectwo, wraz herbem Pięciopiór, na sejmie 1775 r., pod warunkiem nabycia dóbr ziemskich w ciągu roku, za sumę 50,000 zł.

Czermiński

Czermiński h. Cholewa, vel Czermieński, z Czermina w ziemi dobrzyńskiej, skąd przenieśli się w różne strony kraju. Niektórzy używali przydomku Wrzeszcz. 

Damięcki

Damięcki h. Dąbrowa, vel Damiencki, Damieński, Damiecki, Damecki, nazwisko wzięli od wsi Damięty, położonej w parafii Sońsk, pow. ciechanowskim, na pamiątkę której, osiedliwszy się także w pow. ostrołęckim, w parafii Goworowo, założyli osadę z tąż nazwą (Urus.).

Dęby

Dęby h. Ślepowron, vel Dęmby, Demby, zapewne także Dębski, licznie rozrodzona, drobnoszlachecka rodzina na Mazowszu i Podlasiu, być może jednego pochodzenia z Romanami herbu Ślepowron.

Dietrich

Dietrich h. Zaremba odm., vel Ditrich, Dittrich, Dietrych, Dytrych, otrzymali szlachectwo na sejmie 1790 r., na co dyplom 1792. Byli właścicielami dóbr Siedliszczany 1781 (Bon.). Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, bez podania herbu. Z nich: Jakub, kapitan fizylierów koronnych 1790. Odmiana herbu — pole błękitne i w murze nie trzy, a cztery kamienie złote, w złotej oprawie, trzy i jeden (Kancl.).
Dwaj bracia Dietrichowie otrzymali w 1851 r. przyznanie szlachectwa w Królestwie z zasady stopnia oficerskiego ich ojca.

Długokęcki

Długokęcki h. Lis, vel Długokencki, Długokącki, ze wsi Długokąty, dawniej Długie Kąty, w parafii Grzebsk, powiat Mława, niegdyś woj. płockie. 

Dmowski

Dmowski h. Pobóg, vel Dmoski, Dmochowski, szlachta zagrodowa na Mazowszu, Podlasiu i w Lubelskiem, jeden dom z Dmochowskimi, ze wsi Dmochy w ziemi nurskiej (Bon.).

Dobrzelewski

Dobrzelewski h. Poraj, vel Poraj-Dobrzelewski, Dobrzeleski, Dobrze- lowski, pisali się z Dobrzelowa. Według Paprockiego dom starodawny w województwie sieradzkim. Ich gniazdem jest wieś Dobrzelów, w parafii Bogdanów, powiat i gmina Bełachatów, woj. łódzkie.

Dołęgowski

Dołęgowski h. Dołęga, pochodzą od Dołęgów, ze wsi Dołęgi w ziemi wiskiej, parafia Wąsosz, gdzie dziedziczą Dołęgowscy 1585 r. (Wyr. Lub.). Wieś Dołęgi jest wymieniana w dokumentach w XVI wieku jako Dołęgi-Turza Łąka (SGKP). Obecnie znajduje się w gminie Szczuczyn, pow. Grajewo, woj. podlaskie. Paweł, 1650 r. w Chełmie (Akta XXIII). Marcin i

Domański

Domański h. Larysa (in. Laryssa, Larysza), vel Dumański, pisali się z Domanina, w powiecie ostrzeszowskim. Źródłosłowem tego nazwiska jest imię własne Doman, które jest z kolei skróconą formą staropolskiego imienia Domasław. 

Domaradzki

Domaradzki h. Jastrzębiec (odm.) vel Domaracki, Domeradzki, Domarecki, Dymaracki, w ziemi łęczyckiej, pisali się z Domaradzina. Nazwisko pochodzi od staropolskiego imienia własnego Domarad