SERWIS GENEALOGICZNY - GENEALOGICAL RESEARCH
• Gromadzenie oraz analiza danych
• Dostęp do aktualnej bazy - kontakt
• Gotowe genealogie do wydrukowania w formacie pdf



Materiały do Polskiego Słownika Biograficzno-Genealogicznego

Materials for Polish Biographical and Genealogical Dictionary


piątek, 30 grudnia 2016

Kasjanowicz

Kasjanowicz h..., vel Kassjanowicz, Kassyanowicz, Kassianowicz, Kasyanowicz, Kasianowicz, na Litwie, w pow. brasławskim. Obecni 1700 r. na sejmiku brasławskim, podpisali obiór chorążego; 1764 r. na sejmiku brasławskim. Podpisali konfederację generalną litewską 1764. Nikodem, regent grodzki brasławski 1787. Mikołaj, regent komisji cywilno-wojskowej brasławskiej 1792 (Vol. Leg.). Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.
Władysław Kassyanowicz został nobilitowany z herbem Oracz w 1777 roku, a syn jego był urzędnikiem w powiecie brasławskim 1792 r. (Ostr.).
Szymon Kassyanowicz, urzędnik w Banku Polskim 1830 r., następnie członek Komisji umorzenia długu krajowego, otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie 1853 r.
Herb Oracz — w polu błękitnym, pod okiem trójkątnym Opatrzności, z kielicha złotego pół mnicha czarno ubranego z rękoma do modlitwy złożonymi. Nad hełmem w koronie trzy pióra strusie.

czwartek, 29 grudnia 2016

Kaulbersz

Kaulbersz h. Jazgarek vel Kaulbersch, otrzymali szlachectwo na sejmie 1790 r., dyplom wydany 1791 roku (Metr. Lit.).

Kawałowski

Kawałowski h. Nałęcz, mylnie Kawatowski, na Mazowszu. Stanisław, podstoli bracławski, z żoną Teofilą Cielecką kupili dobra Klukowicze, na Kujawach, od Narajewskich 1714. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa

wtorek, 27 grudnia 2016

Kierglewicz

Kierglewicz h. Topór vel Kirglewicz, Kiergielewicz, Kiergelewicz, Giergielewicz, Giergelewicz, Gierglewicz, według dokumentów, złożonych w Heroldii Królestwa Polskiego, właściwym nazwiskiem tej rodziny jest Giergielewicz, które już w XVIII stuleciu zmienili na Kierglewicz. 

Kieszczyński

Kieszczyński h. Niesobia vel Kierzczyński, Kiestrzyński, są być może odgałęzieniem Kierzyńskich z Kierzyna w pow. ostrzeszowskim, którzy wywodzą się od Krzywosądów. N. Kieszczyński, był 1684 r. podstarościm w Uniejowie w woj. sieradzkim, obecnie woj. łódzkie. Kieszczyńscy zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. 

Kirkor

(wg Ostrowskiego)
 
(wg Bonieckiego)

Kirkor h. własnego (in. Dwie ławy), na Litwie. Ich gniazdem jest Kirkorowszczyzna w dawnym powiecie lidzkim (Bon.). Jan Kirkor, bojar królewski 1549. Elżbieta, księżniczka Gedroicka, żona Kirkora 1550 (Metr. Lit.). Kirkorowie podpisali 1700 r. laudum woj. mścisławskiego, a 1764 elekcję Stanisława Augusta z tymże woj. mścisławskim. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, w guberni wileńskiej 1817. Z nich: Michał, podpułkownik wojsk koronnych i fligiel adiutant królewski 1784, następnie pułkownik i generał adiutant królewski 1790.

środa, 14 grudnia 2016

Koboska

Koboska h. Gissa, vel Koboszka, Kobosko, pisali się z Kobosek w powiecie bielskim (Bon.). Obecnie wieś Koboski leży w gminie Nowe Piekuty, pow. Wysokie Mazowieckie, woj. podlaskie. 

niedziela, 11 grudnia 2016

Kochowicz

 
Kochowicz h. Ślepowron, otrzymali szlachectwo na sejmie 1676 r. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Z nich: Stanisław Kochowicz, chorąży gwardii królowej Marii Kazimiery, żony Jana III Sobieskiego 1676. 

Koćmierowski


Koćmierowski h. Kmita (in. Szreniawa odm.) vel Koćmirowski, Koczmierowski, Koczmirowski, rodzina podlaska, pisząca się z Koćmier w ziemi bielskiej (Bon.). W XIX wieku ich gniazdo stanowi tzw. okolicę szlachecką, złożoną ze wsi Koćmiery Stare i Koćmiery Wypychy. Obecnie Koćmiery leżą w gminie Wyszki, pow. Biała Podlaska, woj. podlaskie. Pierwotnie Koćmierowscy nazywali się Koczmier albo Koćmier. Florian Koczmier, syn Macieja, Maciej Koczmier, syn Piotra i Jan, syn Jakuba, dziedziczyli na tej wsi 1596 r. (Wyr. Lub.). Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. 

sobota, 10 grudnia 2016

Koczalski

Koczalski h. Wąż, vel Kuczalski, rodzina pomorska. Nazwisko wzięli zapewne od wsi Koczała, powiat Człuchów. Jedna gałąź osiedliła się na Litwie.

czwartek, 8 grudnia 2016

Koehler

Koehler h. Węgłowiec, vel Köhler, Kohler, Kochler, Köchler, Keller, rodzina kupiecka w Warszawie. Przodkowie ich mieszkali w połowie XVIII wieku w Pradze czeskiej. 

Z nich: Józef, syn Franciszka, członek Komisji umorzenia długu krajowego, w nagrodę długoletniej służby rządowej, otrzymał nobilitację 1840 r. i prawa nowego szlachectwa 1841 r. wraz z herbem Węgłowiec. Ludwik, doktor medycyny, otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie Polskim 1853 r.

Było kilka rodzin tego nazwiska osiedlonych w Polsce. Wywodzą się one m. in. ze Szwecji, z wyspy Gottlandia, z miejscowości Aubstadt w Bawarii, z Oberpreschkau w Sudetach.

Genealogia
(osób: 24)



 dr Ludwik Koehler
(1799-1871)


• LUDWIK Franciszek Koehler (27 XI 1799-20 XI 1871), s. Franciszka i Magdaleny Klassen, lekarz warszawski, doktor medycyny i chirurgii, działacz społeczny, powstaniec 1830/31; absolwent Liceum Warsz. 1817, wstąpił do szkoły lekarskiej, jednak już po roku przeniósł się na Uniwersytet Berliński i tam założył Związek Młodzieży Polskiej „Panta koina” (wszystko wspólne); wyróżniał się szczególnym radykalizmem, co spowodowało jego aresztowanie w 1822 r., trzyletni pobyt w więzieniu pruskim i roczny w Królestwie; po wyjściu na wolność ukończył studia lekarskie 1827 r. w Warszawie, uzyskując tytuł magistra; wkrótce wyjechał do Paryża w celu dalszej specjalizacji i tam w 1830 r. uzyskał tytuł doktora medycyny i chirurgii, po czym powrócił do rodzinnej Warszawy; ordynator w szpitalu starozakonnych 1830; w czasie powstania listopadowego jako lekarz pułkowy kierował szpitalem gwardii narodowej; szybko stał się członkiem krajowych i zagranicznych towarzystw naukowych; pełnił rozliczne funkcje społeczne, m. in. prezes Tow. Lekarskiego Warszawskiego i członek Rady Lekarskiej Zakładów Dobroczynnych; ogłosił wiele cennych prac z dziedziny chirurgii, zaś jako ceniony praktyk wykonał szereg pionierskich operacji; mieszkał w Warszawie, przy ul. Nowosenatorskiej 477b (obecnie ul. Moliera, róg Senatorskiej), nieruchomość tę odziedziczył po ojcu; ur. Warszawa, zm. tamże, lat 71 (PSB t.13/251; MK Warszawa: św. Jan); ż. (25 VIII 1831 Warszawa) Ludwika Michalina Gudeit (ok. 1812-po 1852), c. Jana Bogumiła, naczelnego aptekarza Ks. Warszawskiego, i Ludwiki Goullet; ślub w parafii św. Jana, w aktach także: Godeit, Godejt (MK Warszawa: św. Jan); dzieci: Maria, Franciszka, Julia, Zofia, Edward.


• ZOFIA (Zosha) Józefa Henrietta de Koehler (ok. 1848-ok. 1905), c. Ludwika i Ludwiki Gudeit; ur. Warszawa, zm. Szwajcaria (MK Warszawa św. Jan); m. (ok. 1868 Londyn) Alexander Cortlandt MacGregor Skinner (21 IX 1841-ok. 1893), s. Philipa Kearneya i Anny Louisy Leighton, kapitan inżynierii w armii indyjskiej; zamieszkały Londyn, Anglia; dzieci: Alice (ok. 1869-ok. 1930), Phillip (ur. ok. 1870), Maud Florence (ok. 1871-ok. 1959) – MacGregor.


Źródła: PSB t. 13/251; Sęcz.; Szl. Król.; Urus. t. 7/91, 92; Genealogy of MacGregor Family online.

wtorek, 6 grudnia 2016

Kokoszka

 

Kokoszka h. Łada vel Kokoszko, w XV i XVI wieku na Mazowszu zamieszkiwała licznie reprezentowana rodzina o nazwisku Kokoszka. 

niedziela, 4 grudnia 2016

czwartek, 1 grudnia 2016

Kołomyjski

Kołomyjski h. Prus I, vel Kołomijski, Kołomyski, na Mazowszu i Podlasiu. Nazwisko wzięli pewnie od wsi Kołomyja (w dawnych aktach często nazywanej Kołomia) oraz Kołomyjka, w ziemi łomżyńskiej, w parafii Kołaki (obecnie Kołaki Kościelne). 

środa, 30 listopada 2016

Komar

Komar h. własnego (in. Komar) vel Komar-Zabożyński, Zaborzyński, rodzina bojarska w Wielkim Księstwie Litewskim, pieczętująca się herbem własnym. Pisali się Zabożyńskimi. Jedna linia pisała się z Bejsagoły. Ich gniazdem były dobra Komary w pow. orszańskim. Komar wziął 1481 r. „starczenie” rzeczyckie, za co dał królowi ośmiu „Karabielników” (Metr. Lit. 4). Maciej Semenowicz Komar, pewnie wnuk Komara, zastawił 1538 roku dwór swój w Sirmiczy Roskiemu (Arch. Dubr.). Komarowie byli elektorami 1648, 1669 i 1674 r. z pow. orszańskiego, 1674 r. z pow. oszmiańskiego i brasławskiego, 1697 r. z ks. żmudzkiego, 1733 r. w woj. mińskiego, 1764 r. z woj. mścisławskiego. Podpisali manifest szlachty litewskiej 1763 r. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, a także w guberniach kowieńskiej 1805 i 1832 r. i wileńskiej 1853 r. Z nich: Władysław (1940-1998), lekkoatleta, jeden z najlepszych polskich miotaczy kulą w historii tej konkurencji, mistrz olimpijski z Monachium 1972.
Herb — w polu czerwonym krzyż kawalerski srebrny, pod którym przewrócona heraldyczna lilia; w koronie trzy pióra strusie.

niedziela, 27 listopada 2016

Konarzewski

Konarzewski h. Pobóg, vel Konarzeski, czasem Konaszewski, stara rodzina mazowiecka, w ziemi ciechanowskiej i różańskiej. 

sobota, 26 listopada 2016

Konkowski

herb Odrowąż

herb Trąby


Konkowski h. Trąby vel Konkoski, Kąkowski, Kunkowski, wywodzą się zapewne z Kujaw, może ze wsi Kąkowa in. Konkowa Wola, parafia Dąbie, obecnie gmina Brześć Kujawski, pow. Włocławek. Konkowscy zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Inni wylegitymowali się z herbem Odrowąż. 

Konwicki

Konwicki h. Kownia (odm.), w ziemi warszawskiej 1496, w woj. sandomierskim. Jedna gałąź osiadła na Litwie. 

czwartek, 24 listopada 2016

Koprowski

Koprowski h. Alabanda vel Koproski, Koperski, w ziemi chełmińskiej 1699, rawskiej, w Małopolsce i na Rusi Czerwonej w XVII i XVIII wieku.