Mirewicz

Mirewicz h. Szeliga, notowani w aktach na Wołyniu 1770 r. (Akta Włodzimierskie). Byli właścicielami dóbr Gałązki w pow. łomżyńskim 1858. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, z herbem Szeliga. 

Miszewski

Miszewski h. Lubicz, vel Miszowski, Misiewski, Misiowski, Mniszewski, dawna i można rodzina na Mazowszu. Jak pisze Uruski, ich przodkiem był Mikołaj Sowa, który w 1403 r. otrzymał przywilej od Jana ks. mazowieckiego na wieś Miszew in. Mniszew. Stąd też jego potomkowie pisali się Miszewskimi lub Mniszewskimi.

Mitte

Mitte h. Nagody (in. Jelita), pisali się ze Świątnicy. Zostali wylegitymo- wani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, podając za swój herb rodowy Nagody. Zawołanie herbowe Nagody związane jest z herbem Jelita. Z nich: Mikołaj, subdelegt grodzki wiślicki ok. 1770. 

Młyński

Młyński h. Prus III, na Mazowszu, pisali się z Młyńca. Być może chodzi tu o wieś Młyniec w parafii Ciechocin, w dawnym pow. lipnowskim, obecnie pow. Golub-Dobrzyń, woj. kujawsko-pomorskie. 

Moczydłowski

Moczydłowski h. Nowina, na Podlasiu, Mazowszu, w Prusach 1642. Byli też na Litwie, w woj. mińskim, skąd byli posłami na sejm i elektorami 1764 r. Według Żernickiego w Prusach zwani także Mudschiedler i Mutschler. Pierwotnym ich nazwiskiem było Moczydło.

Modl

Modl h..., vel Model, w Wielkopolsce. Ernest August Modl, superintendent wyznania ewangelickiego, pastor w Kaliszu, otrzymał prawa nowego szlachectwa w Królestwie 1843 r. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w 1861 r., bez przedstawienia herbu. Z nich: Franciszek, generał, weteran wojny krymskiej. 

Modrzewski

Modrzewski h. Jelita, nazwisko wzięli być może od wsi Modrzew in. Modrzewie i Modrzewek, położonych w parafii Kraśnica, pow. Opoczno, obecnie woj. łódzkie. Byli posłami na sejm i elektorami 1648 r. z woj.

Modzelewski

Modzelewski h. Bończa, vel Modzelowski, Modzolewski, na Mazowszu i Podlasiu, przeważnie szlachta zagrodowa. Niesiecki znał jedną tylko rodzinę tego nazwiska, herbu Herburt in. Pawęża, tymczasem są jeszcze Modzelewscy herbów: Bojcza in. Modzele, Bończa, Piasecznik, Syrokomla i Trzywdar. 

Morzkowski

Morzkowski h. Ślepowron, vel Korwin-Morzkowski, Moszkowski, Mor- szkowski, Morżkowski, pisani nader rozmaicie, wiodący się z Morzkowa w ziemi drohickiej, na Podlasiu (Dw.).

Motylowski

Motylowski h. Pomian vel Motylewski, Motelewski, notowani 1658 r. w aktach ziemi kujawskiej. Nazwisko wzięli być może od wsi Motylewo, powiat Chodzież, woj. wielkopolskie. Z nich: Adam, poseł z ziemi liwskiej

Mroczkowski

Mroczkowski h. Nałęcz, w Sieradzkiem, Wielkopoolsce, na Mazowszu i w Prusach. Według Niesieckiego, wywodzą się z Mroczkowa w ziemi sieradzkiej. Są także Mroczki Wielkie i Małe koło Kalisza, w parafii Staw. Jak pisze Uruski, często zmieniali herb z Mroczkowskimi herbu Prus III.

Mrozowski

Mrozowski h. Nałęcz, podobnie jak Mrozowscy herbu Prus III wywodzą się zapewne ze wsi Mrozy w dawnym pow. różańskim, parafia Różan, obecnie pow. Maków Mazowiecki.

Munckenbeck

Munckenbeck h. własnego (in. Jeleń biały) vel Münckenbeck, Munken- beck, Munkenbek, Minkenbek, otrzymali nobilitację od Stanisława Augusta, króla polskiego 1790 r., zaś potwierdzenie tejże nobilitacji 10 XII 1791 r. (Vol. Leg.). Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Możliwe, że z pochodzenia Gdańszczanie. Krzysztof Munckenbeck (zm. 1573), kapitan kaprów króla Zygmunta Augusta (PSB t.22). Inni Münkenbekowie trudnili się przeważnie kupie- ctwem. Jan Dawid Münkenbeck (ok. 1760-1816), kupiec warszawski; od 1793 r. właściciel składu towarów żelaznych w Warszawie.
Herb — w polu zielonym jeleń srebrny z nogą przednią prawą podnie- sioną. Nad hełmem w koronie trzy pióra strusie. Herb nadany wraz z nobilitacją.

Mystkowski

Mystkowski h. Jastrzębiec, na Podlasiu. Podobno wyszli ze wsi Mystki-Rzym w ziemi bielskiej. Notowani w aktach ziemi bielskiej 1654 r. Jan, podkomorzy bielski 1649. Kazimierz, komornik ziemski bielski 1676. Adam z Mystkowic, podkomorzy mielnicki 1775. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Wydaje się, że podczas legitymacji szlacheckich nie wszyscy Mystkowscy wiedzieli do jakiego herbu należą, bywało że przedstawiciele jednej rodziny legitymowali się z dwoma różnymi herbami. 

Nieciecki

Nieciecki h. Poraj, vel Niecieski, Nieciewski, Niesiecki, Mieciecki, na Podlasiu, notowani w aktach ziemi drohickiej od 1450 r., następnie również w ziemi bielskiej.

Niedzieski

herb Pogoń

herb Prus I

Niedzieski h. Pogoń (in. Pogonia), czy nie pochodzą od Niedzielskich herbu Prus? Byli na Wołyniu, posiadali tam wieś Krzywe do 1771 r.

Nielepiec

Nielepiec h. Prus I, wiodą się z Małopolski. Ich gniazdem rodowym jest wieś Nielepice, gmina Zabierzów, dawniej w pow. chrzanowskim, obecnie pow. Kraków, woj. małopolskie. Gabriel Nielepiec, jest dziedzicem tej wsi 1596 r. Byli też właścicielami wsi Wilamowo i Osiek Dolny 1680, Grodziec 1702, Bieńkowice 1738, w woj. krakowskim. Należeli do elektorów królewskich 1733 r. z woj. krakowskiego, 1764 r. z ziemi halickiej (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Galicji 1782 i 1804 r. oraz w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Z nich: Andrzej, prokurator krakowski 1702. Franciszek, major wojsk koronnych 1712. 

Niemętowski

herb Pobóg
herb Sulima

Niemętowski h. Sulima, vel Niementowski, w powiecie radomskim 1729. 

Niwiński

Niwiński h. Paprzyca (in. Poprzyca, Kuszaba) vel Niewiński, na Podlasiu, przeważnie drobna i zagrodowa szlachta, licznie rozrodzona. Używali przydomków Chreba i Książyk. 

Noiński

Noiński h. Grzymała, rodzina podlaska. Byli właścicielami m. in. wsi Suchawa w ziemi mielnickiej 1792, Skorocice w pow. stopnickim 1858. 

Nowacki

Nowacki h. Ogończyk, w woj. sieradzkim i na Kujawach. Byli właści- cielami dóbr Wilczkowice w woj. sieradzkim 1738. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w 1853 r. bez przedstawienia herbu. Z nich Fryderyk Kazimierz, syn Franciszka, urzędnik w rządzie guberni mazowieckiej, otrzymał prawa nowego szlachectwa 1840 r. Zarówno w Spisie szlachty Królestwa Polskiego, jak i w Herbarzu Uruskiego, tenże Fryderyk wymieniony jest jako Nowacki herbu Nowacki. 

Sulej

Sulej h..., vel Suley, rodzina drobnoszlachecka w woj. lubelskim i na Podlasiu. Wymieniona w herbarzu Małachowskiego w XVIII wieku. Byli właścicielami m. in. części wsi Role, parafia Łuków, pow. Łuków, obecnie woj. lubelskie (MK Łuków). 

Nowicki

Nowicki h. Lubicz odm., uzyskali noblitację 1776 r. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. 

Nożewski

Nożewski h. Rawicz, vel Nożowski, Nozowski, Nóżewski, Nużewski, rodzina mazowiecka, drobna szlachta. Wymienia ich już Paprocki 1584 r. Nazwisko wzięli od wsi Nożewo in. Nożewo-Niedźwiedzie w dawnej ziemi rożańskiej, parafia Ostrołęka (Nies.; SGKP).

Nurowski

Nurowski h. Kościesza, vel Norowski, Wnorowski?, drobna szlachta mazowiecka. Wyszli może ze wsi Nury, gmina i parafia Lubiel, pow. Pułtusk, obecnie woj. mazowieckie.

Obidziński

Obidziński h. Topór, vel Obydziński, Obiedziński, Obedziński, Obidzień- ski, Obodziński, rodzina mazowiecka, wzięła nazwisko od wsi Obidzino Górne w ziemi ciechanowskiej, w dokumentach zwane też Obidzin, obecnie pow. Ciechanów, gmina Gołymin, parafia Pałuki.

Obyrn

Obyrn h. własnego, vel O'Byrn de Lassy, de Obyrn, Byrn, szlachta irlandzka, baronowie, którzy w Polsce otrzymali indygenat 1764 r. z prawem kładzenia korony hrabiowskiej nad tarczą herbową (Vol. Leg.). 

Oczechowski

Oczechowski h. Topór, w Wielkopolsce, wywodzą się z woj. poznań- skiego, zatem należą chyba do rodu Pałuków. Byli właścicielami m. in. dóbr Kuczków, Borucin, w woj. poznańskim, obecnie pow. Pleszew, woj. wielkopolskie.

Okniński

Okniński h. Okno (in. Okno III, Okno złote), błędnie Okmiński, w ziemi liwskiej i na Podlasiu, w większości szlachta zagrodowa, pisali się z Zalesia w pow. łukowskim (El. 2). 

Okołowicz

Okołowicz h. Ostoja vel Krzywiec-Okołowicz, Okółowicz, Okułowicz, przydomku Krzywiec, na Litwie, w województwie brzeskim litewskim 1691 r. (Nies.), oraz w Prusach. Łukasz, bojar ostryński 1528 r. (Metr. Litew.).

Olechnowicz

Olechnowicz h. Leliwa, na Wołyniu i Litwie. Wedle heraldyków stanowią odgałęzienie rodziny Zabrzezińskich, sami zaś dali początek Kuchmi- strzowiczom i Irzykowiczom. Mają pochodzić od Olechny (Aleksandra), syna Wojciecha Monwida, wojewody wileńskiego. Właściwym ich nazwiskiem było Dorohostajski, jakaś jednak linia Olechnowiczów nie brała tego nazwiska. Metryka Litewska z 1528 r. wymienia Iwana, syna Mikołaja, w pow. oszmiańskim, który ze swych majętności 13 koni i Jerzy, syn Michała, który 17 koni winni byli stawić na potrzeby wojenne. W 1733 r. na sejmiku wileńskim udowodnili dawne swoje szlachectwo. Zostali także wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Z nich: Tadeusz, regent ziemski upicki 1781, komisarz do zbierania ofiar z woj. trockiego 1789. Aleksander, geometra królewski 1781. Mikołaj, łowczy mścisławski 1791. 

Olsztyński

Olsztyński h. Bożawola, pisali się „na Olsztynie”. Stanowią być może jedną rodzinę z Olsztyńskimi herbu Odrowąż, a nazwisko wziąć mogli od wsi Olsztyn w pow. piotrkowskim.

Omelański

herb Hurko

herb Odyniec

Omelański h. Hurko, vel Omeliński, Omyliński, właściwie Hurko-Omelański, odnoga rodu Hurków, którzy na Wołyniu od dóbr dziedzicz- nych Omelany zwali się Omelańskimi. Nazwisko wzięli zapewne od wsi Wielkie i Małe Omelany, pow. Równe (SGKP).

Omęta

Omęta h. Niesobia vel Omenta, na Litwie, w woj. trockim. Byli posłami i elektorami z woj. trockiego 1632 i 1648 r. (Con.). Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Z nich: Józef Karol, w pow. słonimskim 1706. Antoni, dziedzic wsi Pojoście w pow. upickim 1775. 

Orliński

Orliński h. Cielątkowa, pisali się z Orlińczy. Notowani w Wielkopolsce w XVII wieku, w pow. barskim, na Podolu, 1615. Nazwisko mogli wziąć od wsi Orlina in. Orlina Mała k/ Słupcy, gmina Grodziec, parafia Królików. 

Orzeszkowski

Orzeszkowski h. Korab, głównie na Mazowszu. Z nich: Adam, patron Trybunału lubelskiego 1663 r. Byli posłami na sejm i elektorami 1697 r. z ziemi czerskiej, 1733 r. z woj. bełskiego (Con.).

Orzyłowski

Orzyłowski h. Prus I, vel Orzełowski, na Podlasiu i w Lubelskiem. Wywodzą się od rodziny Orłów (Orzeł herbu Prus I). Stefan, chorąży makowski 1662 r. (Zap. Tryb. Lubel.). Antoni, wiceregent grodzki łukowski 1703 r. 

Osmolski

Osmolski h. Bończa, vel Osmólski, Osmulski, stara rodzina w woj. lubelskim, piszą o nich Długosz i Paprocki. Nazwisko wzięli od wsi Osmolice w powiecie lubelskim, gminie Strzyżewice, parafii Krężnica.

Ostromęcki

Ostromęcki h. Pomian, vel Ostromięcki, Ostromiecki, Ostromecki, błędnie Ostromęski, rodzina kujawska, wymieniana przez Paprockiego i Bielskiego w XVI wieku.

Oszczepalski

Oszczepalski h. Abdank (in. Habdank), na Podlasiu, pochodzą ze wsi Oszczepalin w powiecie łukowskim, obecnie w woj. lubelskim, gminie i parafii Wojcieszków.

Paciorkowski

Paciorkowski h. Gryf odm. (in. Gryf II, Paciorkowski), w woj. sieradzkim. Otrzymali nobilitację od króla Stanisława Augusta 19 V 1768 r. wraz z herbem. Byli właścicielami m. in. dóbr Przystajń, Stany, Kuźnica Stara, Podłęże, Górki, Węzina w pow. lelowskim, Borowno w wieluńskim, Grabowo w opoczyńskim, Gadawa pod Pińczowem. Zostali wylegitymo- wani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.
Herb — gryf złoty w czerwonym polu, trzymający w przednich łapach trąbę myśliwską złotą; nad hełmem w koronie pół gryfa złotego w prawo, przed nim trąba myśliwska. 

Palm

Palm, rodzina wylegitymowana ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, bez podania herbu (Sp. Szl.). Z nich: Jakub, uczestnik kampanii napoleońskich, porucznik wojsk polskich 1812 r., major w powstaniu listopadowym 1831 r.; na zasadzie stopnia oficerskiego otrzymał przyznanie szlachectwa w Królestwie.

Paszewski

Paszewski h. Godziemba, vel Paszeski, Paszowski, rodzina wielkopolska, jednego pochodzenia ze Sławoszewskimi. Obie rodziny wzięły nazwiska od blisko siebie położonych wsi Sławoszewo i Paszewo w powiecie kaliskim.

Paszkowicz

Paszkowicz h. Groty, rodzina żmudzka, wymieniona w aktach powiatu wołkowyskiego 1495, w Metrykach litewskich 1528 r. (Metr. Litew.). Byli posłami na sejm i elektorami 1697 r. z ziemi warszawskiej (Con.). Są notowani m. in. na Podlasiu, w pow. mielnickim 1769. Zostali wylegity- mowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.
Herb — w polu złotym trzy groty od kopii rzędem ostrzami w górę; w koronie trzy pióra strusie. 

Patek

Patek h. Prawdzic, w Lubelskiem i na Mazowszu. Jan, był w 1589 r. dziedzicem Igłomi (Wyr. Tryb. Lubel.). Karol, starosta łagowski, subde- legat grodzki piotrkowski 1761.

Patocki

herb Prus I

 

herb Prus III

Patocki h. Prus I, mylnie Potocki, na Mazowszu, pisali się z Patoki. Według Żernickiego byli herbu Prus III. Nazwisko wzięli od wsi Patoki w ziemi liwskiej. Jakub z Kałuszyna-Patok, podsędek liwski 1409 roku. Obecnie wieś nosi nazwę Patok i znajduje się w woj. mazowieckim, pow. mińskim, gminie Kałuszyn. Patoccy byli posłami na sejm i elektorami 1674 roku z ziemi liwskiej. Należały do nich m. in. część dóbr Olszewice w pow. stanisławowskim. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.