Pęza

Pęza h. Ślepowron, vel Pęsa, Pensa, Penza, rodzina podlaska, której majątkiem gniazdowym jest wieś Pęzy (Pęsy), inaczej Penzy, w parafii Sokoły, pow. Wysokie Mazowieckie, obecnie woj. podlaskie. Od Pęzów wywodzą się Pęscy herbu Ślepowron.

Pinoci

Pinoci h. Nałęcz odm., vel Pinocci, Pinoczi, Pinocki, rodzina kupiecka z Włoch, osiedlona w Warszawie, otrzymali indygenat w Polsce.

Palimączyński

Palimączyński h. Larysa (in. Laryssa), vel Palimaczyński, w Spisie Borkowskiego umieszczeni błędnie z herbem Sas. Według Uruskiego, mieli mieszkać na Podlasiu. W rzeczywistości Palimączyńscy wywodzą się z Małopolski i pierwotnie nazywali się Palimąka. Mieszkali m.in. w parafii i powiecie Proszowice, woj. małopolskie. 

Pancer

Pancer h. własnego (in. Pancer I), vel Panzer, Pańcer, rodzina pochodząca być może z Norymbergi (lub jej okolic) w Niemczech, gdzie według Ostrowskiego, Panzerowie mieli używać herbu Pancer II.

Parasiewicz

Brochwicz II

 

Parasiewicz h. Brochwicz (in. Brochwicz II), na Wołyniu. Jakub Parasiewicz w 1707 r. kupił od Babińskich majątek Tereszów, na Wołyniu, w pow. dubieńskim (Akta Łuckie). 

Parul

Parul h. Nałęcz, vel Paról, Parol, według Kojałowicza, byli w woj. brzeskim litewskim. Podobnie jak Parulowie herbu Ogończyk (Powała), dziedziczyli we wsi Parole, inaczej Parule, w ziemi warszawskiej, parafia Tarczyn, dawny pow. błoński, obecnie pow. Pruszków. 

Pawełecki

Pawełecki h. Rawicz, na Mazowszu, pisali się ze wsi Pawełki, w ziemi wiskiej, parafia Jedwabne, obecnie pow. Łomża. Stefan Pawełecki, pokwitował w 1564 r. z należnej mu sumy (Ksęgi Grodzkie Wiskie).

Pączkowski

Pączkowski h. Lubicz (odm.), vel Ponczkowski, także Paczkowski, rodzina mazowiecka, ze wsi Pączkowo, w ziemi płockiej, parafii Szreńsk, obecnie pow. Mława.

Pechman

Pechman h..., vel Pechmann, otrzymali nobilitację w Królestwie Polskim w 1849 r.

Pełczyński

Pełczyński h. Jastrzębiec, stanowią zapewne jedną rodzinę z Pełczyckimi herbu Jastrzębiec, ze wsi Pełczyska, w ziemi łęczyckiej, w parafii Wartkowice, obecnie pow. Poddębice, woj. łódzkie. Są jednak także wsie o nazwie Pełczyn. Jedna koło Śremu, druga w parafii Biskupice, pow. lubelski.

Perski

Perski h. Grzymała, byli na Mazowszu, w Małopolsce i w W. Ks. Litewskim. Paweł (zm. 1630), poeta piszący po polsku i po łacinie. Jan, występujący w Aktach Warszawskich w 1621 r. Mikołaj, pisarz skarbu koronnego 1670. Jan, starosta nakielski 1693. 

Petrellewicz

Petrellewicz h. Lichtfus (in. Lichtfuss), vel Petrelewicz, czasem w aktach: Piotrelewicz, stanowią chyba odgałęzienie Petrulewiczów. Piotr Stanisław Petrellewicz, stolnik różański w 1750 r. Ludwik (ur. 1803), podporucznik wojsk polskich, uczestnik powstania listopadowego 1830/31.

Pęczelski

Pęczelski h. Pilawa, vel Penczelski, Pęczalski, Penczalski, rzadko Pęczelicki (w dokumentach Panczelicki, Panczeliczki), rodzina małopolska, w woj. sandomierskim, pisząca się ze wsi Pęczelice, w parafii Szczaworyż, niegdyś pow. stopnicki, obecnie pow. Busko-Zdrój, woj. świętokrzyskie.

Pietrzykowski

Pietrzykowski h. Godziemba, rodzina podlaska, nazwisko wzięła od dóbr swych dziedzicznych Pietrzykowo, w ziemi bielskiej, parafia i powiat Bielsk Podlaski.

Pigłowski

Pigłowski h. Sokola (odm.), vel Piegłowski, rodzina wielkopolska, pisząca się od dóbr swych dziedzicznych Pigłowice (niegdyś także Pigłowo), w dawnym pow. pyzdrskim, obecnie pow. Środa Wielkopolska, parafia Mądre, gdzie dziedziczyła także szlachta innych herbów. 

Piwoni

herb Napiwon

herb Prawdzic

Piwoni h. Napiwon (in. Napiwoń), oraz h. Prawdzic, w woj. podlaskim, w ziemi bielskiej i mielnickiej. Byli właścicielami wsi Tołwin, w ziemi mielnickiej 1642 r. oraz wsi Wiski, w pow. bielskim (Biała Podlaska).

Plewiński

Plewiński h. Prus III, na Mazowszu i Podlasiu. Wyszli być może z którejś wsi o nazwie Plewki, których było kilka na Podlasiu.

Pliszczyński

Pliszczyński h..., może ta sama rodzina, co Pleszczyński h. Rola, których wymienia Małachowski. Jest wieś Pliszczyn, w parafii Bystrzyca, pow. Lublin.

Pluciński

Pluciński h. Szeliga, vel Płuciński, Plucieński, Pluczyński, według Uruskiego, szlachta zagrodowa na Podlasiu.

Paciorkowski

Paciorkowski h. Gryf odm. (in. Gryf II, Paciorkowski), w woj. sieradzkim. Otrzymali nobilitację od króla Stanisława Augusta 19 V 1768 r. wraz z herbem. Byli właścicielami m. in. dóbr Przystajń, Stany, Kuźnica Stara, Podłęże, Górki, Węzina w pow. lelowskim, Borowno w wieluńskim, Grabowo w opoczyńskim, Gadawa pod Pińczowem. Zostali wylegitymo- wani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.
Herb — gryf złoty w czerwonym polu, trzymający w przednich łapach trąbę myśliwską złotą; nad hełmem w koronie pół gryfa złotego w prawo, przed nim trąba myśliwska.